Βιογραφία

Το σημείωμα έφτασε στο γραφείο του Κιμ Φίλμπυ στην Ουάσιγκτον, τον Ιούλιο του 1950. Τρεις μήνες αργότερα, ο Μπρούνο Ποντεκόρβο, ένας φυσικός στο Harwell, ένα εργαστήριο ατομικής ενέργειας της Βρετανίας, εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος. Θα εμφανιστεί μετά από έξι χρόνια από την άλλη πλευρά του Σιδηρού Παραπετάσματος. Ένα από τα πιο λαμπρά επιστημονικά μυαλά της γενιάς του, ο Ποντεκόρβο ήταν μυημένος σε πολλά μυστικά: είχε εργαστεί για το αγγλο-καναδικό σκέλος του Σχεδίου Μανχάταν, και ανακάλυψε έναν τρόπο για για τον εντοπισμό του ουρανίου που ήταν τόσο περιζήτητο από τις ανερχόμενες πυρηνικές δυνάμεις. Ωστόσο, όταν εξαφανίστηκε, η MI5 επέμεινε ότι δεν ήταν απειλή.

Με βάση την πρόσβαση σε αρχεία και επιστολές, συνεντεύξεις με μέλη της οικογένειά του αλλά και τους επιστήμονες που συνεργάστηκαν μαζί του, ο βραβευμένος συγγραφέας και καθηγητής φυσικής Φράνκ Κλόουζ εκθέτει την αλήθεια για έναν άνθρωπο που συνδέθηκε στενά με την έλευση της ατομικής εποχής και του Ψυχρού Πολέμου.

Το βιβλίο "Χαρίλαος Τρικούπης: Μια βιογραφική περιήγηση" αποτελεί μια εικονογραφημένη βιογραφία, στην οποία παρουσιάζονται φωτογραφίες, ζωγραφικοί πίνακες, ξυλογραφίες, αποκόμματα εφημερίδων, χάρτες και γελοιογραφίες, καθώς και πολλά έγγραφα από το Αρχείο του Τρικούπη, τα περισσότερα από τα οποία είναι αδημοσίευτα. Στόχος της έκδοσης αυτής είναι να φέρει στο φως πολλά άγνωστα μέχρι τώρα στοιχεία για τον μεγάλο αυτό πολιτικό και να τον κάνει προσιτό σ' ένα ευρύτερο κοινό, το οποίο έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει όχι μόνο τη σταδιοδρομία του αλλά και το οικογενειακό και πολιτικό περιβάλλον του. Η δημοσίευση του πολυποίκιλου εικαστικού και φωτογραφικού υλικού με τις εκτενείς και επιστημονικά τεκμηριωμένες λεζάντες ελκύουν την προσοχή, ζωντανεύουν πρόσωπα και γεγονότα κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον, γεγονός που καθιστά χρήσιμο το βιβλίο τόσο στους ερευνητές όσο και στον απλό αναγνώστη.

Ο Εβραίος Θεσσαλονικιός Μαρσέλ Νατζαρή υπήρξε ένας από τους ελάχιστους επιζώντες του Ζόντερκομάντο, της «ειδικής ομάδας» των θαλάμων αερίων και των κρεματορίων του Άουσβιτς-Μπίρκεναου. Έγραψε ένα από τα 9 χειρόγραφα που βρέθηκαν θαμμένα στον περίβολο των κρεματορίων του στρατοπέδου, γνωστά ως «κύλινδροι του Άουσβιτς». Με τη μορφή επιστολής και με σπαρακτική αμεσότητα, ο Νατζαρή καταγγέλλει, υπό την απειλή του θανάτου, το έγκλημα των ναζί, προσπαθώντας να εκφράσει με λέξεις το «αδιανόητο». Το κείμενο αυτό που βρέθηκε εξαιρετικά δυσανάγνωστο, δημοσιεύεται εδώ σχεδόν πλήρες και αποκατεστημένο.

Ο Νατζαρή έγραψε ένα δεύτερο χειρόγραφο όταν επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη έχοντας γλιτώσει την εξόντωση. Σ’ αυτό διαβάζουμε για την αντιστασιακή δράση του την περίοδο της κατοχής στα βουνά της Ρούμελης, τη σύλληψη και τις εμπειρίες του στο Άουσβιτς, καθώς και για τη συμμετοχή του μαζί με άλλους Έλληνες Εβραίους στην εξέγερση του Ζόντερκομάντο τον Οκτώβριο του 1944, όπου «έστω δια ολίγα λεπτά ευρέθησαν ελεύθεροι». Τα δύο κείμενα που δημοσιεύονται σ’ αυτό το βιβλίο αποτελούν μια σπάνιας αξίας μαρτυρία της ανθρώπινης βαρβαρότητας.

Μία έκδοση μοναδική

Τα κείμενα που περιλαμβάνονται στα "Χειρόγραφα Κοκαΐνης", γραμμένα από το 1884 μέχρι το 1887 μας δίνουν ένα πλήρες ιστορικό των εμπειριών και των μελετών του Φρόυντ επάνω στην κοκαΐνη. Η αφήγηση των πρώτων του, πρωτότυπων επιστημονικών προσπαθειών, τα αποτελέσματα που είχε, και οι αμφιβολίες που προκάλεσαν, αποτελούν σήμερα την πιο ολοκληρωμένη μελέτη της ουσίας αυτής.

Αποτελώντας σημαντική συμβολή στους τομείς της ψυχολογίας, της φαρμακολογίας, και της κοινωνικής ιστορίας, αυτό το βιβλίο περιέχει όλα τα κείμενα του Φρόυντ σχετικά με την κοκαΐνη, καθώς και επιστολές, όνειρα και αναμνήσεις του Φρόυντ που έχουν σχέση με το θέμα αυτό (προσωπικές επιστολές στην Martha Bernays, και τις πρώτες αναλύσεις ονείρων συνδεδεμένων με τη χρήση της κοκαΐνης).

Αυτά τα κείμενα για την κοκαΐνη σκιαγραφούν την ιστορία της κοκαΐνης τον ΧΙΧ αιώνα.

Πρώτα απ’ όλα η βιογραφία στοχεύει να αποτελέσει μια μελέτη της εξουσίας του Χίτλερ. Προσπάθησα να απαντήσω σε δύο ερωτήματα. Το πρώτο ήταν το πώς το φαινόμενο Χίτλερ ήταν δυνατό. Πώς μπόρεσε αυτός ο αλλόκοτος απροσάρμοστος να καταλάβει την εξουσία στη Γερμανία, ένα μοντέρνο, περίπλοκο, οικονομικά και πολιτιστικά εξελιγμένο κράτος; Το δεύτερο ήταν πώς ασκούσε την εξουσία ο Χίτλερ. Είχε αναμφισβήτητα εξαιρετικές δημαγωγικές ικανότητες σε συνδυασμό με μια ικανότητα να αναγνωρίζει με βεβαιότητα και να εκμεταλλεύεται αδίστακτα τις αδυναμίες του αντιπάλου του. Ωστόσο ήταν ένας άξεστος αυτοδίδακτος χωρίς καμία εμπειρία στη διακυβέρνηση. […] Ο Χίτλερ δεν έμοιαζε με κανέναν άλλο. Ο ξεχωριστός τύπος του Χίτλερ αναμφισβήτητα επέδρασε σε κρίσιμες εξελίξεις με αναμφισβήτητο τρόπο. Αν στη θέση του ως καγκελαρίου του Ράιχ βρισκόταν ο Γκέρινγκ, για παράδειγμα, δεν θα ενεργούσε με παρόμοιο τρόπο. Μπορούμε αναμφίβολα να δηλώσουμε ότι χωρίς τον Χίτλερ η ιστορία δεν θα ήταν η ίδια.

Απόσπασμα από τον πρόλογο του συγγραφέα
Εμβληματικό... καθένας που θέλει να κατανοήσει το Τρίτο Ράιχ πρέπει να διαβάσει τον Kershaw, διότι κανείς δεν έχει αποκαλύψει σε τέτοιο βαθμό τον νοσηρό ψυχισμό του Χίτλερ.
Niall Ferguson, Sunday Telegraph

Πρόκειται για τα απομνημονεύματα του νεότερου γιου του βασιλέως Γεωργίου Α΄ της Ελλάδος. "Ο Χριστόφορος της Ελλάδος ήταν πρίγκιπας μιας επιφανούς και αρχαίας δυναστείας. Ήταν συγγενής όλων των τότε μοναρχών. Παραταύτα, σε αντίθεση με τα περισσότερα μέλη της οικογένειας, δεν είχε τίποτε το μεγαλοπρεπές. Ήταν ευγενής τόσο στην καταγωγή όσο και στους τρόπους, αλλά προπάντων στην καρδιά: κοσμοπολίτης, πολύγλωσσος, ταξιδευτής, αλλά δεμένος μόνο με την πατρίδα του, την Ελλάδα. Λόγω των περιστάσεων και της θέσης του, είχε συμμετάσχει στο πολιτικό γίγνεσθαι. Το αξίωμά του τού είχε επιτρέψει να συνδιαλεχθεί με την Ιστορία. Το χάρισμα της παρατήρησης το οποίο διέθετε τον είχε ωθήσει να εκμεταλλευθεί αυτό το προνόμιο, όμως δεν ήταν γραφτό να καταλάβει μια περίοπτη θέση στην Ιστορία. Αρκέστηκε να γοητεύει, ή και να σαγηνεύει πολλές γενιές που τον γνώρισαν. Τα παιδιά του τον λάτρευαν. Ήταν ο αγαπημένος θείος τόσο στη δική του οικογένεια όσο, αργότερα, και στης συζύγου του, που ήταν μέλος του Οίκου της Γαλλίας. Οι φίλοι του έπλεκαν το εγκώμιό του και μιλούσαν για το πρόσωπό του με συγκίνηση. [...] Έτσι, τα απομνημονεύματά του, μέσα στην απλότητα και την απουσία υπεροψίας ή ακόμη και φιλοδοξίας που τα διακρίνει, αποτελούν μια μαρτυρία σχεδόν μοναδική. Μέσα από τις σελίδες τους αναδεικνύεται ένας μετριόφρων αλλά ολοκληρωμένος ευπατρίδης, που ανήκει σε μια φυλή η οποία σήμερα έχει σχεδόν εκλείψει". Michel de Grece

Επί μισό αιώνα ο Χανς - Γκέοργκ Γκάνταμερ παρακολουθούσε και συνδιαμόρφωνε, πρώτα ως φοιτητής και στη συνέχεια ως καθηγητής, τα πνευματικά ρεύματα στα σημαντικότερα πανεπιστήμια της Γερμανίας (Μπρεσλάου, Λιψίας, Φρανκφούρτης, Χαϊδελβέργης). Στο βιβλίο αυτό, ο μεγάλος φιλόσοφος του εικοστού αιώνα μιλάει για τα χρόνια αυτά, τα χρόνια της φιλοσοφικής μαθητείας, όπως τα αποκαλεί. Από τα μαθητικά και τα φοιτητικά του χρόνια και την επαφή με τον Πάουλ Νάτορπ, τον Νικολάι Χάρτμαν και, κυρίως, τον Μάρτιν Χάιντεγκερ ως την περίοδο της υφηγεσίας του στο Μπρεσλάου και το Μαρβούργο, παρακολουθούμε, μέσα από τα μάτια ενός από τους πρωταγωνιστές του, ένα φιλοσοφικό κόσμο εν τη γενέσει του και παράλληλα τον απόηχο της ιστορίας. Μετά την κατάρρευση του Τρίτου Ράιχ οι σοβιετικές δυνάμεις κατοχής διόρισαν τον Γκάνταμερ πρύτανη στο Πανεπιστήμιο της Λιψίας, όπου ανέλαβε ενεργό δράση στην επίπονη διαδικασία ανασυγκρότησής του. Δύο χρόνια αργότερα εκλέχτηκε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης και το 1954 στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης.

Τι συμβαίνει όταν αφιερώνεις τη ζωή σου σ’ ένα σκοπό και αυτός καταρρέει; Πώς συνεχίζεις να ζεις, όταν αντιλαμβάνεσαι πως όλα σου τα όνειρα υπήρξαν μάταια; Τριάντα χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, ο Μαξίμ Λέο δεν έχει τις απαντήσεις στα ερωτήματα που τον βασανίζουν. Έχει όμως την τόλμη να κάνει σήμερα τις ερωτήσεις που ήθελε να κάνει καθώς μεγάλωνε, παιδί στην Ανατολική Γερμανία. Στη μητέρα του, την Άννε, πιστό μέλος του Κόμματος, που συγκινείται κάθε φορά που μιλάει για το όνειρο που έσβησε. Στον πατέρα του, τον Βολφ, ατίθασο καλλιτέχνη που ένιωθε να πνίγεται στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας, αλλά ασφυκτιά ακόμα περισσότερο στην καπιταλιστική Δύση. Στον παππού του, τον Γκέρχαρντ, τιμημένο ήρωα πολέμου στη γαλλική αντίσταση και κατόπιν υψηλόβαθμο στέλεχος του «νέου αντιφασιστικού κράτους», ο οποίος σήμερα έχει χάσει τη φωνή του. Και τέλος, στον άλλο του παππού, τον Βέρνερ, έναν πρώην ναζιστή που ήξερε πάντα να προσαρμόζεται ανώδυνα. Η Ανατολική Γερμανία τούς ενώνει και τους χωρίζει. Τους απωθεί και τους έλκει σαν νεανικός πόθος και σαν ανοιχτή πληγή. Ο Μαξίμ Λέο, με τρυφερότητα, ειλικρίνεια και χαρακτηριστική λιτότητα στα εκφραστικά του μέσα, μας δείχνει την καθημερινή ζωή στην Ανατολική Γερμανία, μέσα απ’ τις διηγήσεις τριών γενιών μιας οικογένειας που δέχον­ται απανωτά τα χτυπήματα της Ιστορίας, προσπαθώντας να μη λυγίσουν και να κρατήσουν ψηλά τις καρδιές. «Μια μοναδική αποτύπωση της γερμανικής ψυχής στον 20ό αιώνα. Σχεδόν ποτέ προηγουμένως δεν μπόρεσε κάποιος να μας κάνει να καταλάβουμε πώς σκέφτονταν οι άνθρωποι στην Ανατολική Γερμανία και γιατί φέρονταν όπως φέρονταν». Frankfurter Allgemeine Zeitung