Δημήτρης Κιτσίκης

Την εποχή της συνδιασκέψεως για την ειρήνη, το 1919, η ελληνική κυβέρνησι επέτυχε να εισχώρηση στον γαλλικό τύπο -όπως και στον αγγλικό- για να υπερασπίση τα συμφέροντά της και οι δεσμοί που ανεπτύχθησαν παρέμειναν ως τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αν και χαλάρωναν με τον καιρό, γιατί ποτέ πια αυτή η χώρα δεν ξαναβρήκε την προπαγανδιστική ενεργητικότητα που ανέπτυξε το 1919. Το όνειρο μιας μεγάλης Ελλάδος είχε διαλυθή μέσα στην τρομερή καταστροφή του 1922 και το έθνος, εξουθενωμένο, ξαναβυθίστηκε στην ταπεινή ζωή μιας μικρής χώρας. Η παγκόσμια οικονομική κρίσι που την έθιξε, όπως και τις άλλες χώρες, έκανε ακόμα πιο αβέβαιη την οικονομική της κατάστασι. Παρ' όλα αυτά, προσπάθησε να διατηρήση τους δεσμούς της με τον γαλλικό τύπο χάρι στις φιλίες που ανέπτυξε τον καιρό της μεγάλης προσπάθειας, ξοδεύοντας συνάμα όσο γίνεται λιγότερα χρήματα. 

Η ιστορική μελέτη της πολιτικής ιδεολογίας του φασισμού - ή τρίτης ιδεολογίας, μετά τον φιλελευθερισμό και τον κομμουνισμό - είναι, στην Ελλάδα, θαμμένη κάτω από μπάζα απλοϊκών προκαταλήψεων που την εξομοιώνουν ουσιαστικά με την άσκηση βίας και δικτατορίας. Το αποτέλεσμα είναι ότι ασκείται συχνά φασιστική πολιτική ή υποστηρίζεται η φασιστική ιδεολογία χωρίς να γίνεται συνείδηση το ότι προωθείται ο φασισμός. (. . .)