Γιώργος Αλισάνογλου

-ΙΙ-   [Εσύ: στο παράθυρο του κόσμου Εγώ: σταθερά κάτω στον βυθό]   Περπατάς απόγευμα στον μώλο σταματάς ακριβώς πάνω από το σημείο όπου βρίσκομαι βυθομένος- Η μορφή σου ορθώνεται τεράστια από πάνω μου- δεν με βλέπεις Μόνο εγώ σε / ευρυγώνια στάση να ατενίζεις το σκηνικό του ορίζοντα Εσύ να κοιτάζεις στον ορίζοντα κι εγώ να κοιτάζω εσένα δίχως να ξέρεις πως σε βλέπω  

Τα πενήντα ποιήματα που περιλαμβάνονται στην ποιητική συλλογή του Γιώργου Αλισάνογλου Κυψέλες χωρίζονται σε τρεις ενότητες: «Ο τελευταίος μου κόσμος», «Τόποι χωρίς αισθήματα», «Μερικοί άγιοι». Ξεκινώντας από το ποιητικό υποκείμενο, η αφήγηση εκτυλίσσεται σπονδυλωτά κατά τη διάρκεια μιας ημέρας. Κάθε ενότητα αντιστοιχεί σε μια από τις τρεις διαφορετικές φάσεις, κατά τις οποίες οι «κοινωνικές» μέλισσες λειτουργούν ως αλληγορία σε μια προσπάθεια του ποιητή να μελετήσει τον άνθρωπο –κοινωνικά, πολιτισμικά, ερωτικά– σήμερα, τώρα. Οι Κυψέλες αποτελούν ουσιαστικά μια απόπειρα ερμηνείας της ποίησης ως μιας δυναμικής λειτουργίας, που βάλλεται, επηρεάζεται και ερμηνεύει τον πολυδιάστατο κόσμο μας πάντα με όρους λυρικού στοχασμού και αισθητικής.

Το τομίδιο αυτό, γραμμένο εξ ολοκλήρου σε μορφή ηλεκτρονικών μηνυμάτων κατά την περίοδο Μαρτίου-Ιουνίου 2013, προέκυψε από μία μακρά συζήτηση μετά το πέρας τής οποίας, το ίδιο βράδυ, αποφάσισα να στείλω στο μαίηλ τού συνομιλητή μου ένα ποίημα, απαύγασμα τής συζήτησής μας, το "Προς αυτήν την αλόγιστη κατεύθυνση". Μού απάντησε σχεδόν αμέσως με το "Η εδώ κατεύθυνση. Δεν είχαμε παρά να συνεχίσουμε.Τα δεκατέσσερα ποιήματα που συνιστούν το παρόν βιβλίο είναι, λοιπόν, γραμμένα ε ξ ο λ ο κ λ ή ρ ο υ σε μορφή ηλεκτρονικών μηνυμάτων. Είναι δηλαδή μία αλληλογραφία πολλαπλών, αλληλοσυμπληρούμενων και αντιμαχόμενων, κατευθύνσεων, γραμμένη εν θερμώ, εξ ου και στο τέλος κάθε «επιστολής» θεωρήσαμε σκόπιμο να αναγράφεται η ημερομηνία και η ώρα τής αποστολής τους.Το κείμενο με τον τίτλο "Η ενέσιμη ποίηση" που συντάχθηκε για να αποτελέσει το επίμετρο τού βιβλίου, αποφασίσαμε να ενταχθεί κι αυτό στο κυρίως «σώμα» των ποιητικών ανταλλαγών αφού είναι γραμμένο λίγες μόλις μέρες πριν την ολοκλήρωση των δύο τελευταίων «επιστολών», άρα μέσα στον βρασμό τών αμοιβαίων ανταποκρίσεων . η ένταξη αυτή γίνεται για να υπογραμμιστεί η έγχρονη διάσταση τής ανταλλαγής αλλά και να τονιστεί ο ζέων, δηλαδή τυχαίος, απρόβλεπτος και απρογραμμάτιστος, χαρακτήρας τού όλου εγχειρήματος.