Novel

In book two of the Margarito and the Snowman trilogy, the eponymous Snowman wakes up on a desert film set in B movie director Boone Weller’s sprawling new epic, Zol. Told in a mix of melodrama, slapstick, documentary and cinema verité, and packed with drug cartels, coyotes, revolutionaries, fire-breathing dragons, human sacrifice and magic, this blockbuster unfolds in a Dalían landscape along a chimerical pan-American highway deep in the heart of Mexico as the Snowman continues his quest for a mythical place called Zol and an enigmatic friend named Margarito.

'Beautiful, thoughtful … sharp and scintillatingly sensual' Independent'With this haunting, poetic work McCann has surely earned his place among the country’s greats' Metro__________________The life of Zoli Novotna begins on the leafy backroads of Slovakia, when she and her grandfather come upon a quiet lake where their family has been drowned by Fascist guards. Zoli and her grandfather flee to join up with another clan of travelling harpists. So begins an epic tale of song, intimacy and betrayal. Based loosely on the true story of the Gypsy poet Papusza, and set against the backdrop of the Second World War, Zoli is a love story, a tale of loss, and a parable of modern-day Europe.

Το βιβλίο περιγράφει την ιστορία ενός ημιτελούς δωρικού κιονόκρανου του πρώτου μαρμάρινου Παρθενώνα και αποτελείται από δύο μέρη.

Το πρώτο παρουσιάζει σε 22 ολοσέλιδες σχεδιαστικές αναπαραστάσεις την ιστορία ενός δωρικού κιονόκρανου, βάρους περίπου 12 τόννων, από την εξόρυξη και τη λάξευσή του ως τη μεταφορά του στην Ακρόπολη.

Γίνεται μια γλαφυρή αναδρομή στις διάφορες φάσεις, από την εποχή των Περσικών πολέμων μέχρι την περάτωση του δεύτερου μαρμάρινου Παρθενώνα. Ιδιαίτερα περιγράφονται οι μέθοδοι με τις οποίες οι αρχαίοι μετακινούσαν, ανύψωναν τεράστιους λίθους και έκτιζαν τους ναούς.

Το δεύτερο μέρος αναπαριστά τα αρχαία λατομεία στην Πεντέλη, τις μεθόδους οργάνωσης, παραγωγής και διακίνησης του μαρμάρου, τα εργαλεία και τα μεταφορικά μέσα καθώς και το φυσικό τοπίο κατά μήκος της οδού από την Πεντέλη στην Αθήνα.

Μέσα από τα αποκυήματα ενός ατέρμονου υπαρξιακού μονολόγου και μιας καθιερωμένης συνάντησης για ένα τσούγκρισμα ποτηριών και απόψεων σε ένα μικρό κουτούκι, γεννιέται η ιδέα ενός μεγάλου ταξιδιού. Μια οδική περιπέτεια στα Δυτικά Βαλκάνια αλλά και στους εσωτερικούς κόσμους τριών συνοδοιπόρων φίλων, με τα σφραγισμένα τους διαβατήρια να μαρτυρούν στο τέλος της διαδρομής το πέρασμά τους από έξι διαφορετικές χώρες, κεντημένες ποικιλόμορφα με ένα μοναδικό σχέδιο από τον καθένα τους. Από μια αμέριμνη απόδραση από την παράνοια της πραγματικότητας, το ταξίδι αυτό μετατρέπεται σε μια διάσχιση μυστικών εσωτερικών διαδρομών. Ένα ταξίδι αναζήτησης της μυστικής πλευράς των πραγμάτων, μεταμορφώνοντας κομμάτια της εσωτερικής μας πραγματικότητας και φανερώνοντας υποσυνείδητες γωνίες του δικού μας ψυχισμού. «…Ταξιδεύω για να αισθάνομαι πως υπάρχω. Μεταφέρομαι από μέρα σε μέρα, όπως μετακινούμαι από πόλη σε πόλη… Όλα αυτά που βλέπω είναι όλα αυτά που με αποτελούν». Μέσα από το οδοιπορικό αυτό έρχεται η συνειδητοποίηση πως όταν επισκέπτεται κανείς πρώτη φορά έναν τόπο αυτός αποκτά μια αληθινή υπόσταση εντός του και ζωγραφίζεται με πινελιές μέσα από μικρές όμορφες στιγμές. Οι αναπάντεχες συζητήσεις με τους κατοίκους των πόλεων που επισκέπτονται, χαρίζουν στους τρεις δραπέτες μια ιστορική γνώση άμεση, βγαλμένη μέσα από τα μάτια και τα βιώματα αυτών και των προγόνων τους. Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς αν οι ταξιδιωτικές δραπετεύσεις είναι και μια διαφυγή από τον ίδιο τον θάνατο και τον φόβο του αγνώστου που αυτός εμπεριέχει. Ίσως η οργάνωση κάθε νέου ταξιδιού να μας δίνει την αίσθηση ότι ελέγχουμε το ίδιο μας το πεπρωμένο, κυριαρχώντας πάνω του. Θα ’λεγε κανείς ότι αναζητούμε και διασχίζουμε το άγνωστο για να το ξορκίσουμε και με το τέλος του κάθε ταξιδιού να μετριάσουμε τον φόβο και του δικού μας τέλους… Πάντοτε όμως, οι αποδράσεις μας αυτές είναι πιο όμορφες όταν τις μοιραζόμαστε έχοντας συνοδοιπόρους διότι «ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει».

Δεκαοχτώ διηγήματα που έχουν σημείο αναφοράς το τοπίο του Παλαιού Φαλήρου. Σε πρώτο πλάνο ή υπόβαθρο ξεπροβάλλουν μέσα από διηγήσεις και όνειρα η παλαιότερη και η νέα μορφή της παραλίας, οι δρόμοι και άλλες τοποθεσίες ή κτίσματα του Φαλήρου. Ο φακός του αφηγητή άλλοτε εστιάζει σε κατοίκους που άφησαν το κοινωνικό ή ιστορικό τους στίγμα στις γειτονιές του Φαλήρου και άλλοτε παρακολουθεί επισκέπτες, περιθωριακούς, μετανάστες ή πρόσφυγες, που το ταξίδι τη ζωής τούς έβγαλε στην ακρογιαλιά του Μπάτη.

«Έτσι είναι τα Σπίτια: Σε φέρνουν στον κόσμο και μετά σε αφανίζουν». Υπάρχει ένα παλιό χωριό σκαμμένο στην πέτρα της ιταλικής ενδοχώρας, το όνομά του είναι Σπίτια. Από τις βουνοκορφές έως τα παλιά τείχη και τα λιθόστρωτα σοκάκια, φωλιάζει στην καρδιά της Μαρέμμα, χτισμένο πάνω σ’ έναν κοιμισμένο γίγαντα. Όταν εκείνος αρχίζει να βρυχάται και στο χωριό επιστρέφει ένας άσωτος εγγονός, τα στόματα ανοίγουν και ένας χείμαρρος από ιστορίες απειλεί να παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά του. Ένας άντρας σκοτώνει τον δίδυμο αδερφό του και παίρνει τη θέση του. Μια γεροντοκόρη αναπολεί τον χαμένο της έρωτα συντροφιά με τη σκυλίτσα της. Μια γυναίκα εξαφανισμένη πριν από σαράντα χρόνια ζει αλυσοδεμένη σε μια μυστική καταπακτή. Ο πότης εφημέριος κλέβει τις προσφορές των πιστών. Ο γιατρός σπρώχνει στον θάνατο τους απόκληρους του χωριού. Εργάτες, μεταλλωρύχοι, αγρότες, νοικοκυρές, χαμίνια και νάνοι σέρνονται σε μια δίνη ίδιων πάντα ημερών, ο καθένας και τα φαντάσματά του. Ο καθένας και το σκοτάδι του. Ένας μικρόκοσμος με κρυμμένα μυστικά, χαμένες προσδοκίες, δεισιδαιμονίες και ανομολόγητα εγκλήματα· περιουσίες που χάνονται, σχέδια για εκδίκηση που εξυφαίνονται· κάποιοι είναι έτοιμοι να παραδώσουν το πνεύμα, άλλοι πουλάνε τα παιδιά τους, ενώ την ίδια ώρα κάποιοι επιστρέφουν για να σωθούν, αναζητούν μια καινούρια ζωή, και μερικές φορές, απρόσμενα, αγαπούν – κι αυτό αλλάζει τα πάντα. Συνδυάζοντας στοιχεία από αστυνομικό μυθιστόρημα, ψυχολογικό θρίλερ, γοτθική λογοτεχνία και σκοτεινό παραμύθι, ο Σάσα Νασπίνι ξεδιπλώνει αριστοτεχνικά την εποποιία ενός περίκλειστου κόσμου, που καταποντίζεται στο απόλυτο κακό, στα έγκατα της ίδιας της γης που τον γέννησε. «Γιατί τα Σπίτια αναπνέουν. Ασθμαίνουν. Είναι ένα λαβωμένο ζώο».

Μια τολμηρή ακροβασία μεταξύ πραγματικότητας και των πιο μύχιων σκέψεών μας

Μια συλλογή διηγημάτων που ξεκινούν από τον άνθρωπο και καταλήγουν σε μια πιο μύχια προσέγγιση της σκέψης του. Καθημερινότητες των ηρώων που μιλούν στο υποσυνείδητο για όσα κατά καιρούς βλέπουμε ή σκεφτόμαστε, αλλά μένουν σαν μια κρυφή άποψη. Σε μια ξεκάθαρη και ειλικρινή αφήγηση, ο Νίκος Χριστόπουλος, μας φέρνει μπροστά στην πραγματικότητα και στις απόψεις μας για αυτή, ακολουθώντας ένα μοτίβο κυνικό έξυπνα αλλά και χιουμοριστικό. Δίχως βαθυστόχαστες φιλοσοφικές ή άλλες δήθεν ενδόμυχες θεωρήσεις, το καθένα από τα κείμενα αυτά είναι μια δυνατή σπρωξιά στην αλήθεια, μέσα από έναν χαρακτήρα αλληγορικό που συνδυάζει την απλή πραγματικότητα με τα «θέλω» του νου.

Ρεαλιστική απόδοση, με σουρεαλιστικά στοιχεία, στοχευμένο χιούμορ και συναισθηματική ένταση, είναι ο βασικός συνδυασμός που καθηλώνουν τον αναγνώστη, τον ξαφνιάζουν σε κάθε αλλαγή σελίδας, για να καταλήξει σε μια ανάγκη ταύτισης και αναθεώρησης του τι τελικά η ζωή μας κρύβει ή τι κρύβουμε εμείς από τους άλλους μέσα στον νου μας.

Όταν τα ακροδάχτυλα ανατινάζονται στα πληκτρολόγια, αρκεί ένα άγγιγμα, ένα χάδι, για να νιώσεις, να θυμηθείς... Τριάντα ιστορίες άγριας τρυφερότητας που σε καλούν να γίνεις μέρος τους. Σκηνές από ταινίες δρόμου, γεμάτες ανατροπές, που περιγράφουν το απροσδόκητο. Ψηφιακά όνειρα για όλους αυτούς που λαχταρούν τη ζωή.