Novel

Μια πανέμορφη νεαρή γυναίκα με λαμπερά μαλλιά ζει στη σκιά του αυταρχικού συζύγου της. Μια μέρα φεύγει κρυφά για άγνωστο προορισμό. Ο ανώνυμος αφηγητής, ερωτευμένος μαζί της από παλιά, θα επιδιώξει να τη βρει. Μετά από επικίνδυνες περιπλανήσεις εντοπίζει το κορίτσι σ'ένα λαβυρινθώδες κτήριο, υπό την επίβλεψη ενός σαδιστή, χειριστικού «φύλακα».

Μια ιστορία μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, ένα συνεχές παιχνίδι μεταμορφώσεων και αλλαγής ρόλων των πρωταγωνιστών, σ'ένα σκηνικό ακραίας κλιματικής αλλαγής στα πρόθυρα ενός νέου παγκοσμίου πολέμου.
Για πρώτη φορά στα ελληνικά το αριστούργημα της καινοτόμου Βρετανίδας συγγραφέως Άννας Καβάν (1901-1968), που επαινέθηκε με ενθουσιασμό από συγγραφείς όπως η Αναΐς Νιν, η Ντόρις Λέσινγκ, ο Τζόναθαν Λέθεμ,
ο Τζ. Γκ. Μπάλαρντ.

Η ελπίδα θερμαίνει και την πιο παγερή νύχτα

Η Φέιρα, ο Ρις και ο στενός κύκλος των φίλων τους έχουν καταπιαστεί με την ανοικοδόμηση της Αυλής της Νύχτας και του σαρωτικά αλλαγμένου κόσμου πέρα από τα σύνορα της επικράτειάς τους. Όμως η Φθινοπωρινή Ισημερία πλησιάζει επιτέλους και μαζί της μια ευκαιρία για ανάπαυση, κερδισμένη επάξια.
Μα ακόμη και αυτή η εορταστική ατμόσφαιρα δεν μπορεί να κρατήσει μακριά τις σκιές του παρελθόντος. Καθώς η Φέιρα διαχειρίζεται την πρώτη Ισημερία της ως Μεγάλη Αρχόντισσα, διαπιστώνει πως τα πλέον κοντινά της πρόσωπα κουβαλούν περισσότερες πληγές από όσες θα περίμενε εκείνη… πληγές που θα έχουν πολλαπλό αντίκτυπο στο μέλλον της Αυλής τους.

ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΛΩΤΙΚΗΣ ΣΕΙΡΑΣ «ΑΓΚΑΘΙΑ ΚΑΙ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ» ΠΟΥ ΜΕΤΡΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΦΑΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ.

Δώδεκα διηγήματα, δώδεκα κομμάτια ενός παζλ μιας ιδιαίτερης προσωπικότητας προερχόμενα από το σκοτεινό υποσυνείδητο, το φαντασιακό μέλλον, το σκληρά αληθινό παρελθόν, την υποκειμενική πραγματικότητα. Συνεκτικό στοιχείο τους η αιώνια πάλη έλξης - απώθησης, απόστασης ή ταύτισης με την κληρονομική μας φύση. Με πόσα κομμάτια συμπληρώνεται η ζωή μας; Πού και πώς θα ανακαλυφθεί εκείνο το κρίσιμα τελευταίο που συμπληρώνει τον ατομικό μας γρίφο; Περπατώντας ταυτόχρονα σε άπειρες διαστάσεις χρόνου, χώρου, ρόλων ωθείται ο αναγνώστης να τολμήσει αυτή την αναζήτηση.

Η Annie Ernaux αφηγείται την παθιασμένη σχέση που έζησε για κάποιους μήνες με έναν παντρεμένο. Όλη της η ζωή περιστρέφεται γύρω από αυτόν τον ξένο άντρα. Λίγο μετά το τέλος της ιστορίας, θαρρείς και μπορούσε έτσι να την κρατήσει ακόμα λίγο, η συγγραφέας αποφασίζει να εξιστορήσει την προσμονή, τα τηλεφωνήματα, τις κοινές στιγμές, την εγκατάλειψη.

Ο Ονόχωνος ποταμός, που περνάει από τον Πύργο Κιερίου, τους θερινούς μήνες τρέχει αργά, είναι αργόσυρτος. Αυτό, γιατί μικρή ποσότητα νερού ρέει στην κοίτη του. Συστάδες από βρύα, καλάμια, αρμυρίκια, λυγαριές, ρίγανη πού και πού, πλατάνια, φτελιάδες, ιτιές και άλλα, ευδοκιμούν στις όχθες του. Το ποτάμι κατά μήκος σχηματίζει μαιάνδρους, αναβαθμίδες, θύλακες, απλωταριές, βάθες, πίδακες, και σωρούς λάσπης και άμμου (αποτέλεσμα της ισχυρής ροής των ρευμάτων κατά τους χειμερινούς μήνες). Σε αυτό το ποτάμι τρία παιδιά Πυργιώτικα με μαύρα βρακοπαντέλονα και γυμνό κορμί στέκονταν πάνω σε ένα μεγάλο σωρό από πέτρες, απομεινάρια μιας παλαιάς γέφυρας, "της Ραλλούς", κατασκευής του 1900, που βρισκόταν ανάμεσα στα γειτονικά χωριά Πύργος Κιερίου και Μοσχολούρι.

"Από τον ήλιο στη σκιά. Με γυμνές πατούσες από το χώμα πάνω στις κρύες πέτρες. Ξυπόλητη. Σ' αυτό τον τόπο σχεδόν πάντα λάμπει ο ήλιος, εκείνος λάμπει και λάμπει και λάμπει, κι ο ουρανός γύρω απ' τον ήλιο είναι σχεδόν πάντα εντελώς άδειος. Τι τρώει όμως ο ήλιος;, ρωτάω τον πατέρα μου. Νερό, είν' η απάντηση που μου δίνει. Και πού είναι το κρεβάτι του; Ο ήλιος δεν κοιμάται, απαντάει. Όταν εμείς έχουμε νύχτα, εκείνος λάμπει στην άλλη πλευρά του κόσμου. Ωραίος καιρός σήμερα. Σήμερα κι όλες τις μέρες". Στο τρίτο της βιβλίο η Γερμανίδα Τζέννυ Έρπενμπεκ,, γνωστή στο ελληνικό κοινό από την "Ιστορία του γερασμένου παιδιού" και τα "Σκύβαλα", δανείζεται το υλικό της από την πολιτική πραγματικότητα μίας μακρινής ηλιόλουστης χώρας και με χειρουργική ακρίβεια ανατόμου αποκαλύπτει ένα φρικτό έγκλημα. Το "Παιχνίδι με τις λέξεις" (2004) πρέπει να διαβαστεί απνευστί, ει δυνατόν ψιθυριστά, ως ένα πολιτικό θρίλερ με εφιαλτικές ψυχολογικές προεκτάσεις ή ως ένα ψυχολογικό θρίλερ με εφιαλτικό πολιτικό υπόβαθρο. Και θα ξαναδιαβαστεί, πάλι και πάλι... "Πάντα όταν η Τζέννυ Έρπενμπεκ κατευθύνει την κοφτερή ματιά της στα πράγματα, αυτά αλλάζουν αστραπιαία. Η επιφάνεια λιώνει. Από κάτω εμφανίζεται ό,τι κινεί τις φιγούρες ως υποδόριος ερεθισμός." (Frankfurter Allgemeine Zeitung)

Βεβαίως, αυτό είναι το θέμα του Πάκο Γιούνκε. Ο Πάκο Γιούνκε, ένα χωριατόπαιδο, πρωτοπηγαίνει σχολείο. Η μάνα του δουλεύει υπηρέτρια στο πλουσιόσπιτο του τοπικού μεγιστάνα Ντόριαν Γκριβ, Άγγλου διευθυντή των σιδηροδρόμων της Peruvian Corporation. Τον Πάκο τον στέλνουν σχολείο βασικά για να συνοδεύει και να ψυχαγωγεί τον Ουμπέρτο, γιο των Γκριβ. Ο Ουμπέρτο ταπεινώνει, κακομεταχειρίζεται και ασκεί βία στον Πάκο, τον μικρό υπηρέτη του μικρού αφέντη. Στη σχολική τάξη μεταφέρεται αυτούσια η σχέση αφέντη-υπηρέτη, η οποία είχε διαμορφωθεί στο πλουσιόσπιτο των Γκριβ, δηλαδή "έξω στην κοινωνία". Πώς θα αντιδράσουν ο δάσκαλος, τα άλλα παιδιά, ο ίδιος ο Πάκο;
"Πάκο Γιούνκε": Ένα ιδιότυπο "παιδικό αφήγημα" που έγραψε το 1931, κατά παραγγελία του εκδότη ενός περιοδικού για παιδιά και εφήβους στη Μαδρίτη, ο κορυφαίος Περουβιανός ποιητής Σέσαρ Βαγιέχο (1892-1938), ένας από τους σημαντικότερους ανανεωτές του ποιητικού λόγου τον 20ό αιώνα. Πολύ "θλιβερό για παιδικό", κατά τον επίδοξο εκδότη του, τελικά εκδόθηκε το 1951 στο Περού. Σήμερα, το μάλλον επίκαιρο αυτό "παλαιό" αριστούργημα -μινιμαλιστικής έμπνευσης και λιτής γραφής- βρίσκεται στα σχολικά βιβλία του Περού· ξεσηκώνοντας, κατά καιρούς, πολεμικές, από δεξιά κι αριστερά, λόγω του γυμνού ρεαλισμού του, απαισιόδοξου και αδιέξοδου, όπως λένε.

Κάπου στην Υπεριορδανία, ανάμεσα στην Πράσινη Γραμμή και τη "Ζώνη Ασφαλείας", σε μια ενέδρα ένοπλων ανταρτών, ο νεοσύλλεκτος του ισραηλινού στρατού, Τσαμ, τραυματίζεται και συλλαμβάνεται αιχμάλωτος. Τα γεγονότα που ακολουθούν καταιγιστικά τον οδηγούν στο σπίτι μιας τυφλής Παλαιστίνιας χήρας και της κόρης της, της Φαλαστίν. Από τη μια η απροσδόκητη ομοιότητά του με τον αγνοούμενο αδελφό της, τον Νεσίμ, και από την άλλη η ανθρωπιά, και ο έρωτας, που βρίσκει στη φροντίδα της ο Τσαμ, στήνουν τον περιπετειώδη καμβά αυτού του πολυβραβευμένου μυθιστορήματος.

Ο Hubert Haddad με την αδρή, και στιγμές ποιητική, γραφή του καταφέρνει να φωτίσει τα βαθύτερα ανθρώπινα αίτια αυτής της αγιάτρευτης πληγής που παραμένει έως σήμερα η Μέση Ανατολή.

Η Φαλαστίν και ο Τσαμ: οι δυο όψεις, τόσο διαφορετικές και τόσο όμοιες, μιας αληθινής σύγχρονης τραγωδίας με όλη τη φρίκη και τον παραλογισμό της.

Πώς πετυχαίνεις στη ζωή; Πώς γίνεται να τρως ό,τι θέλεις και να μη βάζεις δέκα κιλά χωρίς να το καταλάβεις; Πώς βρίσκει κανείς τον αληθινό έρωτα; Ερωτηματικά που δε βρίσκουν απαντήσεις και επιθυμίες που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν ταλαιπωρούν τη Λορά που δεν μπορεί να ευτυχήσει. Μέχρι τη μέρα που ένα ατύχημα θα σβήσει τελείως τη μνήμη της. Και τότε θα ξαναμάθει τη ζωή από την αρχή, θα αναγκαστεί να ανακαλύψει ξανά τα πάντα: τις καραμέλες, τα σουτιέν, τα αγόρια, τον ηλεκτρισμό και τους νόμους που διέπουν το σύμπαν. Απαλλαγμένη από τις παλιές προκαταλήψεις, με οδηγό μια καρδιά που διψάει για αληθινή αγάπη κι ένα ανήσυχο μυαλό, η Λορά μπαίνει σε μια μεγάλη, συναρπαστική περιπέτεια: μη γνωρίζοντας τίποτα πια, έχει επιτέλους μια ευκαιρία να γίνει ο εαυτός της.