Ποίηση

ακούμε την καμπάνα της παραίτησης
ο θάνατος σημαίνει, τρεις φορές θάνατο
αν τον γράψεις: καμία
η λογική ολόκληρη θα φέρει τέλος
το σκίρτημα είναι υπόθεση στήθους
αν θέλουμε έχει καλώς
αν δεν θέλουμε πάλι έχει
η ασήμαντη διαφύλαξη της ανάμνησής μας
μέλλον οστεοφυλάκιο μέρα μου νεκροφόρα
στο παρελθόν τρία μικρά παιδάκια
από τρία ψηλά βραχάκια έπεσαν κι έσπασαν
ακούμε το μονόλογο του μύθου πώς πάει
παρ' όλα αυτά απέραντη η θάλασσα
αν σου πετύχει βράχος με ορίζοντα
θέλω τη γραμμή που διαχωρίζει και ενώνει
ανεκπλήρωτα τόσο
που με μισώ
αισθάνομαι έναν κόσμο
πέρα απ' το αλφάβητο.

ΑΡΧΑΙΑ ΠΡΩΙΝΑ Δεν είναι όλα τα πρωινά μ’ αρχαίες λέξεις καμωμένα. Χτίζονται κάθε μέρα απ’ την αρχή σαν ένα άγραφο χαρτί που περιμένει χέρια για να το γεμίσουν με λέξεις, χρώματα και με το ίδιο το λευκό του ακόμα. Είναι όλα τα πρωινά εσύ, εγώ, εμείς δρομείς σε γραμμή εκκίνησης για νέες αχάρακτες πορείες και για εκείνες που οι χθεσινοί μας δρόμοι όρισαν. Κάποιες φορές οι δρόμοι αυτοί του πρωινού χαράσσονται παράλληλα κι εμείς, σαν τους ζογκλέρ που προσπαθούν να ισορροπήσουν σε σκοινί τεντωμένο στο κενό, τους περπατάμε και τους δυο την ίδια στιγμή. Τα πρωινά όλου του κόσμου μοιάζουν με θάλασσα και έχουν παντού το ίδιο χρώμα. Κι όμως…

Στο σύρμα του γαλάζιου, το συμπαντικό σπουργίτι κελαηδούσε, το σπουργίτι κι εγώ τραγουδούσαμε, μιλούσαμε, και το άκουγε η φωνή της γυναίκας στον άνεμο του κόσμου. Τί γωνιά πια για ν'ακολουθήσει η φαντασία μου!

Περνούν τα χρόνια και συσσωρεύονται οι πράξεις που δεν έγιναν, οι σκέψεις που δεν εκφράστηκαν, οι έρωτες που δεν καρποφόρησαν, οι ελπίδες που μαράθηκαν, τα ταξίδια που δεν πραγματοποιήθηκαν. Μνήμη και Λήθη. Παρατηρήσαμε με προσοχή τα φυσικά φαινόμενα κι ανακαλύψαμε τους αντικειμενικούς νόμους που περίπου ισχύουν. Επί των πονεμένων ερώτων. Κάθε λέξη και ένας όμορφος χρησμός, κάθε λέξη και ένας άλυτος γρίφος. Κάθε ματιά και ένα καλλιτεχνικό δημιούργημα, κάθε ματιά και μια απόλυτη καταστροφή. Οι αμαρτίες μας; Όσες και οι αρετές μας. Μικροί στοχασμοί. Βρέθηκαν δείγματα και μείγματα δράσεων, αντιδράσεων, αποδράσεων, επιδράσεων και πολλά άλλα φτιασιδώματα και στολίσματα. Χωρίς όνομα. Εν κατακλείδι το Επίμετρο: Εσύ το δρόμο σου τραβάς. Και μιλάς για τα παλιά. Οι Ψίθυροι νιότης διαγράφουν κυκλικές τροχιές στο αέναο ταξίδι της ύπαρξης.

Η οριστική έκδοση της όλης ποιητικής κατάθεσης του Βύρωνα Λεοντάρη, όπως αυτή αποτυπώθηκε σε δέκα ποιητικές συλλογές, από το 1949 έως το 2006.

Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο στον εορτασμό των ενενήντα χρόνων του επικρατέστερου ζώντος ποιητή του Περού, Κάρλος Χερμάν Μπέλλι (Carlos German Belli), το οποίο παρατίθεται μεταφρασμένο ολόκληρο. Όταν κυκλοφόρησε, το 1962, θεωρήθηκε από την κριτική ως κάτι νεωτερικό τόσο για τα γράμματα του Περού και της Λατινικής Αμερικής γενικότερα, αλλά και για την Ισπανική γλώσσα, με τον τρόπο που επανεισήγαγε τη χρήση της του 16ου -18ου αιώνα στην ποίηση. Πρόκειται για μια ποιητική συλλογή που ξεχώρισε και σημάδεψε την εποχή της τόσο με τα θέματα όσο και με τον τρόπο που τα πραγματεύεται: τροφή, βιταμίνες, φάρμακα και, κυρίως, η άγνωστη ίσαμε τότε επιστήμη της Κυβερνητικής, απ' όπου και ο τίτλος του βιβλίου.

Ω! Θεά-μοίρα Κυβερνητική...

Ω! θεά-μοίρα Κυβερνητική, λευτέρωσέ μας πια
με το ηλεκτρικό μυαλό και αγνό σου αντίδοτο,
από τα τρομερά ανθρώπινα έργα,
που είναι ίδιοι ζόφοι της κολάσεως
φλεγόμενοι από πανάρχαια χρόνια
από τον ωμό οπαδό της πυρκαγιάς?
ελάττωσε, ω! αφέντρα, την ορμή
που μ' αυτή ο οργισμένος και παγερός βοριάς
χτυπάει τους νέους βωμούς, μες στον καπνό υψωμένους,
του σώματός μας χτες, σήμερα στάχτες,
που ακόμα κι ένα ψίχουλο δε χάρηκε,
των αφεντάδων καταδικο που δεν είναι Ίνκας
τη νωθρότητα της αγάπης και τη γνώση.

Εθιστική
Επιθυμία του!
Πότε ικανοποιήθηκες
επανειλημμένως
και έγινες
ανάγκη!

Ωδές πάνω στην κατασκευή ενός παραδοσιακού ελληνικού ιστιοφόρου με σκίτσα του συγγραφέα και ένθετο DVD με μια φωτοϊστορία και μουσική του Αχιλλέα Περσίδη.