Μιχάλης Δ. Μανωλίδης

Δύο τρίτα-τέταρτα ξαδέρφια, πολύ δεμένα από μικρά, συναντιούνται τυχαία (;) μετά από πολύ καιρό. Άλληλοενημέρωση, άναμνήσεις, διάφορα ευτράπελα, άλλα καί απρόσμενες αποκαλύψεις, έναλλάσσονται συνεχώς με άναφορές σε θέματα τέχνης, ψυχολογίας, κοινωνίας, πολιτικής, κλπ. Θά οδηγήσουν σε γρήγορες έξελίξεις. Θα ξεκινήσουν υπό τούς ήχους Μότσαρτ, Μάλερ, Που-τσίνι, κλπ., κοινή άμυνα στήν κρίση καί στην επέλαση τής γενικής χαχανοασχήμιας πού από έτών τή νιώθουν, μοιραία έπιταχυνόμε-νη, νά κυρίαρχη στήν δλη άτμόσφαιρα. — Ό Μιχάλης Δ. Μανωλίδης γεννήθηκε τό 1940 στήν Αθήνα, δπου σπούδασε νομικά καί άσκησε τή δικηγορία (1965-1998), είδικευθείς μάλιστα (ό καημένος) σε αστικά καί μουσικολογικά θέματα. Έργα του (μέχρι στιγμής): δύο παιδιά, δύο έγγόνια καί δέκα βιβλία. Καί κάτι άλλα. Έργα τού ίδιου: 7α Ισόβια του Θεοτόκη (4993) (22007), Τα χρόνια τον ΜαΙιΙβΓ (1997), «Και ίσως σ’ αγαπώ παράφορα» (2001), Νίκη, εντελώς προσωπικό (2006), Ή πορεία του ρομαντισμού (2007),