Ποίηση

Συγκεντρωτική έκδοση των ποιητικών συλλογών: "Έρεβος" (1956), "Ερήμην" (1958), "Επί τα ίχνη" (1963), "Το λίγο του κόσμου" (1971), "Το τελευταίο σώμα μου" (1981), "Χαίρε ποτέ" (1988) και "Η εφηβεία της λήθης" (1994).

[...] Την εποχή του θανάτου του ο Κάμμινγκς ήταν από τους πιο πολυδιαβασμένους ποιητές της Αμερικής. Στην εποχή μας η ποίησή του εξακολουθεί να γίνεται ανάρπαστη κι εκείνος να παραμένει μπροστάρης. Ο Κάμμινγκς είναι συνώνυμος του πειραματικού πνεύματος και της ποιητικής τόλμης· με τόση ένταση ώστε ακόμη και η ενασχόληση μαζί του να προσδίδει αυτομάτως μία αίσθηση κύρους (από κείνη που σκοτώνει). [...]

[...] Οι επιλογές των ποιημάτων έγιναν από την έκδοση των απάντων του, "Complete Poems 1904-1962" (Liveright 1994), λαμβάνοντας υπόψη τις επιλογές ποιημάτων που έκανε ο ίδιος το 1960, για την έκδοση "Selected Poems" που κυκλοφόρησε στη σειρά "The Penguim Poets".
Η ποίηση του Κάμμινγκς είναι μία απαρακώλυτη, αυτεξούσια είδηση, παραπάνω απ' όσο περιμένει κανείς εγγυημένη. Ο Κάμμινγκς ήταν η φωνή από τα ερείπια της σύγκρουσης, ο τηλεβόας της πραγματικότητας που επινόησε η αδιάψευστη αλλοίωση. [...]

(από την εισαγωγή του βιβλίου)

«Ο Ναζίμ Χικμέτ δεν ήταν διόλου αυτό που αποκαλούμε «διανοούμενος». Δεν κατασπαταλούσε τις αισθήσεις του σε άπειρες κι αόριστες πνευματικές μεταπλάσεις. Τις βίωνε. Αισθανόταν απέραντα και σκεφτόταν με γενικές ιδέες, πάνω σε βασικά, λογικά σχήματα. Δεν ανακάλυπτε, ούτε αποκάλυπτε, αλλά επαλήθευε παραδεγμένες ήδη ιδέες, και στοχαζόταν φυσικά πάνω απ’ το αίσθημά του, κι όχι μέσα απ’ το αίσθημά του. Κι η σύμπτωση του αισθήματος και της ιδέας (και η ισορροπία τους μέσα στο έργο του) είναι φυσική στην περίπτωση του Χικμέτ, κι όχι καταναγκαστική. Ναι, δεν είναι «διανοούμενος». Δεν κατεχόταν απ’ το συναίσθημα της αμηχανίας μπροστά στους ανθρώπους, στα γεγονότα, το χρόνο ─ δεν ένιωθε ούτε «ξένος» ούτε «ιδιαίτερος» ούτε «μονάχος». Δε ζούσε μέσα στη σκοτεινή «χιλιοόμματη καχυποψία» που εξαντλείται σε μιαν ανεξάντλητη έρευνα, ψηλαφώντας απίθανες περιοχές διαρκώς επικρεμάμενων «αόρατων απειλών» και δημιουργώντας «απαραβίαστα καταφύγια» μιας καταπληκτικής τεχνικής ευστροφίας. Οι απειλές γι’ αυτόν είχαν οριστεί μέσα στον συγκεκριμένο ιστορικό, κοινωνικό χώρο. Κι ο αγώνας του, ο αγώνας της τέχνης του, είχε ορισμένο, ορατό στόχο. Δεν ένιωθε την ανάγκη μιας εσωτερικής αυτοπροστασίας. Προστατευόταν, προστατεύοντας τους άλλους, και μαχόταν με την πιο γυμνή παρρησία». Απόσπασμα από τον πρόλογο του Γιάννη Ρίτσου

Συμπληρώθηκαν ἤδη δέκα χρόνια ἀπὸ τὴν πρόωρη ἀπώλεια τῆς Μπίλης Βέμη. Τὰ χρόνια περνᾶνε, ἀλλὰ εὐτυχῶς οἱ μνῆμες μένουν. Τὰ ποιήματα τῆς Μπίλης, ὡς ἄλλα μνημαγωγά, μᾶς μεταφέρουν στὴ ματιὰ καὶ τὴ σκέψη της. Ἡ ἔκδοση αὐτὴ συγκεντρώνει τὸ σύνολο τοῦ ποιητικοῦ ἔργου της, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐξαντλημένες ἐκδόσεις, ὅπως τὸ ἐπιμελήθηκε ἡ ἴδια τὰ τελευταῖα χρόνια της. Φίλοι καὶ μελετητὲς μποροῦν νὰ ἀνακαλύψουν τὴν ποίησή της καὶ νὰ ἔχουν μιὰ ὁλοκληρωμένη εἰκόνα τοῦ ἔργου της. ΠΑΝΟΣ καὶ ΠΑΥΛΟΣ ΜΑΥΡΟΣ Παρίσι / Ἀθήνα, Μάρτιος 2023

Ο Οκτάβιo Πας ανήκει στους δημοφιλέστερους ποιητές παγκοσμίως, η δε φήμη του εμπεδώθηκε ήδη με την έκδοση των πρώτων ποιητικών βιβλίων του. Η απονομή σε αυτόν του βραβείου Νόμπελ την έφτασε στο απόγειό της. Στην Ελλάδα είναι επίσης από παλιά πολύ γνωστός, και ως ποιητής, αλλά και ως θεωρητικός της ποίησης και ως δοκιμιογράφος. τώρα εκδίδεται για πρώτη φορά στα ελληνικά το σύνολο του ισπανόφωνου ποιητικού του έργου, από τις πρώτες του υπερρεαλιστικές δοκιμές έως τα πολιτικά και φιλοσοφικά ποιήματά του. Η έκδοση συνοδεύεται από επεξηγήσεις και ερμηνευτικές κατευθυντήριες οδηγίες του ίδιου του ποιητή για τα επί μέρους έργα του, μαζί με αυτοβιογραφικά στοιχεία, που επιτρέπουν την ανετότερη πρόσβαση σε ένα έργο, όπου έχουν έλθει σε ώσμωση ο κόσμος του Μεξικού με τον κόσμο της ευρωπαϊκής ποιητικής και πολιτικής πρωτοπορίας και των ανατολικών μυστικιστικών δοξασιών.