Λογοτεχνία

"Το γυμνό παιδί" παρά τα πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία δεν είναι ένα αμιγώς αυτοβιογραφικό έργο. Ο Νικηφόρος Βρεττάκος θέλοντας να εξομολογηθεί τις αντιδράσεις και τα συναισθήματά του σε μια ορισμένη χρονική περίοδο -την εποχή της παιδικής ηλικίας- μέσα σ' ένα ορισμένο περιβάλλον, ανάπλασε μυθιστορηματικά το σύνολο του υλικού του. Οι δύο κεντρικοί ήρωες, αποτελούν τη συνισταμένη πολλών προσώπων που αντιπροσωπεύουν το καλό και το κακό στα χρόνια της πρώτης γνωριμίας του με τον κόσμο. Τελικός σκοπός του ήταν να δώσει την οδυνηρή πραγματικότητα των πληγμάτων που δέχθηκε η ευαισθησία του.

Ξαπλωμένος ανάσκελα στο κρεβάτι του σπιτιού μας κλείνω τα μάτια και περιμένω. Γύρω μου πόρτες και παράθυρα ερμητικά κλειστά. Τα βήματά σου ακούγονται στο διάδρομο καθώς επιστρέφεις από μια μακρινή εκδρομή. Αφήνεις τα πράγματά σου στο σαλόνι και με πλησιάζεις σιγοτραγουδώντας ένα γνώριμο σκοπό. Δε σε κοιτάω, μα νιώθω την παρουσία σου ολοένα και πιο κοντινή. Στα χέρια μου μπλέκονται αρώματα γνωστά, Αλόη, Μάρω, Νάντια, και για μια στιγμή μονάχα σ' έχω και πάλι, σε κρατάω αδελφή, μητέρα κι ερωμένη ξανά στην αγκαλιά μου.

Το μυθιστόρημα "Το γυρί" σκιαγραφεί τη ζωή στην ομώνυμη συνοικία της Πάτρας. Ρεαλιστική απεικόνιση της καθημερινότητας των λαϊκών συνοικιών μέσα από μία σειρά παραλλήλων ιστοριών.

Το "Δάσος των παιδιών" είναι ένα μυθιστόρημα για τη Λουκία. Και για το δάσος που ξεκινάει κάτω απ' το σπίτι της. Και για την ιστορία τους που είναι κοινή. Είναι ένα βιβλίο για τους ζωντανούς, τους νεκρούς και τους άφαντους: για όσους κορόιδεψε η αγάπη. Ένα βιβλίο όπου όλοι οι χρόνοι γίνονται ένας χρόνος· όλες οι φωνές μία φωνή: όπως μπλέκονται τα κλαδιά στο δάσος. Και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ούτε ένα κλαδί. Είναι τέλος ένα βιβλίο για την ερωτική επιθυμία: προς το ίδιο και προς το άλλο φύλο. Και για την κρίσιμη στιγμή. Τη στιγμή που οι άνθρωποι γκρεμίζονται στον εαυτό τους.

Η Μαρία εγκαταλείπει το πατρικό της σπίτι και εγκαθίσταται στο κτήμα που της κληροδότησε ο πατέρας της καταμεσής του κάμπου. Δημιουργεί εκεί ένα φυτώριο με λουλούδια. Έχει για συντροφιά της τα ενδημικά πουλιά, που έχουν στήσει την αποικία τους πάνω σ’ έναν χιλιόχρονο πλάτανο, αλλά και τα αποδημητικά, που γυρνούν κοντά της κάθε χρόνο. Τους αργούς ρυθμούς της μοναχικής ζωής της έρχονται να διαταράξουν «Εκείνοι» – οι μετανάστες που εργάζονται στις καλλιέργειες των αδελφών της σε συνθήκες δουλείας. Ο φόβος για τον ξένο, τον αλλογενή, την κρατάει σε απόσταση ασφαλείας. Μέχρι που ένας από «Εκείνους» διαβαίνει το νοητό σύνορο. Είναι ο Νιζάμ ο Ροχίνγκια. Ισορροπεί στους ώμους του ένα ραβδί, απ’ όπου κρέμονται φωλιές για τα πουλιά του δέντρου. Ο χειμώνας πλησιάζει δριμύς, και ο Νιζάμ νοιάζεται για τα πουλιά όσο και η Μαρία. Μέσα από την αγάπη και τη γνώση τους για τα πετούμενα του ουρανού, θα καταφέρουν να επικοινωνήσουν βαθιά, γκρεμίζοντας όλα τα σύνορα που τους χωρίζουν. Ένα βιβλίο για τους ενδημικούς και αποδημητικούς ανθρώπους, που σαν τα πουλιά ψάχνουν να βρουν ασφαλές καταφύγιο, πάντα απάτριδες και πάντα κυνηγημένοι.

Μια περιπλάνηση από την Ιρλανδία και την Πορτογαλία μέχρι το Αραράτ, από τη Σιβηρία και την Αράλη ώς τον Ατλαντικό... Νοερές ή γεωγραφικά προσδιορισμένες πορείες, καταβυθίσεις στον εσωτερικό κόσμο ή πλεύσεις σε ποταμούς και ωκεανούς, ουράνιες εμφανίσεις και όνειρα διαστημικού ταξιδιού. Πρόσωπα που αναζητούν τη σωτηρία και αγωνίζονται ενάντια στη φθορά, στη βία, στην αδράνεια και στο αναπόφευκτο, με πυξίδα και όπλο τους την υπακοή. Ένα σπονδυλωτό μυθιστόρημα που, μέσα από ιστορίες ιδιωτικές και δημόσιες, με κοινό σημείο αναφοράς την Οκτωβριανή Επανάσταση, μιλά για τη βασανιστική επιθυμία της ουτοπίας, την προσδοκία για ένα σημάδι θεϊκής παρουσίας, αλλά και για τη λαχτάρα της καλλιτεχνικής αναγνώρισης.

Ο Ηλίας, ένας άνθρωπος που έχει χάσει τα πάντα - δουλειά, οικογένεια-, στα πενήντα τρία του χρόνια φεύγει από την Αθήνα και επιστρέφει στο χωριό του, το Δελβινάκι ψηλά στο Πωγώνι, στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Όταν μια νεαρή γυναίκα βρίσκεται βάναυσα δολογονημένη έξω από το χωριό, η εξιχνίαση του φόνου γίνεται για τον ήρωα έμμονη ιδέα, ένας σκοπός που γεμίζει το ψυχικό του κενό και τον άδεια χρόνο. Με φόντο το χειμωνιάτικο τοπίο της ορεινής Ηπείρου, που αφήνει το αποτύπωμα του στη λιτή, αδρά ποιητική γλώσσα, στο απέριττο ύφος της αφήγησης, αλλά και στο ήθος των χαρακτήρων, ξετυλίγεται ο μίτος μιας ιστορίας φιλίας και προδοσίας που καταλήγει στη λύτρωση με τον ερχομό της άνοιξης.

Στρασβούργο, 1518. Στην καρδιά ενός αφόρητα ζεστού καλοκαιριού, µια µοναχική γυναίκα αρχίζει να χορεύει στην πλατεία της πόλης. Χορεύει ασταµάτητα, µέρες ολόκληρες. Όταν εκατοντάδες άλλες γυναίκες την ακολουθούν, οι αρχές κηρύσσουν κατάσταση έκτακτης ανάγκης και αποφασίζουν να φέρουν µουσικούς, που θα παίζουν µέχρι να βγει ο Διάβολος από το σώµα των γυναικών. Λίγο έξω από τα όρια της πόλης, η έγκυος Λίσµπετ ζει µε την πεθερά και τον άντρα της, φροντίζοντας τις µέλισσες από τις οποίες βγάζουν τα προς το ζην. Κι ενώ η «επιδηµία του χορού» παίρνει µεγάλες διαστάσεις, η κουνιάδα της Λίσµπετ, η Αγκνέτε, επιστρέφει ύστερα από εφτά χρόνια στα βουνά, χρόνια εξιλέωσης για µια αµαρτία που κανείς δε θέλει να κατονοµάσει, έναν όρκο σιωπής που η Λίσµπετ είναι αποφασισµένη να σπάσει. Καθώς η πόλη λυγίζει κάτω από τον πάταγο χιλίων ποδιών, η Λίσµπετ βρίσκεται µπλεγµένη σε έναν ιστό απάτης και παράνοµου πάθους, ενώ χορεύει και η ίδια στον ρυθµό µιας επικίνδυνης µελωδίας… Το Δέντρο του χορού, βασισµένο σε πραγµατικά περιστατικά, είναι ένα µυθιστόρηµα για τις δαιδαλώδεις διαδροµές σκοτεινών οικογενειακών µυστικών, για την απαγορευµένη αγάπη, µια ιστορία γυναικών που εξωθούνται στα άκρα, σε µια εποχή δεισιδαιµονίας, υστερίας και µεγάλων αλλαγών. «Συναρπαστικό, απίστευτα ατµοσφαιρικό και πρωτότυπο. Εξαιρετικό!» Sunday Times «Έξοχο, καθηλωτικό, αισθησιακό, συναρπαστικό». Marian Keyes «Εξερευνώντας τα θέµατα της µητρότητας, του µισογυνισµού, της πατριαρχίας και της απαγορευµένης αγάπης, η συγγραφέας χρησιµοποιεί µια στιγµή της Ιστορίας ως καταλύτη για να εξετάσει θέµατα που εξακολουθούν να είναι κυρίαρχα σήµερα. Η συνύφανση του παρελθόντος µε το παρόν είναι αριστοτεχνική...» Irish Times

Οι αναγνώστες γίνονται κοινωνοί μιας προεκλογικής καμπάνιας και παρακολουθούν τον Πέτρο Χρήστου, έναν καθ’ όλα μέτριο τύπο να καλείται εντελώς αναπάντεχα για να γίνει το δεξί χέρι της πρώτης ελληνίδας πρωθυπουργού. Παράγοντες της εξουσίας, πολιτικό παρασκήνιο, ανελέητοι εκβιασμοί και συνωμοσίες, η ασυδοσία του διαδικτύου, ο σκοτεινός ρόλος των μίντια, η ύπουλη εμπλοκή των επιχειρηματιών στη δημοκρατία συνθέτουν ένα σύγχρονο πολιτικό θρίλερ.

Γραμμένο αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, "Το δέρμα¨" έγινε το εμβληματικό αριστούργημα που καθιέρωσε τον Κούρτσιο Μαλαπάρτε ως έναν από τους σύγχρονους κλασικούς. Με πρωταγωνιστές τους ανθρώπους της Νάπολης, λαό ταλαιπωρημένο από τα δεινά του πολέμου, πεινασμένο, θρησκόληπτο, εκπορνευμένο, που παλεύει με έναν σχεδόν ποιητικό τρόπο να επιβιώσει, ο Μαλαπάρτε στηλιτεύει για άλλη μια φορά τα ήθη της εποχής, ασκεί δριμεία κριτική σε υψηλούς κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες, φωτίζει με ειρωνεία και χιούμορ τη διαφορά ανάμεσα στους ελευθερωτές Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους, και συνοψίζει τα δεινά των συρράξεων και του φασισμού - την απώλεια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ίδιας της ανθρώπινης ιδιότητας. Το βιβλίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τη Λιλιάνα Καβάνι, με πρωταγωνιστές τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, τον Μπαρτ Λάνκαστερ και την Κλαούντια Καρντινάλε.