Ποιήματα (δίγλωσση έκδοση)

ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ: Μάγουλα είδα να μαραίνονται και να παλιώνει η δύναμη των χεριών Καρδιά μου! ακόμη δεν εγέρασες καθώς τον έρωτά της η Σελήνη, παιδί του Ουρανού, εσένα πάλι σήκωσε απ' τον ύπνο η χαρά γιατί ξυπνά μαζί μου, πρώτη της αυγή, πυρακτωμένη νιότη, η αδελφή μου, η φύση η γλυκειά, και μου χαμογελούν τ' αγαπημένα μου λιβάδια, τα άλση τα ιερά, ακόμη πιο αγαπητά, τιτίβισμα ευφρόσυνο γεμάτα, και ανέμους παιχνιδιάτορες που στέλνουν με άγρια ηδονή χαιρετισμό της φύσης φιλικό. Έαρ γλυκύ, Εσύ που ξανανιώνεις τις καρδιές και τους λειμώνες, να ζήσεις και να ζεις! Του χρόνου η πρωτότοκη! άνοιξη ζωοδότρα πρωτότοκη στου χρόνου την ποδιά! Βακχεύουσα! Έρρωσο ες αεί! Κοπήκαν τα δεσμά, και μέλπει ο ποταμός για σε τραγούδια γιορτινά που τρεμοπαίζουν οι όχθες οι νέοι εμείς τρεκλίζουμε ιώ ευοί φωνάζουμε στο φως εκεί που σε δοξάζει ολόχαρη ο ποταμός, και στη γλυκειά πνοή σου βλέπουμε το πυρωμένο στήθος, και γκρεμιζόμαστε στου χείμαρρου το ρεύμα και αλαλάζουμε μ' αυτό, και σε ονομάζουμε αδελφή. [...]