Littérature

Δεν μου αρέσει να είμαι ιδιοκτήτης μισών πραγμάτων, προτιμώ να ανήκω στους εντελώς απόκληρους, ώστε να μου ανήκει τουλάχιστον η ψυχή μου… Δεν θέλω να έχω μέλλον, θέλω να έχω παρόν. Μου φαίνεται πιο αξιόλογο. Μέλλον έχει εκείνος που δεν έχει παρόν, κι αν έχει κανείς παρόν, τότε ξεχνά ακόμα και να σκεφτεί το μέλλον… Στέκομαι ακόμα έξω από την πόρτα της ζωής, χτυπώ και ξαναχτυπώ, αν και όχι με μεγάλο ζήλο, και αφουγκράζομαι γεμάτος αγωνία μήπως έρχεται κανείς να σηκώσει το μάνταλο. Σ’ αυτό το μυθιστόρημα μαθητείας και ενηλικίωσης, ο εικοσάχρονος Σίμον Τάννερ, διχασμένος ανάμεσα στην επιθυμία του για κοινωνική αποδοχή και στην ασυγκράτητη δίψα του για ανεξαρτησία, αλλάζει διαρκώς δουλειές και σπίτια, χαίρεται τη φύση και την ελευθερία του, συναντά τα αδέλφια του, προκαλεί με τον αυθορμητισμό του και στο τέλος του μυθιστορήματος δεν έχει σημειώσει την παραμικρή πρόοδο – ή, με τα λόγια του Κάφκα: «Ο Σίμον τριγυρίζει πανευτυχής, χωρίς να καταφέρνει τίποτα τελικά πέρα από την απόλαυση του αναγνώστη. Είναι μια πολύ άσχημη σταδιοδρομία, αλλά μόνο μια άσχημη σταδιοδρομία προσφέρει φως στον κόσμο…».

Τα αερόφυτα, Την ημέρα που νικήσαμε τον φόβο, Extremely low battery, Τα γάντια, Μείναμε από βενζίνη, Αντιφωνήσεις στη Μαρία Νεφέλη. Έξι μονόπρακτα του Γιάννη Οικονομίδη, που πραγματεύονται θέματα της σύγχρονης εποχής. Η παγκόσμια οικονομική κρίση και το περιβάλλον, οι πολεμικές συρράξεις και οι προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές, οι υγειονομικές απειλές και ο θάνατος, η απομόνωση και η ανάγκη για επαφή και συντροφικότητα είναι μερικά μόνο από τα ζητήματα που τίθενται στον πυρήνα της δραματουργίας του συγγραφέα. «Η γραφή τους εμπεριέχει το απόσταγμα ανθρώπινης ζωής, συμπυκνωμένη αλήθεια και ευαισθησία», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Παναγιώτης Μέντης στο Επίμετρο της έκδοσης. «Ο συγγραφέας ενσωματώνει στη δραματουργία του τις ανησυχητικές τάσεις των καιρών του θέτοντας το σύστημα υπό αμφισβήτηση, χωρίς όμως να καταφεύγει σε μια “δραματουργία παρακμής”», συμπληρώνει καίρια η Επίκουρη Καθηγήτρια του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ Κατερίνα Διακουμοπούλου.

Η Καλίνκα κινδυνεύει. Έχει μείνει ορφανή, χωρίς οικογένεια και φίλους. Είναι μόνη στην ατέλειωτη στέπα της Ουκρανίας, στην καρδιά του χειμώνα του 1941. Δεν ξέρει ποια κατεύθυνση να ακολουθήσει για να βρεθεί σε ασφαλές μέρος. Όμως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Καλίνκα είναι το κίτρινο Άστρο του Δαυίδ που είναι ραμμένο στο παλτό της. Και τότε συναντά δυο άλογα στις χιονισμένες εκτάσεις, άλογα μιας άλλης εποχής. Αδάμαστα, πανούργα και σοφά, τα άλογα Πρζεβάλσκι έχουν υπομείνει τη σκληρότητα του κόσμου από την περίοδο των ζωγραφιών στα σπήλαια - όμως τα δεινά του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου είναι χειρότερα απ’ οτιδήποτε έχουν βιώσει. Τα άλογα αυτά ίσως είναι τα τελευταία του είδους τους. Αν καταλήξουν ως άλλες δυο απώλειες του πολέμου, η ράτσα τους θα εξαφανιστεί. Στην Καλίνκα αναγνωρίζουν μια αδελφή ψυχή και μια ελπίδα να επιβιώσουν καθώς προσπαθούν να γλιτώσουν από τους Ναζί που όλο και πλησιάζουν, με σκοπό να σκοτώσουν και τους τρεις. Θα καταφέρει η Καλίνκα να τα σώσει - ή μήπως θα τη σώσουν εκείνα;

«Το μέγιστο παράδειγμα νεoτερικής ποίησης όλων των γλωσσών» (Τ. Σ. Έλιοτ), «το τελευταίο λυρικό έργο που είχε ευρωπαϊκή απήχηση» (Βάλτερ Μπένγιαμιν), είπαν για τα Άνθη. Βάζοντας στη θέση της φύσης την πόλη, στη θέση της ηθικής και των ιδανικών την υποβλητική μορφή του Κακού, ο Μπωντλαίρ αντιστρέφει τις αστικές αξίες: ποιητής και βιβλίο γίνονται μια απειλή. Ο «Δάντης της έκπτωτης εποχής μας», αυτός ο τελευταίος κλασικός και ο πρώτος νεοτερικός, γράφει το λυρικό του έπος με ήρωες πόρνες, ζητιάνες, ρακοσυλλέκτες, νοσηρά ερωτευμένους, θανατόφιλους, οπιομανείς. Πρόσωπα των απαγορεύσεων και των άκρων, αποκλεισμένα από τον κοινωνικό ιστό, κι όμως αναπόσπαστο τμήμα του, διασχίζουν το μισοφώτιστο με φανάρια του γκαζιού Παρίσι, αγαπιούνται σε κάμαρες αρωματισμένες, είναι άρρωστα από νοσταλγία. Η αισθησιακή, παράφορη γυναίκα κάθε ηλικίας είναι η βασική ηρωίδα αυτού του limbo. Όμως αυτή η πρωτοφανέρωτη κι αλλόκοτη νυχτιάτικη φαντασμαγορία τονίστηκε με τους πιο αυστηρούς μετρικούς κανόνες, διατυπώθηκε σε στιχουργικά σχήματα του κλασικισμού. Σμίγοντας το παμπάλαιο με το σύγχρονο, το φευγαλέο με το παντοτινό, το ευτελές με το ατίμητο, ο Μπωντλαίρ προσδιόρισε ξανά το λυρισμό καθιστώντας τη modernite σε βασικό συστατικό της νέας αισθητικής, κυοφορώντας έτσι το συμβολισμό, αλλά πρωτίστως τη νεοτερική (ευρωπαϊκή) ποίηση: τον Μαλλαρμέ και τον Ρεμπώ.

Τα ωραιότερα άνθη φυτρώνουν στο βούρκο της λαγνείας, των χαμαιτυπείων και του ανθρώπινου πόνου. Ύμνοι στον Σατανά γεννούν τη "θρησκεία" της νέας εποχής. Το λεσβιακό πάθος αναπνέει σε στίχους του 19ου αιώνα.

Κάρολος Μπωντλαίρ: το πρότυπο των καταραμένων ποιητών· ύστερα από αυτόν τίποτα στη σύγχρονη τέχνη και σκέψη δεν θα είναι ίδιο. Έκτοτε, μποέμ και περιθωριακοί "βαπτίζονται" στην κόλασή του. Σ' αυτή την έκδοση θα βρείτε όλα τα Άνθη του Κακού, στο πρωτότυπο τους και σε μετάφραση και επιλεγόμενα του Γιώργου Κεντρωτή, όλες τις σημαντικές πληροφορίες για τη ζωή του Μπωντλαίρ, το σκάνδαλο που προκάλεσε η έκδοση των Ανθέων του Κακού με την απαγόρευση των "ανήθικων" ποιημάτων, τη σύγκρουσή του με τον κυρίαρχο πουριτανισμό της τότε εποχής και κατ' εκπέκταση τη γέννηση του σύγχρονου κόσμου. Τέλος, προβάλλονται όλοι οι σημαντικοί ποιητές, καλλιτέχνες, φιλόσοφοι και λογοτέχνες που είτε στάθηκαν στο έργο του είτε επηρεάστηκαν από αυτό: ο Μπένγιαμιν και ο Αντόρνο, ο Ρεμπώ, ο Μαλαρμέ, ο Βερλαίν, ο Βαλερύ, ο Έλιοτ, ο Μπρεχτ, ο Προύστ, ο Απολλιναίρ και όλοι οι υπερρεαλιστές μέχρι τον Ρενέ Σαρ, ο Μανέ και όλοι οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι, ο Καβάφης, ο Καρυωτάκης, ο Καββαδίας και μια πλειάδα ποιητών του Μεσοπολέμου.

Ένας δεκαεξάχρονος μαθητής λυκείου επιχειρεί να εμπλέξει σε ερωτική σχέση τη μητέρα του με τον κατά πολύ νεότερό της αγαπημένο του καθηγητή. Οι δολοπλοκίες του φέρνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Προκύπτει ένα περίεργο τρίγωνο μάνας - καθηγητή - μαθητή. Ο έφηβος, όμως, δε θα μπορέσει να χειραγωγήσει την παράταιρη σχέση και να ελέγξει το πάθος της. Ούτε θα κατορθώσει να εγκλωβίσει σ` αυτήν το νεαρό καθηγητή και να σώσει τη μάνα του. Το μόνο που του απομένει είναι η εκδίκηση. Είκοσι πέντε χρόνια αργότερα αναγκάζεται να επιστρέψει στην Ελλάδα, για να αναπλάσει με κάθε λεπτομέρεια την ιστορία του και να αναβιώσει το ένοχο παρελθόν, ελπίζοντας να αθωωθεί από τη γυναίκα που αγαπά. Είναι, όμως, τόσο ισχυρή η αλήθεια του και πειστική η καταγραφή της, ώστε να κρατήσει τη γυναίκα;

22 πνευματικές διδασκαλίες.22 μακρά ποιήματα.22 πόρτες σε βαθιές αλήθειες.22 ποιοτικά σάτσανκγ.Όταν η τέχνη παντρεύεται με το πνεύμα,ο τρόπος να ειπωθεί η αλήθεια μετουσιώνεται.Όταν τα λόγια παντρεύονται με την θεία μέθη,ο τρόπος να ειπωθεί η αλήθεια μεταμορφώνεται.Οι 22 πνευματικές διδαχές είναι γεμάτες από εκείνατα λόγια που οι άνθρωποι διψούν να ακούσουν..."Τα ανώγια του ουρανού"είναι τα ανώγια της δικής σου έμπνευσης.

Εντέλει, τι έχουμε να κερδίσουμε αναλογιζόμενοι συνεχώς το παρελθόν, κατηγορώντας τον εαυτό μας για το γεγονός πως η ζωή μας δεν εξελίχθηκε όπως θα θέλαμε;
Ο Καζούο Ισιγκούρο ζωγραφίζει με την πένα του το συγκινητικό πορτρέτο του Στίβενς, του τέλειου μπάτλερ, και του κόσμου του, που ξεθωριάζει στον απόηχο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Στίβενς, ύστερα από δεκαετίες υπηρεσίας στο Ντάρλινγκτον Χολ, μόνος του μια μέρα στην αγγλική ύπαιθρο, ξεκινά ένα ταξίδι στο παρελθόν σε μια προσπάθεια να καθησυχάσει τον εαυτό του ότι έχει υπηρετήσει την ανθρωπότητα προσφέροντας τις υπηρεσίες του στον «μεγάλου ηθικού αναστήματος τζέντλεμαν» Λόρδο Ντάρλινγκτον. Όμως, στη μνήμη του παραμονεύουν αμφιβολίες για την αληθινή φύση της «μεγαλοσύνης» του Λόρδου Ντάρλινγκτον, και ακόμα μεγαλύτερες αμφιβολίες για τη φύση της δικής του ζωής.
Ένα σύγχρονο κλασικό μυθιστόρημα, μια όμορφη αναπόληση της ζωής ανάμεσα σε δύο πολέμους σε μια αγγλική έπαυλη, μια καθηλωτική επίκληση σε χαμένα όνειρα και χαμένους έρωτες.

ΠΑΝΤΩΣ ΤΟΤΕ, ΣΕ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΑΜΕ στα σοβαρά, αφού αυτό μας έβγαινε αυθορμήτως να πράττουμε ως άμυνα έναντι της γενικότερης πλοιαρχικής συμπεριφοράς του μέσα στο σπίτι, μπορεί επίσης με τις βιβλιοθήκες του, παρά τις εντολές και τις συνεχείς παραινέσεις του, να μην ασχολήθηκε ουσιαστικά ποτέ κανείς μας πλην της αδελφής μου, της Ιωάννας, η οποία τις είχε πάρει ράφι προς ράφι και διάβαζε τα πάντα, ένα προς ένα από μικρή' τις γνώσεις του όμως περί βιβλίων και συγγραφέων, αν και μας ήταν παντελώς άχρηστες και αδιάφορες αφού δεν μας ενδιέφερε διόλου το αντικείμενο, δεν είχαμε λόγο να τις αμφισβητήσουμε. Έτσι, εκείνο το απόγευμα δεν μπορούσε και δεν ήθελε φυσικά κανείς μας να αντιπαρατεθεί στα όσα υποστήριζε για την ποιότητα της γραφής μου. Ιδίως εγώ, ΠΟΔΙ όσο τον άκουγα ένιωθα πως κρυφτοφτερούγιζε μέσα μου, έτοιμη να απογειωθεί ξανά, η ισοπεδωμένη μου αυτοπεποίθηση, μετά το ερωτικό στραπάτσο που είχα βιώσει για πρώτη φορά στη ζωή μου λίγες ώρες πρωτύτερα και με είχε οδηγήσει σε μια πρωτόγνωρη αίσθηση πλήρους αυτοακύρωσης.

Μόνον αν ο αναγνώστης διαθέτει μια κρίση ατράνταχτη και μιαν υπερένταση της σκέψης, τουλάχιστον ίδια με κείνη που του προκαλεί η δυσπιστία του, τότε μόνο τα θαυμάσια νοήματα τούτου του βιβλίου θα διαποτίσουν την ψυχή του όπως το νερό η ζάχαρη... κι ούτε είναι φρόνιμο, τις σελίδες που θα ακολουθήσουν να τις διαβάσει όλος ο κόσμος. Μόνο λίγοι θα γευτούνε τούτο το φαρμακερό καρπό χωρίς να κινδυνέψουν.