Σταυρίνα Λαμπαδάρη

Το βιβλίο αυτό είναι το αντίδωρο προς τους μαθητές μου της ΣΤ΄ τάξης της χρονιάς 2001-2002 στο Δημοτικό Σχολείο Κρυονερίου Ανατολικής Αττικής. Η αγάπη και η προσπάθεια αυτοβελτίωσης που σφράγισαν την επαφή μας τη χρονιά εκείνη μάς έφεραν πιο κοντά στις αλήθειες μας, μας έκαναν σοφότερους, μας έδωσαν την ευκαιρία να νιώσουμε πώς είναι να βαδίζουμε μαζί, να αναζητούμε και να δοκιμαζόμαστε. Με την καθαρότητα του συναισθήματός του και τη διαύγεια του μυαλού του, ένας έφηβος μας ταξιδεύει με τη βάρκα της αγάπης του στην Αλήθεια, την Αρμονία, την Απλότητα. Η φωνή του ακούγεται λαμπερή στ' αυτιά μας, όλο φρεσκάδα: Ζω τη ζωή μου σαν δοκιμασία και όνειρο, σαν μάθημα και θείο δώρο, σαν επιλογή και ευκαιρία. Αυτή είναι η σοφία μου, αυτή κι η δύναμή μου.