Συρία. Μέσα σε µια βάρκα, ένας ηλικιωµένος άντρας, o ποιητής Μαχµούντ Ελµάσι, κωπηλατεί, µόνος στη µέση µιας αχανούς έκτασης νερού. Κάτω από τη βάρκα του, το σπίτι των παιδικών του χρόνων, βυθισµένο στα νερά της λίµνης Αλ Άσαντ που δηµιουργήθηκε το 1973, όταν κατασκευάστηκε το φράγµα της Τάµπκα. Κλείνοντας τα µάτια στον πόλεµο που µαίνεται, εφοδιασµένος µε µια µάσκα κι έναν αναπνευστήρα, βουτάει και ξαναβλέπει όλη του τη ζωή, τα παιδιά του προτού ακόµη φύγουν για να πολεµήσουν, τη Σάρα, τη γυναίκα του που ήταν τρελά ερωτευµένη µε την ποίηση, τη φυλακή, την πρώτη του αγάπη, τη δίψα του για ελευθερία.
«Ο συγγραφέας απέναντι στο χάος: Ποίηση ή βαρβαρότητα; Ανέχεται ακόµα ο αγριέµενος κόσµος µας την αγκαλιά της αγάπης, έστω και στα όνειρά µας; Αυτό είναι το ερώτηµα που θέτει αυτό το υπέροχο βιβλίο, που καθιερώνει τον Αντουάν Γουοτέρς ως έναν αληθινό ποιητή της δικής µας ανθρώπινης κατάστασης». Le Monde des livres
«Απέριττο, νηφάλιο, ωραίο, βαθύ!» Livres Hebdo
«Ωραία γραφή, συνειρµική, κοµµατιασµένη, σαν τη ζωή αυτών που γεννήθηκαν εκεί. Και στον πυρήνα αυτή η εκπληκτική αφηγηµατική διαδικασία, που είναι στην κυριολεξία βουτιά στις αναµνήσεις». Le Nouvel Observateur
«Kάποιος είπε: “Τα όρια του κόσμου μου είναι τα όρια της γλώσσας μου”.
Έτσι είναι· γι’ αυτό, όσο πιο τσακισμένα τα ελληνικά, ο κόσμος γύρω μας, ο κόσμος μέσα μας είναι έτοιμος να καταρρεύσει. Oι λέξεις και τα πρόσωπα και τα πράγματα. H βαθύτερη, η κρυφή σχέση που έχουν μεταξύ τους. Φύσει ή θέσει; Aυτή ήταν η αρχαία έριδα, από την εποχή του Aριστοτέλη. Aυτό είναι το βαθύ και επίμονο ερωτηματικό.
H σχέση με τις λέξεις είναι η σχέση με τους ανθρώπους, με τα πράγματα, είναι η σχέση με τη ζωή».
Η συγγραφέας Μαρία Μήτσορα, εξηγώντας τη σχέση της με τις λέξεις, γράφει μια μυθιστορηματική αυτοβιογραφία.
Δεκαοχτώ ιστορίες που ανασυνθέτουν μνήμες της Δικτατορίας και της Μεταπολίτευσης, μέσα από τα μάτια μιας παρέας εφήβων οι οποίοι μεγαλώνουν, ονειρεύονται, ερωτεύονται, ωριμάζουν βίαια και πολιτικοποιούνται εκείνα τα χρόνια.
Τα Γιάννενα προσφέρουν τον καμβά όπου υφαίνει τις ιστορίες του ο Βαγγέλης Σιαφάκας. Ακολουθεί τους εφήβους στα σχολικά θρανία, στα χαμόσπιτα που γκρεμίζονται για να γίνουν πολυκατοικίες, στα σοκάκια και στα τσιπουράδικα, στα σινεμά και στα καφέ. Αναζητεί τα ίχνη μιας πόλης που αλλάζει δραματικά, σε μια εποχή που όλα ανασυντίθενται, με μίτο τον Δημήτρη Χατζή και τον Νίκο Χουλιαρά· και σε έναν παλιό καφενέ "συναντά" τον Σιούλα τον ταμπάκο, τη Μαργαρίτα Περδικάρη και τον Λούσια.
Ιστορίες πικρές, αστείες και βαθιά ερωτικές, μιας ανύποπτης γενιάς που κλήθηκε να πρωταγωνιστήσει σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές, μας ταξιδεύουν στη Φλωρεντία του Μικελάντζελο και τη Μαδρίτη του Γκόγια, στα βήματα του Μπερλινγκουέρ και του Καρίγιο.
Νοσταλγικός και ειρωνικός, μιλώντας για την "ιστορία που γράφουν οι παρέες", ο συγγραφέας παρακολουθεί τους ήρωές του, μεσήλικες πια, να αποχαιρετούν, με αφορμή τη συντρόφισσα "που έφυγε νωρίς", τον "Ρήγα Φεραίο" και την "πρώτη, αδάμαστη νεότητά" τους...
φίλτρα αναζήτησης:
Καθαρισμός Όλων