Μυθιστόρημα

Στον τόμο "Μέρα-Νύχτα", περιλαμβάνονται δύο μεταφυσικά μυθιστορήματα που αντικατοπτρίζουν το ένα το άλλο και προορίζονται να διαβαστούν μαζί. Δύο άντρες εγκλωβισμένοι σε δωμάτια: ο ένας άξαφνα ξυπνά σε μια ακατανόητη πραγματικότητα, ο άλλος λαχταρά να κοιμηθεί για να ξεφύγει από αυτή. Περιλαμβάνονται οι τίτλοι "Ταξίδια στο σκριπτόριο" και "Άνθρωπος στο σκοτάδι" που μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά.

Μια γυναίκα, νέα ακόµη, ήρεµη και ικανοποιηµένη απ’ τη ζωή της, κάθε άλλο παρά αδρανής µέσα στον ασφαλή κύκλο της οικογένειας στο ωραίο τους σπίτι στο Τορίνο, εγκαταλείπεται ξαφνικά από τον σύζυγό της. H Όλγα τότε βυθίζεται σε µια σκοτεινή, αρχέγονη άβυσσο. Μένοντας µόνη µε δυο παιδιά κι έναν σκύλο, σηµαδεµένη βαθιά από τον πόνο και την ταπείνωση, καταλήγει να στροβιλίζεται ανάµεσα στα φαντάσµατα των παιδικών της χρόνων στη Νάπολη. Από τούτο το σηµείο αρχίζει µια καταστροφική πτώση που κόβει την ανάσα, µια αφήγηση που αιχµαλωτίζει, παρασέρνοντας τον αναγνώστη στα µύχια βάθη της γυναικείας εµπειρίας.

Οι "Μέρες εγκατάλειψης" διαθέτουν τις εξάρσεις και τις αποχρώσεις της αρχαίας τραγωδίας, µε µια δύναµη που πηγάζει κατευθείαν από τα µύχια της ψυχής, µολονότι πρόκειται για µια συνηθισµένη ιστορία, που ο ρυθµός της υπαγορεύεται από τη ζωή µιας απλής οικογένειας.

Ο μεγάλος συγγραφέας αναγνωρίζεται από τους χαρακτήρες που φέρνει στον κόσμο και από τη μοναδικότητα της γραφής του. Πρόκειται ακριβώς για την περίπτωση του Ισραηλινού συγγραφέα Άαρον Άππελφελντ και του μυθιστορήματος του Μέρες θαυμαστής διαύγειας, ενός από τα τελευταία και ωραιότερα έργα του.
Κάτω από το φως του Μαΐου 1945, ο εικοσάχρονος Τέο Κόρνφελντ καταφέρνει να μην υποκύψει στην υπερβολική κατανάλωση φαγητού μετά τη στρατοπεδική λιμοκτονία. Έχει μόλις αφήσει το στρατόπεδο συγκέντρωσης, που το εγκατέλειψαν οι φρουροί του καθώς πλησιάζουν οι Ρώσοι. Έχει μόνο έναν στόχο: να ξαναβρεί το οικογενειακό του σπίτι. Στους δρόμους της περιπλάνησής του στην ύπαιθρο μιας ερειπωμένης Ευρώπης, διάσπαρτης με κουφάρια από τανκ και φορτηγά, συναντά άλλους εκτοπισμένους των στρατοπέδων συγκέντρωσης, βαριά τραυματισμένους, που του θυμίζουν τη φρίκη από την οποία επέζησε, ενώ ταυτόχρονα άλλες μορφές από το παρελθόν αναδύονται στη μνήμη του. Στις Μέρες θαυμαστής διαύγειας όλοι κινούνται σ' ένα περιβάλλον μεγάλης ερημιάς, σαν τη γη στον καιρό του Κάιν και του Άβελ.
Το βιβλίο αφηγείται το ταξίδι του Τέο Κόρνφελντ στα ηλιόλουστα τοπία της Κεντρικής Ευρώπης. Κάθε συνάντηση ξυπνάει μέσα του αμέτρητα ερωτήματα. Πώς να ζήσει μετά την καταστροφή; Πώς να συμφιλιώσει το παρελθόν με το παρόν, τη μοναξιά με την αλληλεγγύη; Πώς να βρει το μερίδιο της ανθρωπιάς που του αναλογεί;
Πέρα από τη συντριβή της Ιστορίας, αυτό το αξιοθαύμαστο βιβλίο είναι η ιστορία μιάς Ανάστασης.
Η συμπεριφορά των ηρώων του Άππελφελντ μοιάζει να υπακούει σε μια μυστηριώδη λογική, θυμίζοντας τους λογοτεχνικούς ήρωες των δασκάλων του, του Κάφκα με τους παθητικούς πρωταγωνιστές, που συγγενεύουν με τους δικούς του, ή του Σμουέλ Γιοσέφ Αγκνόν (1888-1970, Βραβείο Νόμπελ 1966), του αναβιωτή του πριν από το 1939 ευρωπαϊκού ιουδαϊσμού που δοκιμάζεται από την επικείμενη εξαφάνισή του.

Εναλλάσσοντας ρεπορτάζ, προσωπογραφικές βινιέτες, συνεντεύξεις, οδοιπορικά και λαϊκές αφηγήσεις, με μια γραφή που τη διαποτίζει άλλοτε ο θυμός, η οδύνη, η ειρωνεία και άλλοτε το χιούμορ, ο Γκαλεάνο αποτίει φόρο τιμής στο κουράγιο και την αποφασιστικότητα εκείνων που δεν έπαψαν να πιστεύουν στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, και αγωνίστηκαν γι’ αυτήν.

Οι "Mέρες και νύχτες αγάπης και πολέμου" είναι ίσως το μοναδικό αυτοβιογραφικό βιβλίο του εμβληματικού Ουρουγουανού συγγραφέα, ένα είδος -συνομιλίας με τη μνήμη του- όπως χαρακτηριστικά λέει ο ίδιος.

Το πρώτο μυθιστόρημα του Τζωρτζ Όργουελ, μια γλαφυρή και δραματική ιστορία από την εποχή της παρακμής της βρετανικής αποικιοκρατίας, όταν η Βιρμανία αποτελούσε διοικητικά μέρος της βρετανικής Ινδικής Αυτοκρατορίας.

Ειλικρινές και προκλητικό, εστιάζει στη ζωή μιας χούφτας Άγγλων που ζουν στη Βιρμανία και αποκαλύπτει ότι, πίσω από τη λαμπερή διοίκηση των λευκών στην Ανατολή, υπάρχουν πράγματα τόσο αχρεία, τόσο σοκαριστικά και τόσο επικίνδυνα που όλη η επισημότητα της γραφειοκρατικής διοίκησης αγωνίζεται να συγκαλύψει.

Λόγω ανησυχιών ότι το έργο θα μπορούσε να είναι δυσφημιστικό, ότι η φανταστική Κυαουκτάντα του μυθιστορήματος αντιστοιχεί στην πραγματική πόλη Κάθα και ότι κάποιοι από τους χαρακτήρες ίσως βασίζονταν σε πραγματικά πρόσωπα, το έργο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις Η.Π.Α.

Σε ένα γράμμα του το 1946, ο Τζωρτζ Όργουελ έγραψε: "Τολμώ να πω ότι από ορισμένες απόψεις είναι άδικο και σε κάποιες λεπτομέρειες ανακριβές, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του καταγράφει απλώς ό,τι είδα". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Ένα έξοχο μυθιστόρημα, μεταξύ άλλων επειδή αφηγείται μια συναρπαστική ιστορία. Ο Όργουελ έχει δημιουργήσει τους ήρωες και το σκηνικό με ανάγλυφη αλήθεια. Και ξέρει καλά τι γράφει." (Τάιμς της Νέας Υόρκης)

"Οι Μέρες της Βιρμανίας είναι ένα θαυμαστό μυθιστόρημα. Αποτελεί μια διεισδυτική, σκληρή και σχεδόν θυελλώδη επίθεση στους Αγγλοϊνδούς. Ο συγγραφέας αγαπά τη Βιρμανία, περιγράφει εκτενώς τα ελαττώματα των Βιρμανών και τον τρόμο του κλίματος, αλλά την αγαπά. Στα μάτια του τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει την παρουσία μιας χούφτας ανεπαρκών επηρμένων τύπων που κερδίζουν εκεί το προς το ζην.

Το έργο προτείνεται σε όσους μπορούν να απολαύσουν έναν χείμαρρο διαμαρτυρίας, γλαφυρής περιγραφής, άριστης και συναρπαστικής αφήγησης και φαρμακερής ειρωνείας.

Ένα νεαρό κορίτσι, η Ισμήνη, μεγαλώνει σ’ έναν μαγευτικό κηφισιώτικο κήπο προσπαθώντας να πάρει τη ζωή στα χέρια της, μακριά από τα συναισθηματικά βάρη και τ’ αδιέξοδα της προηγούμενης γενιάς. Ένας μεγάλος έρωτας, ένα οικογενειακό μυστικό που αργεί να αποκαλυφθεί, μοναδικοί ήρωες σε μικρούς και μεγάλους ρόλους καθώς και άγνωστες πτυχές της ιστορίας μας συνθέτουν το σκηνικό της μυθοπλασίας. Πλούσιοι και φτωχοί, ντόπιοι και πρόσφυγες συνυπάρχουν γύρω από αρχοντικά και παραπήγματα διαμορφώνοντας την ανθρωπογεωγραφία της πόλης. Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα, στον αντίποδα των Ψάθινων καπέλων, που μας ταξιδεύει στην Κηφισιά του ’50 και του ’60 και γοητεύει με την πλοκή, την ευαισθησία και τη δροσιά των εικόνων του.

To 1967, αφού πάσχιζε χρόνια για μια αναγνώριση που δεν ερχόταν, ο Bukowski τα κατάφερε μέσα από την εβδομαδιαία αυτοβιογραφική στήλη του «Σημειώσεις ενός πορνόγερου», και στη συνέχεια μέσα από το ομώνυμο βιβλίο του που εκδόθηκε το 1969. Συνέχισε να κρατάει τη στήλη για τα επόμενα είκοσι χρόνια σχεδόν και πολλά από τα κείμενα αυτά αποτέλεσαν πρώτη ύλη για τα βιβλία του. Με τον καιρό, όμως, ο πολυγραφότατος συγγραφέας άφησε μερικά από αυτά τα κείμενα να ξεχαστούν. Το Μερικές ακόμα σημειώσεις ενός πορνόγερου περιλαμβάνει ορισμένα από τα κείμενα αυτά. Σε αυτά συναντούμε τις συνηθισμένες του εμμονές – το σεξ, το αλκοόλ, τον τζόγο. Συναντούμε επίσης τις αντισυμβατικές απόψεις του για την πολιτική και τη λογοτεχνία, τις ταραχώδεις σχέσεις του με διάφορες γυναίκες, και τις ζωηρές περιπέτειές του στα κυκλώματα των ποιητών.

Καταφέρνει με χιούμορ και δύναμη ψυχής μεγάλης να μας ζωγραφίσει μερικές στιγμές από τη ζωή των Ελλήνων μεταναστών στη Δυτική Γερμανία.
Εφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Η αφήγηση του Σουρούνη ακροβατεί εύστοχα πάνω στον άξονα που στηρίζουν η φαλλοκρατία και το φιλότιμο -ακρογωνιαίοι λίθοι του ρωμέικου συστήματος αξιών- και με τον ακατάβλητο οίστρο της σκαμπανεβάζει τον αναγνώστη από την ευθυμία στην πίκρα και από τη θλίψη στο χαμόγελο. Κλείνοντας το μικρό βιβλιαράκι, απορείς πώς μπόρεσε να χωρέσει μέσα του τόσος καημός ξενιτιάς.
Περ. ΛΕΞΗ

Λόγος αρθρωμένος για να εξυπηρετήσει ένα θέμα. Σύγχρονο. Καυτό. Ενδιαφέρον.
Εφ. ΤΑ ΝΕΑ

Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί μια γλώσσα σχεδόν αγοραία, που όμως κατορθώνει να βρει μια ισορροπία, έτσι, ώστε οι λέξεις που θεωρούνται χυδαίες να μην ξαφνιάζουν. Με τη μορφή αυτή, που θυμίζει τη γραφή του Μπουκόφσκι, δίνονται οι ιστορίες από τον Α. Σουρούνη, που πολύ συχνά εκφράζουν μια άπειρη τρυφερότητα και συγκλονιστικά αισθήματα...
Περ. ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ

Δυο φίλοι, ο Μερσιέ και ο Καμιέ, (μέσης ηλικίας, ο ένας ψηλός, ο άλλος χοντρός), μετά από πολλές και μακρές διαβουλεύσεις, αποφασίζουν ένα ταξίδι σε αναζήτηση ενός στόχου (άδηλου, τόσο για μας όσο και, καθώς φαίνεται, γι αυτούς). Το ταξίδι καταλήγει σε βόλτα, στην πόλη αλλά και στην ύπαιθρο, και διακόπτεται συχνά λόγω βροχής ή κόπωσης, οπότε οι φίλοι μας βρίσκουν καταφύγιο σε μπαρ και πορνεία (στην πόλη) ή σε χαλάσματα (στην εξοχή).[...]

Ο Χαρούν είναι ο αδελφός του Άραβα που δολοφονήθηκε από τον Μερσώ, τον κεντρικό ήρωα του πιο εμβληματικού μυθιστορήματος του 20ού αιώνα, του Ξένου του Αλμπέρ Καμύ. Εβδομήντα χρόνια μετά τα γεγονότα, ο Χαρούν, που από παιδί έζησε στη σκιά του εκλιπόντος και με την ανάμνησή του, εξακολουθεί να μην αποδέχεται το ότι ο αδελφός του παραμένει στην ανωνυμία: προσπαθεί λοιπόν να ξαναδώσει ένα όνομα και μια ιστορία στον Μούσσα, ο οποίος έτυχε να χάσει τη ζωή του σε μια παραλία που ο ήλιος χτυπούσε ανελέητα.«Τίποτα δε με είχε προετοιμάσει για το βιβλίο αυτό, το πρώτο του Καμέλ Νταούντ, που μας ξανααφηγείται την ιστορία ενός κλασικού βιβλίου, του Ξένου, απο την πλευρά του αδερφού του Άραβα που σκότωσε ο Μερσώ, ο εμβληματικός αντιήρωας του Καμύ. Το μυθιστόρημα του Νταούντ δίνει νέα ζωή στον Ξένο και συνάμα αποτελεί μια εξαιρετική ανατομία του μεταποικιακού κόσμου...» The New York Times Magazine«Με τη λάμψη του, την ακρίβεια της έκφρασης και της περιγραφής, τη διαπολιτισμική του βαρύτητα, το Μερσώ, ο άλλος ξένος έγινε κλασικό εν μιά νυκτί...» The Guardian«Τόσο πειστικό και απολαυστικό, που αρχίζουμε να βλέπουμε την ιστορία που αφηγείται ο Καμύ στον Ξένο ως μια μόνο εκδοχή της αλήθειας...» The New York Times Book Review«Στο μέλλον ο Ξένος του Καμύ και ο Μερσώ, ο άλλος ξένος του Νταούντ θα διαβάζονται δίπλα δίπλα». Le Monde des livres«Δίνοντας στον ανώνυμο νεκρό Άραβα του Ξένου ένα πρόσωπο, ο Νταούντ μάς ανοίγει μια συγκλονιστική νέα διάσταση». Der Spiegel