Μαρκ Μαζάουερ

Η Ευρώπη στον εικοστό αιώνα δεν ήταν η φυσική πατρίδα της ελευθερίας και της δημοκρατίας, αλλά μάλλον ένα εφιαλτικό εργαστήρι κοινωνικού και πολιτικού πειραματισμού. Εκεί κατέλυσε και ανάπλασε πολλές φορές τον εαυτό της μέσα από τον πόλεμο, την επανάσταση, τον οικονομικό και ιδεολογικό ανταγωνισμό. Ο φασισμός και ο κομμουνισμός εκδηλώθηκαν έτσι ως εναλλακτικές λύσεις απέναντι στη δημοκρατία και προσέλκυσαν διανοούμενους και μάζες χάρη στους ριζικούς τρόπους με τους οποίους αντιμετώπιζαν τις προκλήσεις του σύγχρονου κόσμου. Μέχρι το 1940 οι περισσότεροι Ευρωπαίοι είχαν απογοητευτεί από τη δημοκρατική διακυβέρνηση και το μέλλον της Ευρώπης ήταν στα χέρια του Χίτλερ. Μόνο η ήττα της ναζιστικής Νέας Τάξης έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία στη δημοκρατία, ενώ η υπεροχή του καπιταλισμού απέναντι στον κομμουνισμό εξασφάλισε το θρίαμβό της το 1989.

H Σκοτεινή ήπειρος είναι μια πυκνή επισκόπηση της ευρωπαϊκής ιστορίας, όπου παρουσιάζονται ανάγλυφα οι κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές και ιδεολογικές εξελίξεις από το 1919 ώς το 1997. Aποτολμώντας να φωτίσει σκοτεινές περιοχές αυτής της ιστορίας και να αμφισβητήσει πολλά από τα μέχρι τώρα δεδομένα της, ο συγγραφέας επανερμηνεύει τις ευρωπαϊκές εμπειρίες της επανάστασης, του πολέμου και του ολοκληρωτισμού και αναρωτιέται για την εμβέλεια και την προοπτική της δημοκρατίας. Παρά την επιστημονική μεθοδολογία της, η μελέτη αυτή δεν αποφεύγει διόλου τα κρίσιμα ηθικά και πολιτικά ζητήματα που συνδέονται με την τραυματική μνήμη και τις μετέωρες επαγγελίες της Eυρώπης. Ένα πρόσθετο ενδιαφέρον του βιβλίου είναι η ιδιαίτερη προσοχή που δίνει στην Eλλάδα και ο ρόλος που της αναγνωρίζει στις εξελίξεις, πράγμα ασυνήθιστο για τέτοιου είδους σφαιρικές θεωρήσεις της ευρωπαϊκής ιστορίας.

Η εισβολή του γερμανικού στρατού το 1941 έφερε στην Ελλάδα τη χιτλερική Νέα Τάξη, έναν κόσμο ερειπωμένων οικισμών, λιμοκτονούντων πληθυσμών και απόλυτων, κατακλυσμιαίων οραμάτων. Συγκεντρώνοντας πλούσιες μαρτυρίες από πρώτο χέρι και αντλώντας από ανέγγιχτες ώς τώρα αρχειακές πηγές, ο Μαρκ Μαζάουερ περιγράφει τη διακυβέρνηση και την οικονομική αφαίμαξη της Ελλάδας από τις δυνάμεις του Άξονα, την κατάρρευση μιας ολόκληρης κοινωνίας μέσα στον τρόμο και την πείνα και την αναβάπτισή της στους θεσμούς και τις πρακτικές της μαζικής αντίστασης.

Η καθημερινή ζωή κάτω από τον ξένο ζυγό καθώς κι εκείνη του αντάρτικου στα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας παρουσιάζονται μέσα στις πρωτόγνωρες υλικές και ψυχολογικές συνθήκες του ολοκληρωτικού πολέμου: άμαχοι πολίτες και χωρικοί στο στόχαστρο εκκαθριστικών επιχειρήσεων, Εβραίοι στο δρόμο για τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, αγωνιστές της Αντίστασης, ταγματασφαλίτες, μαυραγορίτες και δωσίλογοι είναι τα πρόσωπα χάρη στα οποία η ζωντανή αφήγηση ανασυνθέτει την ταραγμένη και αντιφατική εμπειρία της Κατοχής. Όμως ο πόλεμος εξετάζεται επίσης από τη σκοπιά του κατακτητή: λόγια και έργα απλών φαντάρων ή αξιωματικών της Βέρμαχτ και των SS (όπως του νεαρού Κουρτ Βαλντχάιμ, που οι δραστηριότητές του στην κατοχική Ελλάδα έδωσαν το έναυσμα γι’ αυτή τη μελέτη) φανερώνουν τις πεποιθήσεις και τις αξίες που στήριξαν τη ναζιστική πολιτική της βίας, της τρομοκρατίας και της Τελικής Λύσης.

Στην εξαιρετικά πρωτότυπη αυτή ιστορία του ο Μαρκ Μαζάουερ διαλύει τα τρέχοντα κλισέ της Δύσης για τα Βαλκάνια και, αντί να αναπαράγει τα στερεότυπά της, περιγράφει με ζωηρότητα πώς τα βουνά, οι αυτοκρατορίες και οι θρησκείες διαμόρφωσαν τη ζωή των κατοίκων της περιοχής. Γέφυρα ανάμεσα στην Ευρώπη και στην Ασία, τα Βαλκάνια εκτέθηκαν στις διαρκείς επιδρομές νομαδικών λαών μέσα στους αιώνες. Οι οροσειρές έκαναν την καλλιέργεια της γης δύσκολη και τον πολιτικό έλεγχο σχεδόν αδύνατο, ενώ έδωσαν τη δυνατότητα σε μικρές κοινότητες να ζουν η μία πλάι στην άλλη ως τα τέλη του εικοστού αιώνα. Αυτοκρατορίες βασισμένες στη θρησκεία και όχι στην εθνοτική ταυτότητα διαμόρφωσαν ήθη και πεποιθήσεις μ' έναν τρόπο που δεν εξαφανίστηκε εντελώς με τον ερχομό του σύγχρονου κόσμου. Η αφήγηση του Μαζάουερ απλώνεται πολύ, τόσο χρονικά -από τους Ρωμαίους ως τις μέρες μας, με ενδιάμεσους σταθμούς το βυζαντινό και το οθωμανικό παρελθόν- όσο και στο χώρο, αντιμετωπίζοντας τα πρώην οθωμανικά εδάφη στην Ευρώπη ως μέρος μιας περίπλοκης μεν αλλά κοινής ιστορικής κληρονομιάς. O Μαζάουερ, από τους εξέχοντες Βρετανούς ιστορικούς της νεότερης Ευρώπης, έγραψε ένα εξαιρετικά πλούσιο και μεστό βιβλίο, το οποίο όχι μόνο προσφέρει ένα απολύτως απαραίτητο ιστορικό και πολιτιστικό υπόβαθρο για την κατανόηση της σημερινής βαλκανικής πολιτικής πραγματικότητας, αλλά παρέχει επιπλέον στον αναγνώστη μια νέα εικόνα των σχέσεων αυτής της περιοχής με την Ευρώπη συνολικά. «Τα βουνά προηγούνται» Fernand Braudel «Ένα σπάνιο βιβλίο που βρίθει πληροφοριών, παρατηρήσεων και κρίσεων... αριστοτεχνικά γραμμένο, μετρημένο σε ύφος, ευρύ σε γνώσεις και πλούσιο σε ιστορικά ανέκδοτα. Για όσους γνωρίζουν τη βαλκανική ιστορία αποτελεί απαραίτητο συμπλήρωμα, για όσους την αγνοούν είναι μια αξιόπιστη εισαγωγή…» "New York Review of Books" «Το είδος της ιστορίας που οδηγεί κατευθείαν σε συμπεράσματα με την απλή, γρήγορη και αιφνιδιαστική εξήγηση αιτίου και αποτελέσματος: ένα κομψό βιβλίο, κλασικό στο είδος του». Roy Foster «Με το διακριτικό τους τρόπο "Τα Βαλκάνια" του Μαρκ Μαζάουερ είναι ένα ανατρεπτικό βιβλίο για το ευρωπαϊκό κατεστημένο και για τους αυτάρεσκους πολιτικούς ηγέτες. Αποτελεί αφορμή για σκέψη, προκαλεί ερωτηματικά και χρησιμεύει ως τη καλύτερη εισαγωγή στην ιστορία της περιοχής». James Pettifer, "Times Literary Supplement"

« [...] Λόγω της τρομερής κρίσης που διέρχεται σήμερα η Ελλάδα, σκέφτομαι –όπως, υποθέτω, και πολλοί άλλοι άνθρωποι– τι συνέβη τις τελευταίες δεκαετίες και αναρωτιέμαι πώς και κατά πόσον οι επιλογές και οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν οδήγησαν στο παρόν αδιέξοδο. Όσο πιο πίσω πηγαίνω στο παρελθόν, φτάνοντας σ’ εκείνο το χρονικό σημείο όπου άρχισα για πρώτη φορά να ενδιαφέρομαι σοβαρά για την Ελλάδα, τόσο λιγότερο προβλέψιμο γίνεται το όλο πράγμα, τόσο λιγότερο επαρκή φαίνονται πολλά από τα κλισέ για τις ρίζες της κρίσης. Κι όμως, όσο περισσότερο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο μπορώ κι εγώ να διακρίνω τώρα πώς από νωρίς κάποια σπέρματα της κρίσης της ευρωζώνης εμφανίζονταν διάσπαρτα παντού γύρω μας». Mαρκ Mαζάουερ «[...] Πιστεύω ότι στη Σκοτεινή Ήπειρο συνοψίζεται κατά τον καλύτερο τρόπο όλη η προβληματική που χαρακτηρίζει τη δουλειά του Mαζάουερ. Πρόκειται για ένα έργο που αφήνει πίσω του τα στερεότυπα, δε θεωρεί τίποτε δεδομένο και δεν είναι προϊόν κάποιων αυστηρών κανόνων της ιστορικής μηχανικής. Επίσης πρόκειται για ένα έργο που δεν υπακούει σε οποιονδήποτε κανόνα πολιτικής σκοπιμότητας, παρά το γεγονός ότι είναι εξόχως πολιτικό». Κώστας Κωστής