Ξερολιθιά

Αθήνα, φθινόπωρο 2004. Η Ολυμπιάδα έχει τελειώσει, η Αθήνα έχει αλλάξει και μαζί της έχει αλλάξει, ή μάλλον καταρρεύσει, η ζωή τεσσάρων κατοίκων της. Ο Άγγελος: Στέλεχος του δημιουργικού τμήματος της διαφημιστικής R&B. Η συγκολλητική ουσία στα κομμάτια ενός σπασμένου αγγείου δεν μπορεί να είναι ακριβότερη από την αξία του... Η Ηρώ: Επιτυχημένη ερμηνεύτρια στον χώρο του τραγουδιού. Οι Κινέζοι χρησιμοποιούσαν ως συγκολλητική ουσία τον χρυσό... Η Σόνια: Οικονομική μετανάστρια από τη Σερβία. Στην Ιαπωνία μετά τη συγκόλληση έβαφαν με έντονο χρώμα το ράγισμα για να το ξεχωρίζουν και να μην το λησμονούν... Ο Παύλος: Μηχανικός στα ολυμπιακά έργα. Όμως εσύ, έτσι ή αλλιώς, τώρα δεν είσαι παρά ένας άνεργος που η συγκολλητική του ουσία έχει σωθεί... Και ένας συγκολλητής στο εργοστάσιο μεταλλουργίας πασχίζει να ενώσει τα κομμάτια του κατακερματισμένου κόσμου, ενώ από κοντά ο παλιός μάστορας επιμένει: "Η ξερολιθιά μάς διδάσκει πως στη ζωή δεν έχουμε ανάγκη το περιττό και το ανούσιο. Αρκεί η μια πέτρα δίπλα στην άλλη". Όσο για το μικρό προσφυγόπουλο, εμφανίζεται πάντα εκεί που δεν το σπέρνουν. Μήπως τελικά αυτό θα τους οδηγήσει στη λύτρωση;