Jeunesse

Επίμετρο: "Το Χριστολογικό υπόβαθρο στα παραμύθια του Όσκαρ Ουάιλντ": [...] Τί θα μπορούσαν, λοιπόν, σήμερα, να μας μεταφέρουν, ποιο νόημα θα μπορούσαν να έχουν για μας αυτές οι δύο, εν πολλοίς διδακτικές, ιστορίες του Ουάιλντ; Οφείλω να σημειώσω, πως η προσέγγισή μου είναι από την οπτική γωνία της θεολογίας και αυτό παρακαλώ να μην θεωρηθεί περιοριστικό. Έστω κι αν η θεολογία δεν μπόρεσε ως προς τούτο να είναι πάντα πειστική, κατ' εξοχήν γνώρισμά της είναι ο δημιουργικός διάλογος με την πολιτισμική πραγματικότητα -τα διαχρονικά (καλλιτεχνικά και άλλα) έργα του χθες και τα αξιόλογα έργα του σήμερα. Γι' αυτό, πρέπει να ανοίγεται σε αναγνώσεις τέτοιων έργων που τα αξιοποιούν ως καλλιτεχνικά πράγματα, καθώς και η ίδια -ως τέχνη-μαρτυρία ζωής- δεν μπορεί να εκφραστεί πέρα και έξω από την ανθρώπινη γλώσσα και τους ποικίλους τρόπους της. Ως εκ τούτου, η λογοτεχνία είναι χώρος ικανός να εμπλουτίσει τη θεολογία, αποδεικνύοντας την ευχέρειά της να προσλαμβάνει από τον πολιτισμό τα καλά και τα όμορφα. Την ίδια στιγμή, η καλλιτεχνική ευαισθησία μπροστά στις (διαχρονικές) παθογένειες της κοινωνίας μπορεί να συναντήσει το φιλάνθρωπο, ασκημένο αισθητήριο της θεολογίας και έτσι, να μπολιάσει η τελευταία αναγεννητικά το λόγο της, μεταβάλλοντάς τον σε πιο καίριο, ρηξικέλευθο και ανθρώπινο. Σε πρώτο επίπεδο θα μιλούσε κανείς για δάνειο της θεολογίας από τη λογοτεχνία· μα, αν προχωρήσουμε βαθύτερα, πρόκειται για τη διάκριση χαρισμάτων που η θεολογία και η Εκκλησία απολαμβάνουν ως ίδια, παρ' όλη τη συχνή εκχώρησή τους στο βωμό της όποιας "εκκοσμίκευσης" που τις στερεί από το σώμα και το αίμα τους: το μυστήριο της σάρκωσης του Λόγου. Περί θείου Λόγου ο λόγος και αυτό μας οδηγεί συνειρμικά, μα απόλυτα φυσιολογικά, στο υπόβαθρο των δύο ιστοριών που μας αφηγήθηκε ο Ουάιλντ, ενάμισι σχεδόν αιώνα πριν, παραμένοντας το ίδιο επίκαιρος και παραστατικός. Γιατί, έχω έντονη την αίσθηση, ότι η ιστορία του Ιησού, του σαρκωμένου Λόγου του Θεού, που αποτέλεσε ασύγκριτο παράδειγμα κένωσης και θυσίας, είναι η βάση πάνω στην οποία κτίζονται με θαυμαστή μαεστρία οι αφηγήσεις του -παρότι παρατηρεί κανείς διαφορετικές επιμέρους εμφάσεις, το Χριστολογικό πρότυπο είναι διακριτό και στα δύο παραμύθια. Αυτό παρατηρείται, εξάλλου, και στα περισσότερα από τα υπόλοιπα της συλλογής η οποία τα συμπεριέλαβε, με κορυφαίο -ίσως- τον "Ευτυχισμένο Πρίγκιπα" που χαρακτήρισε, δικαίως, και τον τίτλο της.

Ο Εδουάρδος ζει στην Ποντικοκοιλάδα, κοντά στο πυκνό δάσος. Είναι πολύ διαφορετικός από τα άλλα ποντίκια: φοράει τεράστια γυαλιά, ντύνεται με φαρδιά πουλόβερ, αγαπά τη ροκ μουσική και τη γοτθική λογοτεχνία. Ήρωάς του είναι ο Φιλέας Ποντ, ο θρυλικός ποντικός εξερευνητής που τόλμησε να μπει –έστω και για λίγο– στο τρομακτικότερο μέρος όλης της κοιλάδας, τη Μεγάλη Σπηλιά. Ώσπου μια μέρα, ο Εδουάρδος βρίσκεται κι αυτός μπροστά στη σκοτεινή είσοδό της. Βαθιά στο εσωτερικό της σπηλιάς, τον περιμένει μια κρυμμένη αλήθεια, που θα αλλάξει τα πάντα… για πάντα!

"Ο μπαμπάς σου δεν θα σου φτιάξει το ποδήλατο μέχρι να φτιάξεις εσύ τον μπαμπά σου". Η στενοχώρια του πατέρα της είναι τόσο μεγάλη, που η Όλιβ τη φαντάζεται σαν έναν πελώριο ελέφαντα που τον ακολουθεί παντού. Ο γκρίζος ελέφαντας είναι κολλημένος διαρκώς επάνω του σαν σκιά, και η Όλιβ εύχεται να μπορούσε να κάνει κάτι ώστε να τον διώξει μια για πάντα. Με τη βοήθεια του παππού της και του καλύτερού της φίλου, του Άρθουρ, η Όλιβ θα βάλει να τον διώξει μια για πάντα. Με τη βοήθεια του παππού της και του καλύτερού της φίλου, του Άρθουρ, η Όλιβ θα βάλει μπροστά ένα καταπληκτικό σχέδιο. Θα τα καταφέρει όμως; Πώς μπορείς να διώξεις κάτι τόσο μεγάλο;

Κάποτε ζούσε ένας µικρός ήλιος, που φώτιζε µαζί µε τους φίλους του, τους άλλους ήλιους, τις πολιτείες του κόσµου. Όµως, µια μέρα οι άνθρωποι αποφάσισαν να διώξουν τους άλλους ήλιους. Κι έτσι ο µικρούλης ήλιος έµεινε µονάχος να φωτίζει τον κόσµο. Τότε πήρε τη µεγάλη απόφαση να αναζητήσει νέους φίλους για να µοιραστεί το µυστικό του, που δεν µπορούσε να το κρατάει άλλο φυλαγµένο. Στο ταξίδι αυτό συνάντησε πολλούς διαφορετικούς κατοίκους του κόσµου... το Πορτοκαλί χαµόγελο, το Γκρινιάρικο ξυπνητήρι, τον ελέφαντα που ζει πάνω σε µια αόρατη ρόδα, τον παπαγάλο... κι όλα του κόσµου τα παράξενα... Άραγε, µπόρεσε να βρει νέους πραγµατικούς φίλους; Μια δυνατή ιστορία φιλίας, γεµάτη περιπέτεια και ανατροπές... Μια παραµυθένια ιστορία για µικρούς και µεγάλους ήλιους, που θα µπορούσε να είναι κι αληθινή.

Μια μέρα με πάρα πολύ δυνατό άνεμο, ο Έλμερ και ο ξάδελφός του ο Γουίλλυ βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν ένα ακόμα από τα γνωστά τους κόλπα. Θα προσπαθήσουν να ξεγελάσουν τους φίλους τους και να πιστέψουν πως ο Έλμερ μπορεί να πετάξει. Όμως ο άνεμος είναι πολύ δυνατός και δεν καταλαβαίνει από αστεία. Μια μεγάλη έκπληξη περιμένει τον φίλο μας τον Έλμερ.

Οι αγαπημένες ιστορίες του Έλμερ σε έκδοσεις από χαρτόνι. Ο αγαπημένος μας παρδαλός ελέφαντας, ο Έλμερ, επιστρέφει με μια καινούρια περιπέτεια. Τρελαίνεται να κάνει αστεία ο Έλμερ, μα το ίδιο και ο ξάδερφός του, ο ασπρόμαυρος Γουίλλυ. Ο Έλμερ λοιπόν βρίσκει έναν έξυπνο τρόπο να τον προσγειώσει...

Ο αγαπημένος μας παρδαλός ελέφαντας, ο Έλμερ, επιστρέφει με μια καινούρια περιπέτεια.

Τρελαίνεται να κάνει αστεία ο Έλμερ, μα το ίδιο και ο ξάδερφός του, ο ασπρόμαυρος Γουίλλυ. Ο Έλμερ λοιπόν βρίσκει έναν έξυπνο τρόπο να τον προσγειώσει...

Έφτασε η ώρα για την ετήσια επίσκεψη του μπαρμπα-Κόκκινου και τα μικρά ελεφαντάκια είναι κατενθουσιασμένα! Όλα τα δώρα είναι έτοιμα για να τα πάρει ο μπαρμπα-Κόκκινος και να τα πάει σε όσους τα χρειάζονται. Αλλά φέτος ο Έλμερ έχει μια φοβερή έκπληξη για τα μικρά ελεφαντάκια. Φτάνει να μείνουν ήσυχα και πολύ καλά κρυμμένα…

Ο Έλμερ, ο Γουίλλυ και τρία φιλαράκια τους ανακαλύπτουν ένα παλάτι χαμένο μέσα στη ζούγκλα. Οι άλλοι πιστεύουν ότι ο διάσημος χαμένος θησαυρός της ζούγλας πρέπει να βρίσκεται εκεί μέσα και αποφασίζουν να τον ψάξουν. Μόνο ο Έλμερ και ο Γουίλλυ έχουν καταλάβει ποιος είναι ο πραγματικός θησαυρός…

Οι ελέφαντες είναι πολύ δυσαρεστηµένοι. Ο λόγος; Επειδή το ποτάµι των ιπποπόταµων ξεράθηκε, αυτοί µετακόµισαν και πλατσουρίζουν τώρα στο ποτάµι των ελεφάντων. Όταν οι ελέφαντες παραπονέθηκαν στον Έλµερ για την πολυκοσµία στο ποτάµι τους, αυτός ξεκίνησε να βρει µια λύση…