Roberto Bolaño

Τέσσερις παθιασμένοι καθηγητές της γερμανικής φιλολογίας αναζητούν τα ίχνη του Πρώσου συγγραφέα Μπένο Φον Αρτσιμπόλντι. Την τελευταία φορά που έδωσε σημεία ζωής βρισκόταν στη Σάντα Τερέσα, μια πόλη της ερήμου στα σύνορα Μεξικού και ΗΠΑ όπου εκατοντάδες γυναίκες έχουν βρεθεί άγρια δολοφονημένες.

Από την κατεστραμμένη Ευρώπη μέχρι την έρημο της Σονόρα στα σύνορα Μεξικού-Τέξας, που τη στοιχειώνουν οι άλυτοι φόνοι γυναικών, ο Μπολάνιο αφηγείται την ιστορία της ζωής του Χανς Ράιτερ, γεννημένου το 1920, που εξελίσσεται σε μεγάλο Γερμανό συγγραφέα με το ψευδώνυμο Αρτσιμπόλντι, και ταυτόχρονα καταγράφει με την ανατριχιαστική νηφαλιότητα αστυνομικής αναφοράς την αλυσίδα των φόνων (απομίμηση των δολοφονιών πού στοιχειώνουν την πραγματική Σιουδάδ Χουάρες στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού). Μέσα από πολυάριθμα γκροτέσκα πορτρέτα και φλερτάροντας με όλα τα λογοτεχνικά είδη, δημιουργείται μια εικόνα του εικοστού αιώνα με πινελιές από την Αποκάλυψη.

Written with burning intensity in the last years of Roberto Bolaño's life, 2666 has been hailed across the world as the great writer's masterpiece, surpassing everything in imagination, beauty and scope. It is a novel on an astonishing scale from a passionate visionary.

non-exchangeable & non-refundable

" Roberto Bolano, l'étoile distante si proche de nous. " L'Humanité Dans le Chili estudiantin des années 1970, l'élégant et distant Alberto Ruiz-Tagle fascine tout l'atelier de poésie. Le coup d'Etat de Pinochet déchaîne sa créativité : poèmes macabres écrits dans le ciel par un avion, photographies d'une violence insoutenable, pièces de théâtre sadiques, jusqu'à son chef-d'oeuvre ultime... le meurtre.
Roberto Bolano déploie sa singulière imagination dans cet étrange roman sur la démence et le mal. Né en 1953 au Chili, Roberto Bolano s'installe en Espagne après le coup d'Etat de 1973. Il est l'auteur des romans cultes Les Détectives Sauvages et 2066 et est considéré comme un écrivain majeur de la littérature chilienne. Il meurt en 2003. Traduit de l'espagnol (Chili) par Robert Amutio

" On ne finit jamais de comprendre Roberto Bolano. " Le Monde Dans ce " roman " constitué d'une trentaine de biographies fictives d'écrivains et d'artistes américains, la plupart latino-américains, le lecteur est mené à travers le xxe siècle, de la Patagonie aux prisons du Sud des Etats-Unis, de la bourgeoise mexicaine conservatrice aux supporters de l'équipe de football d'Argentine. Loin d'être un simple exercice littéraire, cette parodie grinçante s'en prend à certaines réalités sud-américaines.
Né en 1953 au Chili, Roberto Bolano s'installe en Espagne après le coup d'Etat de 1973. Il est l'auteur des romans cultes Les Détectives Sauvages et 2066 et est considéré comme un écrivain majeur de la littérature chilienne. Il meurt en 2003. Traduit de l'espagnol (Chili) par Robert Amutio

"Chez Bolano, je ressens l'ombre des phrases" Mohamed Mbougar Sarr

" Roberto Bolano a su créer dans son oeuvre une constellation morcelée d'une impressionnante force magnétique. " Diacritik Deux romans de jeunesse de l'auteur chilien inédits en poche : dans L'Esprit de la science-fiction, deux jeunes apprentis écrivains paressent, font des rencontres amoureuses ou les rêvent à Mexico dans les années 1970. Les Déboires du vrai policier, que Bolano a continué à écrire jusqu'à sa mort, cultive l'art du fragmentaire, déploie une constellation de personnages et d'histoires, et contient toute la mythologie de son oeuvre.
Né en 1953 au Chili, Roberto Bolano s'installe en Espagne après le coup d'Etat de 1973. Il est l'auteur des romans cultes Les Détectives Sauvages et 2066 et est considéré comme un écrivain majeur de la littérature chilienne. Il meurt en 2003. Traduit de l'espagnol (Chili) par Jean-Marie Saint-Lu

Δεκατρείς παραλλαγές στα θέματα της απελπισίας, της τρέλας, της ουσιαστικής λογοτεχνίας, αλλά και της απουσίας της, της ομορφιάς που εξαφανίζεται, του έρωτα, του θανάτου, του σκοτεινού πεπρωμένου των ανθρώπων. Ο Ρομπέρτο Μπολάνιο καταργεί ακατάπαυστα τα σύνορα, αναμειγνύει ειρωνεία και φανταστικό, κείμενα μυθοπλασίας, πραγματικά πρόσωπα και εφιάλτες : ευνουχισμοί παιδιών, μαύρη μαγεία, περιπλάνηση, πορνογραφία, δολοφονίες, απόγνωση, ύμνοι σε αγαπημένους συγγραφείς, ειρωνεία και μοναξιά... Μια εντυπωσιακή συλλογή που δίνει το μέτρο του πρωτεϊκού ταλέντου του Χιλιανού συγγραφέα, δεκατρία διηγήματα που προσεγγίζουν τη βία, την ανάγκη και τη συμπόνια για τη ζωή, και όπου διαφαίνεται, πίσω από την αποτυχία και τη σιωπή, η μελαγχολική ενέργεια του συγγραφέα της που καθιερώθηκε ως μία από τις σημαντικότερες φωνές της ισπανόφωνης λογοτεχνίας. "Οι γυναίκες είναι πουτάνες φόνισσες, Μαξ, είναι μαϊμούδες που τρέμουν απ' τo κρύο και ατενίζουν τον ορίζοντα από ένα άρρωστο δέντρο, είναι πριγκίπισσες που σε ψάχνουν στο σκοτάδι, κλαίγοντας, ψάχνοντας τις λέξεις που ποτέ δεν θα μπορέσουν να πουν. Ζούμε στην παρεξήγηση κι εκεί διαγράφουμε τους κύκλους τής ζωής μας" λέει η ηρωίδα (μια φόνισσα; μια πουτάνα;, και τα δύο;) του διηγήματος που δίνει και τον τίτλο της σ' αυτή τη συλλογή. Στα "Τελευταία δειλινά στη γη" ο αφηγητής εξιστορεί ένα ταξίδι στο Ακαπούλκο με τον πατέρα του που μετατρέπεται σιγά σιγά σε κάθοδο στην κόλαση. Στον "Οδοντίατρο" διαβάζουμε την ιστορία ενός μυστηριώδους έφηβου και δύο ενήλικων, που πια έχουν βαρεθεί τα πάντα και κοιτούν γύρω τους από την κορυφή ενός γκρεμού. Στο "Μπούμπα" διαβάζουμε μια ιστορία ποδοσφαίρου μέσα από τρία πρόσωπα: έναν Λατινοαμερικάνο, έναν Αφρικανό και έναν Ισπανό ποδοσφαιριστή, και την εντυπωσιακή ιστορία της ομάδας τους, που άνετα θα μπορούσε να είναι η Μπαρτσελόνα. Στη "Λίστα χορού" βρίσκουμε 59 λόγους για να μη χορέψει κανείς με τον Πάμπλο Νερούδα. Στην "Προεικόνιση του Λάλο Κούρα", αντιθέτως, αναδύεται μια ιστορία με εμπόρους ναρκωτικών και σκηνοθέτες ταινιών πορνό, ενώ οι "Φωτογραφίες", ένα από τα τελευταία διηγήματα, μας γυρίζουν για μία ακόμη φορά πίσω στον Αρτούρο Μπελάνο, τον πρωταγωνιστή των "Άγριων ντετέκτιβ".

«Είμαι δεκαεφτά ετών και ίσως κάποια μέρα καταφέρω να γράψω καλά διηγήματα επιστημονικής φαντασίας. Πριν από μια εβδομάδα έχασα την παρθενιά μου. Με την αγάπη μου, Γιαν Σκρέγια, αλλιώς Ρομπέρτο Μπολάνιο ».

ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ το θάνατο του Ρομπέρτο Μπολάνιο στη Βαρκελώνη, φτάνει στα χέρια μας άλλο ένα ανέκδοτο χειρόγραφό του : ένα νεανικό, συχνά παραληρηματικό μυθιστόρημα ενηλικίωσης, του 1984. « Το μυθιστόρημά μου πρέπει να έχει ολοκληρωθεί ώς το 1986 », έγραφε. « Άγιε Φίλιπ Κ. Ντικ, λυπήσου με ! ». Το Πνεύμα της επιστημονικής φαντασίας δίνει την αίσθηση ολοκληρωμένου μυθιστορήματος. Αποτελεί επίσης ένα συναρπαστικό υπόδειγμα της ποιητικής του Μπολάνιο, καθώς και του βαθμού έμπνευσής του από την μπητ λογοτεχνία των Μπάρροουζ και Κέρουακ.
            Στο Πνεύμα της επιστημονικής φαντασίας οι δυό νέοι πρωταγωνιστές Γιαν Σκρέγια και Ρέμο Μοράν είναι Χιλιανοί που δραπέτευσαν από τη στρατιωτική δικτατορία στην πατρίδα τους και βρέθηκαν στη συναρπαστική Πόλη του Μεξικού τη δεκαετία του 1970, ένα μέρος που σφύζει από μπαρ, καφέ και συζητήσεις, μια πόλη που μέσα στα χρόνια έχει υποδεχτεί μετανάστες από την Ευρώπη και τη Νότια Αμερική, ανθρώπους που βρήκαν εκεί καταφύγιο από τους πολέμους, τις διώξεις ή την ανία. Ο Ρέμο είναι ο ανήσυχος, έρχεται σε επαφή με τον εξωτερικό κόσμο. Γράφει βιβλιοκριτικές, παρακολουθεί εργαστήρια ποίησης, συμμετέχει στην πολυτάραχη νυχτερινή ζωή. Ο Γιαν είναι ο ερημίτης, σπάνια βγαίνει από το δώμα που μοιράζονται. Ο βασικός του διάλογος με τον εξωτερικό κόσμο διεξάγεται μέσα από τα γράμματα που στέλνει σε αγαπημένους του συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, μεταξύ άλλων στον Τζέημς Τίπτρη Τζούνιορ, στην Ούρσουλα Λε Γκεν και στον Φριτς Λάιμπερ (οι οποίοι εμφανίζονται σποραδικά στις σελίδες του βιβλίου).
            Ο έρωτας ή μάλλον το σεξ προσφέρει στον Γιαν ένα φανταστικό μέλλον πιο προσιτό σε ό,τι αποκαλεί πατρίδα του. Αφού ερωτεύθηκε μια βραβευμένη ποιήτρια, την Ανχέλικα, γράφει στον Φίλιπ Χοσέ Φάρμερ, θρύλο της επιστημονικής φαντασίας, που για τον Γιαν έχει γράψει με τον πιο ριζοσπαστικό τρόπο για το σεξ και το μέλλον. Για έναν συνεπαρμένο έφηβο, τί θα μπορούσε να είναι πιο άμεσο, πιο γαλαξιακό, από το σεξ;
            Ο Μπολάνιο πέθανε το 2003, πολύ νέος, μόλις πενήντα ετών, και δεν πρόλαβε να δει το πάθος που το έργο του προκάλεσε στον εκδοτικό κόσμο και τη γοητεία που άσκησε πάνω στους αναγνώστες. Ίσως μόνο η περίπτωση του Φίλιπ Κ. Ντικ μπορεί να συγκριθεί με εκείνη του Μπολάνιο ως προς την ακαδημαϊκή και μη αναγνώρισή του.

Ο Ούντο Μπέργκερ, εικοσιπέντε χρονών, έχει παθιαστεί σε βαθμό εθισμού με τα παιχνίδια στρατηγικής. Συνοδευόμενος από την αρραβωνιαστικιά του πηγαίνει για μερικές μέρες στην Κόστα Μπράβα. Είναι η πρώτη φορά που κάνουν διακοπές μαζί. Στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, ο Ούντο ψάχνει να βρει νέες στρατηγικές παιξίματος για το Τρίτο Ράιχ, ένα επιτραπέζιο παιχνίδι στο οποίο έχει γίνει δεξιοτέχνης. Το ζευγάρι δεν αργεί να συναντήσει δύο άλλους Γερμανούς καθώς και κάποιους μυστηριώδεις ντόπιους, τον Λύκο, το Αρνί και τον Καμένο. Για τον τελευταίο, κανείς ακριβώς δεν ξέρει πώς παραμορφώθηκε. Αφού πρώτα τον μυήσει ο Ούντο, ο Καμένος θα αποδειχτεί τρομερός αντίπαλος στο Τρίτο Ράιχ. Ποιο είναι όμως το πραγματικό διακύβευμα αυτής της παρτίδας; Με το μυθιστόρημα αυτό, γραμμένο το 1989, ο Μπολάνιο μας χαρίζει ένα έργο συναρπαστικό , με δηλητηριώδη γοητεία. Ο συγγραφέας του 2666 εξερευνά τις μορφές που παίρνουν το κακό και η τρέλα και στοχάζεται πυρετικά πάνω στη σχέση της κουλτούρας -ως παιχνιδιού ή ως λογοτεχνίας- με την πραγματικότητα. Ένας γοητευτικός τρόπος να γνωρίσετε τον Μπολάνιο... Το Τρίτο Ράιχ είναι ανάλαφρα αστείο, είναι όμως, ταυτόχρονα, αρκετά αιχμηρό και παράξενο ώστε να συγκαταλέγεται στα καλύτερα έργα του συγγραφέα."" ("The Economist") "Το τέλειο μυθιστόρημα... Συμπονετικό, ενοχλητικό, βαθιά συγκινητικό, είναι ένα δώρο του συγγραφέα προς εμάς." ("NPR") "Σκεφτείτε τον Κάφκα σε παραθαλάσσιο θέρετρο... Για όσους ζητάνε από τη λογοτεχνία να τους εμπνέει το φόβο και την καχυποψία ακόμη και μπροστά στα πιο πεζά πράγματα, Το Τρίτο Ράιχ σας περιμένει." ("The Cleveland Plain Dealer") "Ο Μπολάνιο είναι ειδικός στο να δημιουργεί ατμόσφαιρα.... στην παράδοση των ζοφερών romans durs του Georges Simenon... ή των απόλυτα ελεγχόμενων παραισθήσεων του Alain Robbe-Grillet. " ("The Wall Street Journal")