Ρομπέρτο Σαβιάνο

Δε θέλω φιλί στο µάγουλο που περνιέται για στοργή. Δε θέλω φιλί στα χείλη που περνιέται για έρωτας. Θέλω το άγριο φιλί που τα παίρνει όλα. Επισφραγίζουν τη σιωπή, επικυρώνουν συµµαχίες, δίνουν άφεση και επιβάλλουν καταδίκες τα άγρια φιλιά. Φιλιά που αποτυπώνονται στα χείλη για να δέσουν τη µια ψυχή µε την άλλη, η µοίρα σου είναι η δική µου, και για όλους η µοίρα είναι ο νόµος της θάλασσας, όπου το κυνήγι είναι απλώς η στιγµή που προηγείται προτού γίνεις θήραµα. Η Τράτα των παιδιών έχει κατακτήσει την εξουσία, ελέγχει τις πιάτσες διακίνησης στη Φορτσέλλα, αλλά από µόνη της δεν µπορεί να διοικήσει. Για να υπονοµεύσει τις παλιές οικογένειες της Καµόρρα και να κρατήσει το ιστορικό κέντρο, ο Νίκολας ο Μαραζά πρέπει να δηµιουργήσει µια συνοµοσπονδία µε τον Γουάιτ και την τράτα των Καπελλόνι. Για να µη µετατραπούν από θηρευτές σε θηράµατα, τα παιδιά πρέπει να παραµείνουν ενωµένα. Πράγµα που κάθε άλλο παρά εύκολο είναι. Ανάµεσα σε παζαρέµατα, προδοσίες, βεντέτες και αντίποινα, οι παλιές οικογένειες τους στηρίζουν προκειµένου να επιβιώσουν ή προσπαθούν να τους εµποδίσουν, σπέρνοντας τη διχόνοια απευ­θείας µέσα στους κόλπους της τράτας. Θα ξεσπάσει καινούριος πόλεµος; Ο Ροµπέρτο Σαβιάνο µιλάει ξανά για τα παιδιά της Νάπολης, τα παιδιά των άγριων καιρών µας, που γεννήθηκαν σε έναν κόσµο γεµάτο δολοφόνους και δολοφονηµένους, απογοητευµένα από τις υποσχέσεις του κόσµου που δε χαρίζει τίποτα σε κανέναν, πολύ περισσότερο σ’ αυτά, δυναµωµένα απ’ τον πόθο και από την οργή, έτοιµα να δώσουν και να πάρουν φιλιά που αφήνουν γεύση αίµατος. «Το Άγριο φιλί είναι η αποθέωση της καταβύθισης του Σαβιάνο στο πιο τρυφερό και σπαρακτικό κοµµάτι του γκαγκστερικού σύµπαντος». Lire «Δεν µπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου!» Die Welt

Δέκα αγοράκια με σκούτερ τρέχουν σαν τρελά στο αντίθετο ρεύμα για να κατακτήσουν τη Νάπολη. Δεκαπεντάχρονα με ανώδυνα παρατσούκλια -Μαραζά, Πεσμένος, Δοντάκι, Λόλιποπ, Ντρόουν-, επώνυμα παπούτσια, κανονικές οικογένειες και το όνομα της κοπέλας τους σε τατουάζ. Έφηβοι που δεν έχουν αύριο, ούτε καν πιστεύουν σ’ αυτό. Που δε φοβούνται τη φυλακή ή τον θάνατο, γιατί ξέρουν ότι η μόνη τους ευκαιρία είναι να τα παίξουν όλα για όλα, αμέσως. Που ξέρουν ότι "λεφτά έχει όποιος τα παίρνει". Οπότε, βουρ, στα μηχανάκια, για να πάνε να τα πάρουν: τα λεφτά, αλλά προπαντός την εξουσία. Η "Τράτα των παιδιών" μιλάει για την αμφιλεγόμενη αναρρίχηση μιας τράτας -μιας ένοπλης συμμορίας συνδεδεμένης με την Καμόρρα- και για τον αρχηγό της, τον νεαρό Νίκολας Φιορίλλο. Κουρνιασμένοι στις στέγες της πόλης, μαθαίνουν να πυροβολούν με ημιαυτόματα πιστόλια και ΑΚ-47, σημαδεύοντας δορυφορικά πιάτα και κεραίες, για να κατέβουν κατόπιν στους δρόμους και να σπείρουν τον τρόμο από τη σέλα των σκούτερ τους. Σιγά σιγά αποκτούν τον έλεγχο των συνοικιών, αποσπώντας τον απ’ τις αντίπαλες τράτες, συνάπτοντας συμμαχίες με παλιούς, ξεπεσμένους μπος. Η τράτα βγαίνει στη θάλασσα σε αναζήτηση ψαριών που θα ξεγελαστούν απ’ το φως. Αυτή η τράτα βγαίνει στους δρόμους της Νάπολης να ψαρέψει ανθρώπους για να σκοτώσει. Αυτό το βιβλίο μιλάει για αγοράκια που σπαρταράνε σαν τα ψάρια, για εφήβους που ξεγελιούνται απ’ το φως και για θανάτους που φέρνουν άλλους θανάτους. Ο Ρομπέρτο Σαβιάνο διεισδύει αμείλικτα στην πραγματικότητα που ανέκαθεν ερευνούσε και μας βυθίζει στην αυθεντικότητα των φανταστικών ιστοριών με ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα αθωότητας και καταπίεσης.