Κατερίνα Σέρβη

Αθήνα, 472 π.Χ. Ηθοποιοί ντυμένοι Πέρσες απαγγέλλουν αθάνατους στίχους στον ιερό χώρο του θεάτρου του Διονύσου, στη σκιά της πυρπολημένης Ακρόπολης. Οι Αθηναίοι θυμούνται. Ο μικρός Εύανδρος ρωτάει. Και ο θείος Γλαύκος διηγείται. Πώς οι Αθηναίοι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, λίγο πριν ο Μέγας Βασιλιάς, ο Ξέρξης, κατακλύσει με τα στίφη των στρατιωτών του τα στενά δρομάκια της πόλης. Ποιος ήταν ο Θεμιστοκλής, η Αρτεμισία, ο Αμεινίας και ο Παυσανίας, ο Μασίστιος και ο Αριστόδημος. Πώς έσωσαν οι Έλληνες στη Σαλαμίνα και στις Πλαταιές τον κόσμο τους, τις οικογένειές τους, τις ζωές τους, αλλάζοντας –αυτό δεν το ήξερε τότε ο Γλαύκος– τη ροή του ποταμού της ιστορίας.

Ο Δημήτρης, όπως όλα τα μικρά παιδιά, είχε δέκα δάχτυλα. Δέκα δάχτυλα αεικίνητα. Ήταν όλα πολύ χαρούμενα, εκτός από ένα: τον δεξή αντίχειρα. Είχε συνέχεια ατυχίες. "Οϊμέ! Είμαι άτυχος, πολύ άτυχος!" έλεγα και ξαναέλεγε. Μέχρι που ο δεξής δείκτης τον έκανε να καταλάβει ότι χρειάζεται να βλέπει πράγματα από τη θετική τους πλευρά.

Ο Αϊ-Βασίλης πήρε το πρώτο του χριστουγεννιάτικο δώρο από τους βοηθούς του, τα ξωτικά των δασών. Και τι δώρο! Ένα κινητό τηλέφωνο τελευταίας τεχνολογίας. Μόνο που τώρα, εξαιτίας του περίφημου κινητού, έχει χάσει τ' αυγά και τα πασχάλια και η δουλειά στο εργαστήριο καθυστερεί επικίνδυνα, πολύ επικίνδυνα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η Μαγεία των Χριστουγέννων εξασθενεί κάθε μέρα όλο και περισσότερο. Θα καταφέρει άραγε ο Άγιος να διορθώσει το χάος που δημιουργήθηκε; Και τι ρόλο παίζει στην ιστορία το μικρό ξωτικό με τα αθώα γαλάζια μάτια; +6

Η ζωή δεν έρχεται πάντα όπως την περιμένεις. Αυτό ανακάλυψε το μικρό κουτί του γάλατος. Από αλλού ξεκίνησε –από το δάσος, ως ένα χαρούμενο και γερό κομμάτι ξύλο– και αλλού κατέληξε... Στο ψυγείο, μαζί με ζαρζαβατικά, χυμούς, γιαούρτια και ένα μπαγιάτικο πασχαλινό αυγό. Όταν όμως η πολύξερη ντομάτα τού μίλησε για την ανακύκλωση, το μικρό κουτί του γάλατος ξαναβρήκε την αισιοδοξία του. Και άρχισε να ονειρεύεται μια νέα, καλύτερη και πιο ενδιαφέρουσα ζωή...