Δεν θα μπορούσα μέσα σε λίγες σελίδες να συνοψίσω τι κατορθώνει μέσα από την Ανήμερη χώρα ο Σωτήρης Μανωλόπουλος. Δεν θα ήθελα να χαλάσω και την απόλαυση της ανάγνωσης υπεραπλουστεύοντας. Μπορεί η Ανήμερη χώρα να μην είναι μυθιστόρημα, με πλοκή και χαρακτήρες, συχνά όμως η ανάγνωσή της θυμίζει κάτι τέτοιο: Θες να δεις τι γίνεται παρακάτω, πού και πώς θα το πάει ο συγγραφέας […]
[…] Η Ελλάδα, ο Έλληνας, πέρα από κρίσεις, είναι ένας αδούλευτος ψυχισμός. Μπορεί να ζει μια χαρά όταν ορισμένες βασικές εξωτερικές συνθήκες είναι ευνοϊκές, μπαλώνοντας και κουκουλώνοντας, ειδικά όταν η οικονομία έχει μια ροή. Είτε σε ένα ζευγάρι ή μια οικογένεια είτε σε μια κοινωνία, μια χώρα, η καλή οικονομία έχει ένα κοινό χαρακτηριστικό: υπνωτίζει. Σε κάνει να νομίζεις ότι τα κατάφερες. Η κακή οικονομία, όμως, κάνει όλα τα φίδια να βγαίνουν από τις φωλιές τους. Κανονικά η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε ξαπλώσει στο ντιβάνι πολύ πριν από τα μνημόνια, από την εποχή της αστακομακαρονάδας ή και από το 1974. Μήπως και καταλάβει γιατί και πώς άφησε να γίνει, π.χ., ο Εμφύλιος ή γιατί και πώς άφησε να συμβεί η Δικτατορία.
Απόσπασμα από τον πρόλογο του Ηλία Μαγκλίνη
Αλήθεια, τι φάγατε για πρωινό; Ποια ρούχα φορέσατε για να πάτε στη δουλειά σας; Ποια ταινία διαλέξατε να δείτε το βράδυ; Και, μια που μιλάμε ανοιχτά, πώς διαλέξατε το επάγγελμα που κάνετε, το ταίρι σας ή το κόμμα που ψηφίζετε; Γιατί ήταν αυτές οι επιλογές σας και όχι άλλες; Να μερικές ερωτήσεις που μοιάζουν εύκολες. Αυτές ακριβώς δεν ήταν οι προσωπικές σας προτιμήσεις; ∆εν οφείλονται στο τι θεωρήσατε νόστιμο και θρεπτικό, άνετο, ευχάριστο, ενδιαφέρον, γοητευτικό ή κοινωνικά υπεύθυνο; Είναι τόσο προφανές, ώστε δεν υπάρχει καν λόγος να το συζητάμε. Έτσι δεν είναι; Κι όμως…
Χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε, οι άλλοι άνθρωποι ασκούν τεράστια επίδραση σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Πηγαίνουμε να ψηφίσουμε γιατί πηγαίνουν και οι άλλοι, τρώμε περισσότερο όταν τρώνε και οι άλλοι, κάνουμε δωρεές −αλλά και παρανομούμε!− όταν το κάνουν κι οι φίλοι μας, ενώ νιώθουμε ικανοποιημένοι από τη δουλειά μας όταν έτσι νιώθουν κι οι συνάδελφοί μας. Το 99,9% όλων των αποφάσεών μας διαμορφώνονται από τους άλλους ανθρώπους. Είναι σχεδόν αδύνατο να εντοπίσει κανείς έστω και μία απόφαση ή μία συμπεριφορά που να μην την επηρεάζει ο κοινωνικός μας περίγυρος.
Ωστόσο, δεν είμαστε αθύρματα των άλλων. Το πως επιδρά επάνω μας το κοινωνικό περιβάλλον είναι κάτι που μπορούμε να το κατανοήσουμε, και να το αποδεχθούμε ή να το απορρίψουμε. με λίγα λόγια, είναι δυνατόν αυτή την επίδραση να τη θέσουμε –σε κάποιον βαθμό– υπό τον έλεγχό μας.
Trier par:
Tout Effacer