Μέρες εγκλεισμού / Lockdown days

Lockdown days, internal, bizarre; COVID-19, restrictive measures. Confined at home since the 24th of March. The need to record the new reality, the thoughts, the emotions, all this made me take to the streets holding a camera. Friday, 27 March 2020. The first outing. I'm breathing. I grab my camera and lenses, along with the 'certificate of movement'. My stomach is tight. On the waterfront, the traffic is non-existent. I stop outside the quarantine hotel, with a soldier on guard duty. The parking lot is empty. On the pier, a winter swimmer. On land, three gloomy people, lost in uncertainty. Further down, the pigeons, unaware of any restrictions, are waiting for the passers-by, while the ships are whispering to the couple who dared venture on their boards out in the sea, without the 'Confirmation for the movement of citizens by way of exception' that registers their ID number, address and time of outing. [...] Μέρες εγκλεισμού, εσωτερικές, αλλόκοτες, COVID-19, μέτρα περιοριστικά. Από τις 24 Μαρτίου κλεισμένη στο σπίτι. Η ανάγκη να καταγραφεί η νέα πραγματικότητα, οι σκέψεις, τα συναισθήματα με έβγαλε στους δρόμους με μια φωτογραφική μηχανή. Παρασκευή, 27 Μαρτίου 2020. Η πρώτη έξοδος. Αναπνέω. Μαζεύω φακούς και κάμερα, παίρνω μαζί τη "βεβαίωση κυκλοφορίας". Το στομάχι σφιγμένο. Στον παραλιακό, η κίνηση ανύπαρκτη. Σταματώ έξω από το ξενοδοχείο της καραντίνας, με τον στρατιώτη να βγάζει σκοπιά φύλακα. Ο χώρος στάθμευσης αδειανός. Στην αποβάθρα, ένας χειμερινός κολυμβητής. Στη στεριά, τρεις άνθρωποι σκυθρωποί, χαμένοι στην αβεβαιότητα. Πιο κάτω, τα περιστέρια που δεν καταλαβαίνουν από περιορισμούς περιμένουν τους περαστικούς, ενώ τα πλοία σιγοψιθυρίζουν στο ζευγάρι που τόλμησε να σεργιανίσει με τη σανίδα στο πέλαγος, χωρίς τη "δήλωση κατ' εξαίρεση μετακίνησης πολιτών", με αριθμό ταυτότητας, διεύθυνση και ώρα.