Λιούις Κάρολ

"Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων" είναι το κατεξοχήν παιδικό βιβλίο. Από το 1865, που πρωτοκυκλοφόρησε, έχει εκδοθεί, εικονογραφηθεί, μεταφραστεί και διασκευαστεί αμέτρητες φορές. Το ξέρουν όλοι, ακόμα κι όσοι δεν το 'χουν διαβάσει. Το έχουμε δει επίσης στο σινεμά και στο θέατρο. Εδώ όμως δε μιλάμε για "μία ακόμα Αλίκη".

Στο βιβλίο πρωταγωνιστεί η υπέροχη εικονογράφηση της Ντοτρεμέρ, που αφηγείται την ιστορία του Λιούις Κάρολ με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Τα πρόσωπα, οι προοπτικές, οι γωνίες και οι εμπνευσμένες ιδέες της εικονογράφου κάνουν το βιβλίο μαγευτικό για μικρούς και για μεγάλους.

Ακολούθησε το Λευκό Κουνέλι στην κουνελότρυπα, κι από κει σε μια όλο και πιο μαγική Χώρα των Θαυμάτων! Το πρώτο μισό των περιπετειών της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων, διασκευασμένες ειδικά για παιδιά προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας.

Η Αλίκη δεν είχε ξαναδεί κουνέλι να μιλάει. Χωρίς δεύτερη σκέψη κουλουριάστηκε και ακολούθησε τον Κούνελο μέσα στην κουνελότρυπα. Στην αρχή έπρεπε να σέρνεται, μετά όμως το έδαφος υποχώρησε και η Αλίκη έπεσε σε μια βαθιά σκοτεινή τρύπα! Άραγε πού θα προσγειωνόταν;

Η Αλίκη δεν είναι ένα βιβλίο για παιδιά. Η Χώρα των Θαυµάτων (ή του Παραδόξου) στην ουσία είναι η χώρα που βασιλεύει το nonsense. Όρος αµετάφραστος στα ελληνικά, όπου η πλησιέστερη απόδοση θα µπορούσε να είναι: το παράλογο ή το παρανοϊκό. Η Αλίκη είναι ένα βιβλίο περί παιδιών, και µάλιστα κοριτσιών άνηβων κατά προτίµηση. «Αγαπώ όλα τα παιδιά, εκτός από τ’ αγόρια» γράφει σ’ ένα του γράµµα ο συγγραφέας. Ίσως γι’ αυτό µεταµορφώνει ένα αρσενικό µωρό σε γουρουνάκι στο έκτο κεφάλαιο του βιβλίου. Επιστρατεύοντας την ιδιότητά του ως µαθηµατικού και το ταλέντο του ως παραµυθά, ο L. Carroll αποδύεται σε µια επιχείρηση γοητείας µε σκοπό να θέλξει την κάθε µικρή Αλίκη. Το παραµύθι του παραβιάζει συστηµατικά την καθιερωµένη λογική των ενηλίκων πλησιάζοντας και φλερτάροντας µε τον άλογο τρόπο που πολλές φορές τα µικρά παιδιά σκέφτονται και αντιδρούν. Χρησιµοποιεί την αλληγορία, τις γνώσεις του της επιστήµης αντεστραµµένες και πασπαλισµένες µε άφθονο χιούµορ. Το κεφάλαιο «Τσάι των τρελών» είναι µια πραγµατεία πάνω στην έννοια του Χρόνου. Γραµµένη από έναν φανατικό παιδόφιλο, εάν ο όρος αυτός δεν είχε πάρει την αρνητική σηµασία που η κοινωνία τού έχει προσδώσει, η Αλίκη παράλληλα µε διανοητικό παιχνίδι είναι µαζί κι ένα κείµενο που το διαπερνά µια αισθησιακή αύρα. Σηµασία έχει ότι η µικρή Αλίκη, µαζί κι ο αναγνώστης, έχει συνηθίσει στο να της συµβαίνουν µόνο πράγµατα ασυνήθιστα, που αφαιρούν τη ρουτίνα της ζωής και δίνουν στα γεγονότα νόηµα. Θα έλεγα, µοιάζει µε οδηγία ζωής τόσο για τους ήρωες όσο και για τον αναγνώστη. [από τον πρόλογο του Μένη Κουµανταρέα] Ο Λιούις Κάρρολ πέτυχε αυτό που κανένας άλλος δεν µπόρεσε ποτέ: να αναπλάσει τον κόσµο της παιδικής ηλικίας έτσι ώστε εµείς να ξαναγινόµαστε παιδιά. Η Αλίκη δεν είναι παιδικό βιβλίο, είναι το µοναδικό βιβλίο µε το οποίο γινόµαστε παιδιά. Βιρτζίνια Γουλφ

Όταν η Αλίκη βλέπει έναν κούνελο να βγάζει από την τσέπη του γιλέκου του ένα ρολόι, αποφασίζει να τον ακολουθήσει. Όσα θα συμβούν στη συνέχεια ξεπερνούν κάθε φαντασία.