Others

Η πολύχρονη έρευνα που πραγματοποιήθηκε κατά τη δεκαετία του 1980 στο Σουφλί για να καταγραφεί η οικοτεχνική και προβιομηχανική επεξεργασία του μεταξιού οδήγησε στη δημιουργία του τότε μουσείου, αλλά και στην έκδοση ενός βιβλίου που απευθυνόταν κυρίως στην επιστημονική κοινότητα.

Με την ευκαιρία της επαναλειτουργίας του μουσείου, το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς αποφάσισε την έκδοση αυτού του βιβλίου στο οποίο με τρόπο εύληπτο και συνοπτικό παρουσιάζεται η διαδικασία παραγωγής του μεταξιού: από την εκκόλαψη του μεταξόσπορου και την εκτροφή του μεταξοσκώληκα με φύλλα μουριάς, έως την ύφανση του μεταξωτού κουκουλιού και το "ξετύλιγμα" του πολύτιμου νήματος. Οι φωτογραφίες τεκμηριώνουν και αποτυπώνουν μοναδικά την παραδοσιακή τεχνολογία, μέσα από μια συγκινητική ανθρωποκεντρική ματιά.

Το βιβλίο αυτό εκδίδεται ώστε να γίνει οικεία στο πλατύ κοινό μια άλλη διάσταση: ο κόπος και η αγωνία των ανθρώπων που συνέδεσαν τη ζωή τους με τη δύσκολη αυτή καλλιέργεια.

Χάρις Αλεξίου: "Δε χορταίνω την αγάπη, θέλω κι άλλη." Αλέιδα Γκεβάρα: "Ο μπαμπάς μου δεν μπορούσε να πει ψέματα." Μίκης Θεοδωράκης: "Ο καπιταλισμός δημιούργησε τη νέα δυστυχία." X. & Π. Κατσιμίχας: "Θα φύγουμε πριν μας διώξει το επάγγελμα." Χάρρυ Κλυνν: "Στη χώρα που περισσεύει το γελοίο, λείπει το γέλιο." Πάνος Κοκκινόπουλος: "Η τέχνη είναι μέσο αντίδρασης." Λεξ: "Δεν είμαι καλλιτέχνης, είμαι εμπόδιο." Αλέκα Παπαρήγα: "Για εμάς, τους κομμουνιστές, δεν υπάρχει συνταξιοδότηση." Νίκος Πορτοκάλογλου: "Είμαστε κοινωνία απροσάρμοστων ανηλίκων." Τάνια Τσανακλίδου: "Λάθη και χαστούκια μ' έκαναν καλύτερη." Μαρία Φαραντούρη: "Αν πήραμε τη ζωή μας λάθος, ν' αλλάξουμε ζωή."

Στο βιβλίο αυτό μελετάται η ιστορία μιας μεγάλης αρχοντικής οικογένειας της Πελοποννήσου, η οποία ξεκινά πριν από την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Παρέχοντας εξέχουσες μορφές στον τομέα της πολιτικής σε όλη την περίοδο από την Επανάσταση του 1821 έως και τη δικτατορία των Συνταγματαρχών, η ιστορία των Κανακάρηδων-Ρούφων αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να παρακολουθήσει κανείς την πορεία της νεοελληνικής ιστορίας μέσα από το πρίσμα μιας οικογενειακής ιστορίας. Γιατί σε κάθε ένα από τα μέλη της οικογένειας, και ειδικά στις περιπτώσεις του αντιπροέδρου του Εκτελεστικού Αθανασίου Κανακάρη-Ρούφου και του πρωθυπουργού Μπενιζέλου Ρούφου, μπορεί να δει κανείς ότι, όπως έλεγε και ο Βάλτερ Μπένγιαμιν για τις βιογραφίες σημαντικών προσώπων, "αντικατοπτρίζεται μια ολόκληρη εποχή". Έτσι, προσφέρεται μια διαφορετική οπτική στην κατανόηση των ίδιων των εποχών, ενώ ταυτόχρονα αναδύονται πολλά ερωτήματα-ζητήματα που ακόμη δεν έχουν απαντηθεί επαρκώς. Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη: στο πρώτο ακολουθείται μια "παραδοσιακή" βιογραφία των προσώπων της οικογένειας και στο δεύτερο επιχειρείται μια πολιτική, οικονομική και κοινωνική έρευνα και ανάλυση, η οποία εντάσσεται περισσότερο στη "σύγχρονη" βιογραφία, όπως αυτή καλλιεργείται στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Στο πλαίσιο αυτό, τίθενται ερωτήματα που αφορούν τον μετασχηματισμό των προυχοντικών οικογενειών σε οικογένειες πολιτικών προσώπων μετά την Επανάσταση του '21, την οικονομική τους πορεία από τον 18ο στον 20ό αιώνα, την κοινωνική τους δύναμη και δυναμική κ.ά., καθώς και τη δημιουργία και εξέλιξη των τοπικών κομμάτων που κυριαρχούσαν στην Ελλάδα του 19ου αιώνα.

Στόχος μου στο βιβλίο αυτό είναι να συμβάλω ώστε η συζήτηση για το ασφαλιστικό να μετατοπιστεί από το ατομικό στο συλλογικό επίπεδο. Να αναδείξω τις αναπτυξιακές και μακροοικονομικές επιπτώσεις του ασφαλιστικού. Αυτές έχουν παραμείνει στο περιθώριο των αναλύσεων, παρόλο που είναι εξαιρετικά κρίσιμοι παράγοντες για την πορεία της χώρας – και του ασφαλιστικού. Η έμφαση που δίνεται στις επιμέρους ρυθμίσεις του ασφαλιστικού που αφορούν τις συντάξεις και η αδιαφορία για τις αναπτυξιακές διαστάσεις, που επίσης –αλλά μέσα από διαφορετικές διαδικασίες– καθορίζουν το εισόδημα, την απασχόληση και το βιοτικό επίπεδο των ασφαλισμένων, είναι το ίδιο όπως αν κοιτάζει κανείς το δέντρο αντί το δάσος. Και τα δύο, βέβαια, έχουν σημασία, όμως, έπειτα από τόσες παρεμβάσεις και μη παρεμβάσεις στα χρόνια της κρίσης και έπειτα από τόσα γκρεμίσματα προσδοκιών, η ανάλυση των αναπτυξιακών επιπτώσεων του ασφαλιστικού και ιδίως οι μορφές αλληλεξάρτησής του με πολλά γνωστά, αλλά και νέα, προβλήματα κινείται σε ένα επικίνδυνο κενό. Συνεπώς, η μεγάλη πρόκληση στα επόμενα χρόνια δεν είναι συνάρτηση απλώς του αν και με ποιον τρόπο θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα του ασφαλιστικού. Είναι πώς ξεπερνιούνται αντιλήψεις και στρατηγικές που, μέχρι τώρα, με αναφορά στο ασφαλιστικό μπλοκάρουν συνολικά την πορεία της χώρας προς μια ισχυρότερη αναπτυξιακή τροχιά. Λύση, αν υπάρξει, δε θα προκύψει μέσα από κάποιες ακόμα αλλαγές, όπως αυτές που έχουν θεσπιστεί στα τελευταία είκοσι χρόνια. Μια λύση αποτελεί συνάρτηση μιας αλυσίδας πολιτικών και μιας διαφορετικής κατανόησης της αλληλουχίας των προβλημάτων, που βρίσκονται έξω από το ασφαλιστικό σύστημα το ίδιο. Στην πορεία αυτής της γραφής, έτυχε να σταθώ σε μια φράση του Αλμπέρ Καμύ: «Ίσως και να μην έχει σημασία αν όσα κάνει κανείς έχουν νόημα ή όχι. Σημασία έχει να βλέπει κανείς μόνο αν αυτά αποτελούν απάντηση στις ελπίδες των ανθρώπων». Μιλώντας για ελπίδες των ανθρώπων, αυτό που διασφαλίζει ότι δε θα τις διαψεύσει κανείς είναι η ειλικρίνεια. Έτσι, παραφράζοντας λίγο τη ρήση του Κέυνς, ότι «μια τέτοια κοινωνία είναι δούλη των ιδεών κάποιου πεθαμένου οικονομολόγου», θεωρώ ότι η κοινωνία μας πρέπει να ξεπεράσει το σύνδρομο του να παραμένει δούλη νεκρών ιδεών ζωντανών οικονομολόγων, πολιτικών, και πολλών άλλων, που επηρεάζουν την πορεία της προς το μέλλον.

Από τότε που γεννηθήκαμε μας λένε ψέματα. Ότι οι γυναίκες θέλουν μόνο σχέση και οι άντρες μόνο σεξ. Ότι αν οι γυναίκες θέλουν σεξ, είναι τσούλες. Ότι αν οι άντρες θέλουν τρυφερότητα, δεν είναι αρκετά άντρες. Ότι υπάρχει μάχη μεταξύ των φύλων και είμαστε σε αντίπαλα στρατόπεδα. Ότι κάποιος πρέπει να είναι από πάνω, αλλιώς θα είναι χαμένος. Κι ότι δεν επιτρέπεται να ζητάμε περισσότερα. Παρόλο που έχουμε άπειρες επιλογές, και ξέρουμε ότι με ένα swipe θα περάσουμε στο επόμενο άτομο, μέσα από τις dating εφαρμογές. Δεν τολμούσαμε να ζητήσουμε περισσότερα, γιατί κανείς δεν μας άκουγε. Κι όμως. Τώρα το dating αλλάζει. Πολλές γυναίκες έχουν ήδη καταλάβει. Οι παλιοί κανόνες δεν ισχύουν πια, όσα ξέραμε ήταν λάθος και χρειάζεται να τα μάθουμε ξανά. Να δούμε τις γνωριμίες μεταξύ των φύλων από άλλη σκοπιά. Με αληθινή περιέργεια. Με ειλικρίνεια. Με καλοσύνη. Με σεβασμό. Με διάθεση για γέλιο, διασκέδαση και παιχνίδι. Όλα είναι εδώ. Θα καταλάβεις τι σημαίνουν ακριβώς πράγματα που ακούς εδώ και καιρό, και θα μάθεις νέες έννοιες, που περιγράφουν το dating όπως είναι σήμερα. Από τα σεξιστικά αστεία ως την κουλτούρα του βιασμού, από το Friend Zone ως τα Καλά Παιδιά, από το φλερτ ως την παρενόχληση, από το σεξ ως τη συναίνεση κι από την απόλαυση ως το οργασμικό κενό. Το dating, έχει αλλάξει και κολυμπάμε σε αχαρτογράφητα νερά. Κρατάς στα χέρια σου τον οδηγό

Η βιβλιογραφία για έναν λογοτέχνη δεν είναι απλώς μια λίστα με άρθρα και μελέτες, γι’ αυτό και δεν αφορά μόνο όποιον επιθυμεί να διερευνήσει περαιτέρω το έργο του. Είναι, επιπλέον, μια παρουσίαση των δημοσιευμάτων με τέτοιον τρόπο, ώστε ο αναγνώστης της να μπορεί να αντιληφθεί ποια ήταν η αντιμετώπιση του συγγραφέα όσο ζούσε, ποια ήταν η πρόσληψη του έργου του πριν και μετά τον θάνατό του, ποια έργα προκάλεσαν αντιδράσεις, πώς εκτιμήθηκε η δράση αλλά και η σκέψη του, ποια βιβλία που αναφέρονταν σ’ αυτόν κίνησαν το ευρύτερο ενδιαφέρον κ.λπ.

Η παρούσα βιβλιογραφία καλύπτει δημοσιεύματα που αναφέρονται στον Νίκο Καζαντζάκη, αλλά όχι την εργογραφία του ίδιου του συγγραφέα και στοχαστή. Περιέχει 6.350 λήμματα και εκτείνεται από το 1906 έως και το 2012. Σε αυτήν έχουν συμπεριληφθεί και όσες βιβλιογραφίες έχουν δημοσιευτεί ώς τώρα για τον κρητικό λογοτέχνη, με κυριότερες αυτές των Γ. Κ. Κατσίμπαλη και Peter Bien. Τόσο ο φιλέρευνος φιλόλογος και μελετητής του έργου του Καζαντζάκη όσο και ο απλός αναγνώστης θα βρουν εδώ άρθρα, κριτικές βιβλίου και θεάτρου, μελέτες για το συνολικό έργο και για τα επιμέρους κείμενά του, ειδήσεις για τη ζωή και τον θάνατό του, ποιήματα εμπνευσμένα από αυτόν, αφιερώματα σε περιοδικά και εφημερίδες, μονογραφίες για τη φιλοσοφική και λογοτεχνική του πορεία, σύμμεικτους τόμους με πολυπρισματικές αναλύσεις, επαινετικά και επικριτικά κείμενα για τη μορφή του. Η κατάρτιση του βιβλιογραφικού αυτού σώματος βασίστηκε -όσο αυτό ήταν δυνατόν- στην έρευνα όλης της ελληνόγλωσσης κριτικογραφίας και βιβλιογραφίας και ταυτόχρονα επεκτάθηκε σε άρθρα και τόμους που δημοσιεύτηκαν στην αγγλική, ισπανική, γαλλική, γερμανική, ιταλική, ρωσική, ουκρανική, βουλγαρική, ρουμανική, σερβοκροατική, ουγγρική και αραβική γλώσσα.

Ο μοναδικός μύθος της τεράστιας βιβλιοθήκης στην Αλεξάνδρεια παραμορφώνει κατά μία έννοια τις σύγχρονες αντιλήψεις για το βιβλίο στην αρχαιότητα και την ύπαρξη βιβλιοπωλείων. Η αύρα αυτού του εκπληκτικού αλλά και πρωτοφανούς -για τα δεδομένα της εποχής- ιδρύματος, παρά την ολοκληρωτική καταστροφή του πριν από πάρα πολλούς αιώνες, οδηγεί στην ανάδυση ενός αστικού μύθου για την παιδεία στον αρχαίο κόσμο, που επιμένει στον περιορισμό της σε μερικούς κλειστούς κύκλους μορφωμένων ανθρώπων και σε κάποιες βιβλιοθήκες, διασκορπισμένες στη Μεσόγειο. Ο υπόλοιπος πληθυσμός παραμένει αποξενωμένος από τα βιβλία και τις γνώσεις, τηρώντας μία παθητική μάλλον στάση ή ακόμα χειρότερα φαίνεται περιθωριοποιημένος, είτε λόγω αναλφαβητισμού είτε λόγω αδιαφορίας. Επιπλέον, η καταστροφή αναρίθμητων χειρογράφων, όχι μόνο στην Αλεξάνδρεια αλλά σχεδόν σε κάθε αρχαία βιβλιοθήκη, εντείνει την ισχύ αυτού του μύθου, περιβάλλοντας τον πυρήνα του με μία αχλή μελαγχολίας, οδύνης και μεταμέλειας απέναντι στον φανατισμό των ανθρώπων. Ωστόσο, όπως συμβαίνει, συνήθως, με κάθε μυθοπλασία, η πραγματικότητα είναι αρκετά απλούστερη αλλά δυστυχώς δραματικά περισσότερο περίπλοκη για εμάς που τη διερευνούμε από απόσταση. Υπήρχαν βιβλιοπώλες και οργανωμένες αγορές βιβλίων; Τι συνέβαινε με τους βιβλιόφιλους και τους συλλέκτες; Υπήρχαν λογοτεχνικά είδη του συρμού; Τι οικονομικά δικαιώματα απολάμβαναν οι συγγραφείς; Τι κόστος επιβάρυνε τους εκδότες για την αγορά χάρτου και την έκδοση βιβλίων; Τι πραγματικά γινόταν με τις πρώτες εκδόσεις, τις παρουσιάσεις και τη δημοσιότητα; Τι είδους δίκτυα είχαν την ευθύνη για την κυκλοφορία των βιβλίων ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα σημεία του αρχαίου κόσμου; Αυτά και άλλα ενδιαφέροντα ζητήματα αποτελούν τα βασικά ερωτήματα που καλύπτονται στα κεφάλαια αυτού του βιβλίου.

Προσέγγιση εστιασμένη σε λύσεις Περιορίστε τα προβλήματα πειθαρχίας, βελτιώστε τις σχέσεις και βοηθήστε τους μαθητές να πετύχουν τους στόχους τους! Καθώς οι περιπτώσεις μαθητών που χρήζουν συμβουλευτικής παρέμβασης διαρκώς αυξάνονται, οι σύμβουλοι δεν έχουν την πολυτέλεια να σπαταλούν αμέτρητες ώρες σε παραδοσιακές προσεγγίσεις. Η εστιασμένη σε λύσεις βραχεία συμβουλευτική (solution-focused brief counseling - ΕΛΒΣ) αποτελεί μια αποτελεσματική προσέγγιση, η οποία επιφέρει άμεσες και ορατές αλλαγές στους μαθητές. Το βιβλίο Βραχεία Συμβουλευτική στην Εκπαίδευση που Φέρνει Αποτελέσματα συνδυάζει βήμα προς βήμα οδηγίες με ζωντανά παραδείγματα, προσφέροντας μια ολοκληρωμένη, πρακτική σύνοψη των βασικών αρχών της ΕΛΒΣ. Ο συγγραφέας Gerald B. Sklare έχει προβεί σε εκτεταμένες αναθεωρήσεις στη δεύτερη έκδοση του βιβλίου του, στην οποία βασίστηκε η συγκεκριμένη μετάφραση, ώστε να συμπεριλάβει νέες εφαρμογές των εστιασμένων σε λύσεις μεθόδων, περισσότερες δυνατότητες εφαρμογής του μοντέλου ΕΛΒΣ, καθώς και μια εκτενέστερη εξέταση των τρόπων με τους οποίους οι εκπαιδευτικοί μπορούν να το αξιοποιήσουν. Αυτός ο περιεκτικός οδηγός περιλαμβάνει πολλά χρήσιμα εργαλεία, όπως: Υλικό για χρήση στην εστιασμένη σε λύσεις κατευθυνόμενη φαντασία το οποίο μπορεί να αναπαραχθεί . Σύντομες μελέτες περιπτώσεων και αντίγραφα συνεδριών για την απεικόνιση της ΕΛΒΣ στην πράξη. Οδηγίες για τη χρήση εστιασμένων σε λύσεις μεθόδων σε περιπτώσεις μαθητών με προβλήματα πειθαρχίας. Πρακτικές ασκήσεις που βοηθούν τους αναγνώστες να εφαρμόσουν τις τεχνικές φόρμες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην ΕΛΒΣ. Ένα απαραίτητο εφόδιο για τους συμβούλους, που θα φανεί χρήσιμο και στους εκπαιδευτικούς ή διευθυντές σχολείων που ασκούν συμβουλευτικό έργο σε μαθητές δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου, καθώς και σε ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς που εργάζονται με νέους μέσα και έξω από το χώρο του σχολείου.

«Οι γάτες προσφέρουν στους συγγραφείς κάτι που οι ανθρώπινες συναναστροφές είναι αδύνατον να τους δώσουν: διακριτική συντροφιά που δεν απαιτεί ανταλλάγματα, ειρηνική και ανήσυχη σαν την ακύμαντη θάλασσα.» ΠΑΤΡΙΣΙΑ ΧΑIΣΜΙΘ Όταν η Πατρίσια Χάισμιθ σύμφωνα με κάποια περιγραφή - άκουσε στο ραδιόφωνο την περίφημη έκκληση που απηύθυνε στο έθνος ο Τζων Φ. Κέννεντυ, όπου τόνιζε επιτακτικά "μην αναρωτιέστε τι μπορεί να κάνει για εσάς η πατρίδα, αλλά τι μπορείτε να κάνετε εσείς για την πατρίδα σας!", σηκώθηκε, πήγε στην κουζίνα... και τάισε τις γάτες της. Οι γάτες ήταν οι πιο πιστοί σύντροφοι στη ζωή της. Υπήρξαν εποχές που είχε μέχρι και έξι γάτες ταυτόχρονα. Ο τόμος αυτός, γεμάτος ιστορίες, ποιήματα και σκίτσα, που θέμα τους έχουν τις γάτες, ασχολείται αποκλειστικά με στενή σχέση ανάμεσα στη συγγραφέα και τα τετράποδα, με τα οποία μοιράστηκε τη ζωή της: ιστορίες με φαντάσματα, σάτιρες, ψυχογραφήματα ή απλώς τρυφερά πορτρέτα με το μολύβι ή με τη μορφή ποιημάτων.