Αγαπητέ υποψήφιε αναγνώστη,
Πριν δώσεις τα χρήματά σου για να αγοράσεις το ανά χείρας βιβλίο, να ξέρεις ότι αυτό δεν περιέχει σκανδαλολογίες ή κουτσομπολιά-περιέχει αρκετές "γκλαμουριές".
Επίσης, δεν υπάρχουν πλήρεις αναλύσεις, ως πραγματείες, εθνικών θεμάτων. Οι αναφορές στα θέματα αυτά, που εμφανίζονται τακτικά στο βιβλίο, είναι τα προσωπικά και αποσπασματικά μου βιώματα από τη σταδιοδρομία μου τα τριάντα πέντε χρόνια που υπηρέτησα στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος (1974-2009), τα οποία συνέπεσαν με την κατάρρευση της Χούντας και την αρχή της Μεταπολίτευσης μέχρι τη "χρεοκοπία" των μνημονίων.
Θέλω να πιστεύεις ότι, στο ταξίδι μου αυτό, δεν περιορίζομαι σε μια άχρωμη και βαρετή περιγραφή των όσων έζησα και υπήρξα μάρτυς. Διατυπώνω τις απόψεις μου και κρίνω πολιτικούς προϊσταμένους μου, πιστεύω, με αντικειμενική διάθεση. Ενδιαμέσως της αφηγήσεως παραθέτω και στιγμές που δεν αφορούν τη διπλωματία αυτή καθαυτή, αλλά αποτελούν στοιχεία της ζωής των διπλωματών, έτσι ώστε να διευκολύνεται το διάβασμα.
Τέλος, χρησιμοποιώ μια γλώσσα που ελπίζω να είναι κατανοητή από όλους, αποφεύγοντας τη διπλωματική "διάλεκτο" και ορολογίες δυσνόητες σε πολλούς, όπως και την παράθεση διπλωματικών εγγράφων, που είναι απαραίτητα για τη δουλειά μας αλλά κουράζουν τον αναγνώστη.
Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι να εξετάσει τη διαμόρφωση της ελληνικής πολιτικής για τη Μικρά Ασία από το 1914, όταν το θέμα ανέκυψε εξαιτίας των διώξεων κατά του ελληνικού στοιχείου από το νεοτουρκικό καθεστώς, έως τη στρατιωτική ήττα του 1922 και την εκρίζωση του Ελληνισμού μετά τη μακραίωνη παρουσία του στις ακτές της Ιωνίας.
Η πιο κατάλληλη οπτική για τη διακρίβωση της ελληνικής πολιτικής είναι η εξέτασή της υπό το πρίσμα του Εθνικού Διχασμού, του σχίσματος που προέκυψε ως συνέπεια του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου. Η Μικρά Ασία ήταν ένα από τα βασικά στοιχεία της διαμάχης γύρω από τη σκοπιμότητα της συμμετοχής της Ελλάδας στον πόλεμο αυτό, και επ’ αυτής αναδείχθηκε μια θεμελιώδης διαφορά προσεγγίσεων μεταξύ του Βενιζέλου και του αντιβενιζελισμού. Ο Βενιζέλος ανέδειξε την Ιωνία ως άξονα της επιδίωξης της Μεγάλης Ιδέας, ενώ ο αντιβενιζελισμός υπήρξε επιφυλακτικός, σταθμίζοντας το μέγεθος της στρατιωτικής εμπλοκής, αλλά και τα δημογραφικά και γεωμορφολογικά δεδομένα της Μικράς Ασίας. Το 1920 ο αντιβενιζελισμός, παρά τις επιφυλάξεις του, ανέλαβε να συνεχίσει την πολιτική του Βενιζέλου. Πάντοτε όμως ήταν φανερή η τάση της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας να διαμορφώνει τη στάση της βασιζόμενη περισσότερο στην εικαζόμενη ισχύ των Μεγάλων Δυνάμεων, ιδίως της Βρετανίας, και λιγότερο στις πραγματικές δυνατότητες της χώρας. Αυτό ήταν το καίριο σημείο, και όχι η επάνοδος του Κωνσταντίνου, που οδήγησε στην ήττα των Ελλήνων στη Μικρά Ασία.
Μια νέα συλλογή βαθυστόχαστων και προκλητικών δοκιμίων από τον βραβευμένο συγγραφέα της "Ελευθερίας" και των "Διορθώσεων".
"Ο δοκιμιογράφος", γράφει ο Φράνζεν, "είναι ένας πυροσβέστης, του οποίου η δουλειά, ενώ όλοι οι άλλοι τρέχουν να αποφύγουν τις φλόγες, είναι να τρέξει κατευθείαν μέσα τους". Εδώ και είκοσι πέντε χρόνια, μόλο που τα μυθιστορήματά του είναι αυτά που του έχουν χαρίσει παγκόσμια αναγνώριση, ο Φράνζεν ζει μια δεύτερη ζωή ως θαρραλέος δοκιμιογράφος. Τώρα, σε μια στιγμή που ο πόλεμος της τεχνολογίας υποδαυλίζει εθνικιστικά μίση και ο πλανήτης δοκιμάζεται από αφύσικες καταστροφές, επανέρχεται με μια νέα συλλογή δοκιμίων που μας καλούν να επιστρέψουμε σε έναν πιο ανθρώπινο τρόπο ύπαρξης.
Οι μεγάλες αγάπες του Φράνζεν είναι η λογοτεχνία και τα πουλιά, και το "Τέλος του τέλους της γης" είναι ένα παθιασμένο μανιφέστο και για τα δύο. Ενώ τα μέσα ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης σήμερα τείνουν να επιβεβαιώνουν απλώς τις προκαταλήψεις μας, η λογοτεχνία, γράφει ο Φράνζεν, "σε καλεί να αναρωτηθείς εάν κάπου έχεις άδικο, ίσως ακόμα και εάν έχεις απόλυτο άδικο, και να φανταστείς γιατί κάποιος άλλος σε μισεί". Όποιο κι αν είναι το θέμα τους, τα δοκίμια του Φράνζεν είναι πάντα επιφυλακτικά απέναντι στις έτοιμες απόψεις, ποτισμένα με ειρωνεία και ειλικρινή σχετικά με τις δικές του αποτυχίες. Με ειλικρίνεια μιλάει και για τα πουλιά ("σκοτώνουν ό,τι μπορείς να διανοηθείς"), αλλά οι περιγραφές του και οι στοχασμοί του πάνω σ’ αυτά, από τα θαλασσοπούλια της Νέας Ζηλανδίας μέχρι τους πιγκουίνους της Ανταρκτικής, είναι ταυτόχρονα ένας ύμνος στην ομορφιά και την αντοχή τους και ένα κάλεσμα σε δράση για να σώσουμε ό,τι αγαπάμε.
Ήρεμο, αιχμηρό, τεκμηριωμένο και πνευματώδες, το Τέλος του τέλους της Γης είναι μια ευπρόσδεκτη ανάσα αισιοδοξίας και λογικής.
Filter by:
Clear All