Γιάννης Σιδεράκης

Υπάρχει μια διαφορετική, μια μοναδική «φυλή» ανθρώπων, που το κοινό τους πάθος τους στιγματίζει, τους καθοδηγεί και τους κάνει να ξεχωρίζουν. Είναι όλοι αυτοί, που χωρίς να ξέρουν το πώς και το γιατί, βρέθηκαν ερωτευμένοι βαθιά και για πάντα με κάτι που σίγουρα είναι άψυχο. Μερικά κομμάτια σίδερο ενωμένα, ένα μηχάνημα, ένα μεταφορικό μέσο. Όσο πεζά κι αν το δεις απέξω, τελικά για κείνους, αυτό το μηχάνημα αποκτά υπόσταση, αναπνέει, ζει και μέσα από κοινές πορείες, δίνουν ο ένας στον άλλον στοργή, δύναμη και νόημα για να συνεχίσουν. Σιγά σιγά το ον και το πράγμα γίνονται ένα, με αποτέλεσμα τα μηχανήματα να μοιάζουν στους ανθρώπους και οι άνθρωποι στα μηχανήματα, οι άνθρωποι να μιλούν στα μηχανήματα και κείνα με τη σειρά τους, με κάποιον τρόπο, να απαντούν. Οι Μηχανάνθρωποι είναι όλοι όσοι, στις ιστορίες του παρόντος βιβλίου, θα αναγνωρίσουν, θα βρουν ένα κομμάτι του εαυτού τους, του φίλου τους, της ζωής τους. Είναι όσοι έχουν παρόμοιες ιστορίες να διηγηθούν, έζησαν και ζουν μια ιδιαίτερη ζωή που οι περισσότεροι δεν μπορούν να καταλάβουν. Τα κλισέ είναι πολλά… Ελευθερία, δρόμος, ταχύτητα, όμως στην πραγματικότητα είναι πολύ, πολύ περισσότερα και πολύπλοκα. Οι Μηχανάνθρωποι είναι μοναδικοί… μοναδικοί και όμορφοι!

...Έξω βρέχει, άλλη μια γαμημένη βροχερή μέρα. Κοιτάζω απ' τη βιτρίνα τους ανθρώπους να περνούν βιαστικά, με κεφάλια σκυμμένα. "Πού πηγαίνουν; Γιατί πηγαίνουν;" σκέφτομαι. Περνάει ο φίλος μου ο Τάκης, παλιός φίλος. Φοράει τζιν στενό, ξεβαμμένο, μυτερά παπούτσια κι ένα πέτσινο μπουφάν με τον γιακά σηκωμένο. Τα μαλλιά του, βρεγμένα, δείχνουν ακόμα πιο αραιά και το πρόσωπό του, σφιγμένο από τις ψιχάλες που τον χτυπάνε, ακόμα πιο ρυτιδιασμένο. Με κοιτάει, τον κοιτάω και με πλησιάζει. "Πότε θα πάμε για λίγο ροκεντρό, ρε μαλάκα;" μου λέει. "Βαστάς ακόμα, Τάκη;" του απαντάω. Με κοιτάει βλοσυρά στην αρχή και μετά χαμογελάει. "Όταν δεν θ' αντέχω άλλο να ροκάρω, έλα να με θάψεις!" Ροκ ιστορίες που πηγάζουν απ' την καρδιά και απευθύνονται ακριβώς εκεί. Για όσους το έκαναν τρόπο ζωής, το βίωσαν και αφομοιώθηκαν, αλλά και για όσους θυμούνται μια εποχή που έφυγε και δεν θα ξαναγυρίσει. Ροκ ιστορίες για το πώς είναι να ζεις με πάθος για κάτι που αγαπάς. Να το υπηρετείς και να δέχεσαι τις συνέπειες...