Ιερώνυμος Λύκαρης

Το " Άκου, πτώμα, να μαθαίνεις" είναι μια συναρπαστική ίντριγκα με απίστευτο φινάλε, αντάξιο της κωμικοτραγικής επινοητικότητας που γεννά η ροπή του ανθρώπου προς το έγκλημα. Ακούσιος εμπνευστής και οργανωτής της είναι ο Κόκκινος Τράγος, εισαγγελέας αποσπασμένος στη Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων της αστυνομίας, που διαχειρίζεται την κατάθλιψή του ερμηνεύοντας τους εφιάλτες του με έναν δικής του έμπνευσης εγκληματολογικό ονειροκρίτη.

Λίγες ώρες μετά την αποκάλυψη του μεγάλου μυστικού της ζωής και της καριέρας του στον Κόκκινο Τράγο, ο υποδιοικητής της υπηρεσίας ταξίαρχος Βάθρακας ή Σκιά βρίσκεται νεκρός στο γραφείο του.

Ποια αιματοβαμμένα νήματα συνδέουν τον κακόμορφο ταξίαρχο Βάθρακα, την πανέμορφη σύζυγό του Ξανθούλα ή Χήρα Αλεπού, τον διοικητή της υπηρεσίας αντιστράτηγο Χαρομήτρο ή Μινώταυρο και την εγκληματική οργάνωση Αδελφότητα του Βορρά, που στο παρελθόν είχε παγιδεύσει τον Κόκκινο Τράγο, όταν αυτός διερευνούσε τη δράση της; Τι ρόλο παίζουν στην υπόθεση ένας δημοσιογράφος του αστυνομικού ρεπορτάζ, ο Αργοναύτης, καθώς και δύο παιδικοί φίλοι του Κόκκινου Τράγου: ο Χαμαιλέοντας, υπουργός της κυβέρνησης, που από μικρός είχε το χάρισμα της εκμετάλλευσης των περιστάσεων, και ο Μανούσος, καντηλανάφτης, περιποιητής τάφων και συμπτωματικός deus ex machina της κάθαρσης;

Στη μυθιστορηματική πλοκή ενσωματώνονται αληθοφανή ρεπορτάζ που στήνονται "για καλό σκοπό", καθώς και ένα παραλλαγμένο δοκίμιο του Μαρξ με τίτλο Η συμβολή του οργανωμένου εγκλήματος στην ανάπτυξη του πλούτου των εθνών.

Άπληστε κόσμε, κάλπικε: Μια μαύρη κωμωδία, όπου κινητήρια δύναμη και καταλύτης των ανθρώπινων πράξεων είναι το θανάσιμο αμάρτημα της απληστίας.

Πρωταγωνιστούν: Ο Βασίλης Γύπαρης ή Γύπας, ένα σαλεμένο, αδηφάγο όρνεο των διεθνών χρηματαγορών, ο οποίος θεωρεί ότι υπήρξε θύμα των τριών παραψυχολογικών συμβούλων του και γι’ αυτό αμφιβάλλει αν είναι αυτός που σκότωσε το ιδιοκτησιακό φετίχ του, την ανείπωτης ομορφιάς σύζυγό του Αντριάνα Ποπέσκου-Κιμ, κόρη Ρουμάνας και Βορειοκορεάτη, πρώην μοντέλο και ηθοποιό, την οποία εκθέτει βαλσαμωμένη σε φαραωνικό Οίκο Αιωνιότητας.

Συμμετέχουν: Η Μάρτζορι, ψυχαναλύτρια profiler, απολυμένη από το FBI επειδή ερωτεύτηκε παράφορα έναν κατά συρροήν δολοφόνο, ωροσκοπική και ονειροκριτική σύμβουλος· ο πατήρ Μαγδάλιος ή Πάτερ Κουκούλας, ψευδοκαλόγερος από το Άγιο Όρος, πρώην καταχραστής του Δημοσίου, εξομολογητής και εξορκιστής βασκανίας· ο Φούμα Τσου, οπιομανής, ειδικός στον Κομφούκιο και στο κινεζικό ωροσκόπιο, μάγειρας· ο Τζακ Κλίβερ, απόστρατος της CIA, ειδικός στις προωθημένες τεχνικές ανάκρισης, υπεύθυνος ασφαλείας του Γύπα.

Συμπτωματικά εμπλέκονται: Ο Ζήσης Καρδαράς ή Κροταλίας, ορντινάντσα αρχιβασανιστή της Χούντας, μετέπειτα μεγαλέμπορος όπλων και ερεβώδης άρχων της διαπλοκής, που οργάνωσε τη μούφα κηδεία του για να αποφύγει το ξέσπασμα σκανδάλου· ο Γιάγκος Κασίδας ή Βοϊδόπουτσας, βασανιστής στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, μακρινός συγγενής του Κροταλία· και ο Ταρζάν, ένα θηριώδες ροτβάιλερ που απαρηγόρητο πενθεί την Αντριάνα Ποπέσκου-Κιμ.

… Τα σπαράγµατα που µου αφηγήθηκε ο Κ για αυτά τα πρόσωπα µε είχαν εξωθήσει στο παράλογο: στο να προσπαθώ άδικα να μαντέψω τη μετέπειτα πορεία της ζωής τους. Του Φ που έγινε μαοϊκός και έπειτα από χρόνια ζήτησε από τον Κ να μεσολαβήσει για να επιστρέψει στο Κόμμα από το οποίο εκείνος θα αποχωρούσε από τα αριστερά σε λίγες μέρες · του έµπειρου καθοδηγητή Τ, του ταξιτζή, που τον διαδέχτηκε· της Σ µε τα όµορφα χαρακτηριστικά και τα μαλλιά-πλεξούδα· της τσατσάς Μπέλας, της μόνης που θα ήταν τώρα μια άκλαυτη ανώνυµη νεκρή… Πώς να ήταν σήµερα τα πρόσωπά τους; Θα αναγνώριζαν αλλήλους, αν συναντιόνταν τυχαία; Τι δρόµο πήραν στη ζωή τους; Τι γνώµη έχουν σήµερα για τον νεότερο εαυτό τους; Εξακολουθούν να αγαπούν τον παλαιότερο ή τον απαρνήθηκαν µε λόγια και με πράξεις; Πώς τα πάνε µε τη συνείδησή τους;… Το Έβαφε ο Στάλιν τα μαλλιά του; μας μεταφέρει στον Φεβρουάριο του 1973, στις μέρες των φοιτητικών κινητοποιήσεων κατά της Χούντας, αλλά και του μακελειού και της σύλληψης του Νίκου Κοεμτζή. Ένα μυθιστόρημα για τα παιχνίδια που μας παίζουν οι συμπτώσεις, για τις αμφιβολίες και τα ανάμικτα συναισθήματα που μας προκαλούν οι αναμνήσεις, οι οποίες, όσο περνάει ο καιρός, τόσο μας ρίχνουν στην ασφαλή αγκάλη της μυθοπλασίας.

Εντελώς τυχαία, σε μια ξεχαρβαλωμένη πιατοθήκη πεταμένη στα σκουπίδια, ο αφηγητής της ιστορίας ανακαλύπτει ένα χακί ντοσιέ που περιέχει εκθέσεις απομαγνητοφωνήσεων καταγεγραμμένων κλήσεων, εκτυπωμένα e-mails, στικάκια USB με ακουστικό και βιντεοσκοπημένο υλικό, διαγράμματα κλήσεων παρακολουθούμενων τηλεφώνων, αποκόμματα εφημερίδων, φωτογραφίες, ένα ημερολόγιο χωρίς ημερομηνίες, δυσανάγνωστες επιχειρησιακές σημειώσεις, ένα προφητικό εφιαλτικό μνημόνιο για την επιτηρούμενη κοινωνία του μέλλοντος και μια αναφορά με την υπογραφή "Ευτύχης Ευδαίμων, αστυνόμος Α΄", που αφορά τρεις προμελετημένους φόνους. Παρακινούμενος από αυτόν το βόρβορο, ακολουθεί στα τυφλά τα διασταυρούμενα ίχνη όσων βρέθηκαν στο ίδιο πανέρι με τις οχιές, και πέφτει πάνω σε μια άκρως μυστική επιχείρηση παρακρατικού χαρακτήρα, ασύμμετρα ευμετάβλητη. Επιτελικός οργανωτής και τιμονιέρης της είναι ένας παροπλισμένος πολέμαρχος των μυστικών υπηρεσιών, γνωστός στην παγκόσμια κατασκοπευτική κοινότητα με το ασεβές ψευδώνυμο Ναζωραίος. Αυτή η δυστοπική αλλά παράλογα διασκεδαστική παρωδία από την αρχή μέχρι το τέλος της είναι ζυμωμένη με το ελιξίριο της εξαπάτησης: με αλήθειες, ψέματα και βολικές συμπτώσεις. Οποιαδήποτε ομοιότητα με γνωστά πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι και εντελώς συμπτωματική. Κάποια γεγονότα πιθανόν να συνέβησαν, κάποια άλλα μπορεί να συμβούν.

Η ζήλια είναι μαχαιριά: Μια μαύρη κωμωδία, όπου κινητήρια δύναμη και καταλύτης των ανθρώπινων πράξεων είναι το θανάσιμο αμάρτημα της ζηλοφθονίας.
Πρωταγωνιστούν: Η Κέλλυ, νοσηρός νους μιας δολοφονικής πλεκτάνης, εφήμερη μούσα και ερωμένη του λαϊκού συνθέτη, μπαρμπουτζή και ζαράκια Καν-Καν ή Εξάρα, ιδιοκτήτη του κέντρου Κανόνι· ο υστερόβουλος συνένοχός της Βραζιλιάνος ή Χρυσή Μασέλα, μούλος τσιγγάνας χαρτορίχτρας και ταξίαρχου της χωροφυλακής, νταλικέρης, μπράβος και «ιμπρεσάριος» νταβατζής σε πανηγύρια· και το αντικείμενο της ζήλιας και του φθόνου της, η Μαρκησία, ευεργετηθείσα ομότεχνός της, που κατάφερε τον Καν-Καν να την παντρευτεί.
Συμμετέχουν: Η Γιαγιά, πρώην χορευτής μπαλέτου, υπεύθυνος γκαρνταρόμπας, σπιούνος του Καν-Καν· ο αρχισερβιτόρος Πάπιας, πειρατής ταξιτζής και εκβιαστής μοιχών· και η Σάσα Κάψα, κονσοματρίς και δεύτερη φωνή.
Αθέλητα εμπλέκονται: Ο Ουρανός, μεγαλοϊδιοκτήτης, πωλητής οικοπέδων με δόσεις, σύζυγος της Κέλλυς· ο διαβόητος Καρούμπαλος, αδίστακτος κακοποιός ολκής, δεύτερος σύζυγος της Μαρκησίας· και ο αθεράπευτος μπερμπάντης και μεγάλη λαϊκή φωνή Άρης Πελέκης.

Η Όλγα, μια καθηγήτρια φιλοσοφίας από τη Ρωσία, αναζητεί στην Ελλάδα τη Σόνια, την εξαφανισμένη εγγονή της. Δύο μαθητές της, πρώην στελέχη του Κόμματος, ένας Έλληνας δημοσιογράφος και ο καλύτερός φίλος του από τα "παλιά", αναλαμβάνουν να τη βοηθήσουν. Γρήγορα μαθαίνουν ότι η έκπτωτη "βασίλισσα της ομορφιάς" Σόνια, ζούσε στην Ελλάδα με τον Μιχαήλ Αντρέγιεφ, τον διαβόητο "λύκο της Μόσχας", που βρέθηκε δολοφονημένος στην Πάφο, έπειτα από υπόδειξη των δολοφόνων του στη ρωσική πρεσβεία της Κύπρου. Τυφλές συμπτώσεις, ψευδώνυμες ταυτότητες και πλαστοπροσωπίες στήνουν ένα θανάσιμο παιχνίδι παραπλάνησης. Τον ιστό της εξυφαίνουν παρακλάδια της Ρωσικής και Γεωργιανής μαφίας, διεφθαρμένοι πολιτικοί, επίορκοι μπάτσοι και διπλωματικοί υπάλληλοι.

Παράλληλα, πάνω από τις ενθυμήσεις και τις αναδρομές του αφηγητή, πλανιέται το φάντασμα του μεγάλου ερωτηματικού: ενώ από τα σπλάχνα των οραμάτων της Επανάστασης πρόεκυψε ένα ελπιδοφόρο κοινωνικό σύστημα, τι συνέβη και εκείνο αλυσόδεσε το όραμα και, σε 72 μόλις χρόνια, εξαχρειώθηκε, μεταλλάχθηκε και οδηγήθηκε στη λαιμητόμο της Ιστορίας;

 

Ένας διεφθαρμένος μπάτσος, διαπλεκόμενος με τον αντιπρόεδρο της Βουλής και το οργανωμένο έγκλημα στα δυτικά προάστια, δολοφονεί έναν νεαρό Ρομά στο Ζεφύρι. Ο φόνος πνίγεται στον σιωπηλό βούρκο της διαπλοκής. Και εκεί που φαίνεται ότι το βέβηλο άδικο έχει νικήσει αμετάκλητα, ο από μηχανής τιμωρός, με μια κάθαρση τσιγγάνικης έμπνευσης, κόβει τον γόρδιο δεσμό της διαπλοκής και αποδίδει πρόσκαιρη δικαιοσύνη με τα άτεγκτα μέτρα του μωσαϊκού νόμου. Ένα εικονογραφημένο διήγημα βασισμένο σε πραγματικά περιστατικά, που καταγγέλθηκαν από διεθνείς οργανώσεις υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, των μειονοτήτων, των μεταναστών και των προσφύγων.

Πολυτεχνείο 1973. Πενήντα χρόνια μετά, 23 συγγενείς νεκρών, 133 τραυματίες, 2 συγγενείς τραυματιών και 25 αυτόπτες μάρτυρες δολοφονιών και τραυματισμών παίρνουν ξανά τον λόγο. Οι ξεχασμένες καταθέσεις τους στα δικαστήρια ζωντανεύουν το μεγαλείο της εξέγερσης μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα, δρόμο τον δρόμο, αλλά και τη δολοφονική καταστολή της από την αστυνομία και τον στρατό, η οποία είχε όλα τα χαρακτηριστικά ατιμώρητων καθεστωτικών εγκλημάτων πολέμου. Μέσα από την πολυφωνική αφήγηση προσωπικών βιωμάτων, αναδεικνύονται όλες οι συνισταμένες της διαλεκτικής ενός λαϊκού ξεσηκωμού, από τη συνειδητή μάχιμη συμμετοχή μέχρι τη συμπτωματική παρουσία στα διαρκώς μετατοπιζόμενα πεδία των ταυτόχρονων συγκρούσεων. Αποτυπώνονται λεπτομέρειες και στιγμιότυπα, πολύτιμες ψηφίδες της εξέγερσης, αναγκαίες για μια κατά το δυνατόν ολιστική εξιστόρηση της ενιαίας και αδιαίρετης δράσης των «εντός» και των «εκτός» του Πολυτεχνείου εξεγερμένων. Μέσα από τη φωτιά των φραγμάτων πυρός ξεπροβάλλουν το μέγα πάθος, η επίμονη μαχητικότητα και η συντροφική αλληλεγγύη των ανθρώπων που βρέθηκαν να διαδηλώνουν δίπλα δίπλα, να σώζουν τραυματίες και τελικά να πεθαίνουν ή να τραυματίζονται και οι ίδιοι, χωρίς να ξέρει ο ένας το όνομα τουάλλου: στοιχεία που προσέδωσαν στην αυθόρμητη εκκίνηση της φοιτητικής κατάληψης τον χαρακτήρα γνήσιας λαϊκής εξέγερσης. Η έκταση της φονικής καταστολής επιπλέον τεκμηριώνεται με άκρως απόρρητα αστυνομικά και άλλα έγγραφα από τον «Φάκελο 650» του Γραφείου Εθνικής Ασφάλειας τα οποία αναφέρονται: στους «αναγνωρισμένους» από την αστυνομία νεκρούς, σε 320 τραυματίες που καταγράφτηκαν σε καταστάσεις νοσοκομείων και κλινικών, σε 510 τραυματίες που περιλαμβάνονταν σε καταστάσεις της Ασφάλειας.