Alberto Garlini

Ρώμη, Μάρτιος 1968. Ο εικοσάχρονος φοιτητής Στέφανο Γκουέρρα, λαϊκής καταγωγής και νοσταλγός του φασιστικού καθεστώτος, συμμετέχει στη Μάχη της Βάλλε Τζούλια, όπου αριστεριστές φοιτητές συγκρούονται με την αστυνομία και με νεοφασιστικές φοιτητικές οργανώσεις. Αυτό το συμβάν, που εγκαινιάζει μια περίοδο γενικευμένων διαδηλώσεων, ακροαριστερής και ακροδεξιάς βίας και πολιτικής αναταραχής για την Ιταλία («μολυβένια χρόνια»), αποτελεί συγχρόνως το βάπτισμα του πυρός για την ολοκληρωτική στράτευση του Στέφανο στις πιο φανατικές και βίαιες νεοφασιστικές οργανώσεις, καθορίζοντας αναπόδραστα την κατοπινή του πορεία. Ευφυής και παθιασμένος, αυθάδης και καλλιεργημένος, με κινητήρια δύναμη αλλά και αχίλλειο πτέρνα τη σκοτεινή οικογενειακή του ιστορία, μυείται ολοένα και βαθύτερα στον κόσμο της παρακρατικής βίας και έρχεται σε επαφή με μυστικούς πράκτορες και αφανή πρόσωπα-κλειδιά που κινούν τα νήματα της «στρατηγικής τής έντασης», εμπλεκόμενος στα πιο τραγικά γεγονότα της εποχής. Ως αντίβαρα στη λατρεία του αίματος και στον νόμο του μίσους προβάλλουν μονάχα ο έρωτας και η λογοτεχνία. Με αφηγηματική τόλμη και πρωτοτυπία, ο Αλμπέρτο Γκαρλίνι, συνθέτοντας το πορτρέτο ενός ακροδεξιού τρομοκράτη ως νεαρού άνδρα, προσεγγίζει αποσιωπημένες πτυχές της πρόσφατης ιταλικής ιστορίας και χαρτογραφεί τα εν πολλοίς άγνωστα νερά της νεοφασιστικής βίας. Συνδυάζοντας την κριτική ιστορική έρευνα με την ψυχολογική εμβάθυνση και αξιοποιώντας τον έντονα αγωνιώδη ρυθμό, μας προσφέρει ένα πολυεπίπεδο και συναρπαστικό μυθιστόρημα για την επώδυνη και ανολοκλήρωτη ενηλικίωση ενός ανθρώπου αλλά, ταυτόχρονα, και μιας ολόκληρης χώρας.

Στην Εμίλια-Ρομάνια της Ιταλίας, ο Ρομπέρτο, οκτώ χρονών, παρακολουθεί το τρομακτικό έθιμο της τελετουργικής σφαγής του χοίρου. Εκείνη τη μέρα αποκτά έναν καινούργιο φίλο, τον Ρικάρντο, και μαζί συναντούν τυχαία έναν νεαρό συγγραφέα, τον Πιερ -χαρακτήρας που βασίζεται στον συγγραφέα Pier Vittorio Tondelli-, ο οποίος τους προστατεύει από τους ναρκομανείς της περιοχής. Ο Παζολίνι έχει δολοφονηθεί την προηγούμενη νύχτα, μια εποχή τελειώνει, μια νέα εποχή ανατέλλει: η δεκαετία του '80 διαφαίνεται στον ορίζοντα. Τα δύο αγόρια μπαίνουν στην εφηβεία, στην εποχή του έρωτα: ο Ρικάρντο έχει την Κιάρα, τον έρωτα της ζωής του, και ο Ρομπέρτο ξαναβρίσκει τον Πιερ, που τον αγαπάει κι ύστερα τον εγκαταλείπει. Διασχίζουν αυτά τα χρόνια συνεχώς μεθυσμένοι, τρέχοντας με μεγάλη ταχύτητα στους δρόμους της Ευρώπης, από τα πάρτι της Ιμπίθας στη Ρώμη των πρώτων πολιτιστικών φεστιβάλ, από την Οδησσό στη Βαρκελώνη, ως την αναπόφευκτη καταστροφή. Το Όλοι θέλουν να χορεύουν παρακολουθεί τη διαδρομή και των τεσσάρων -του Πιερ, του Ρομπέρτο, του Ρικάρντο και της Κιάρας-, που αυτή η βίαιη και σκοτεινή περίοδος θα τους ενώσει και έπειτα θα τους χωρίσει, κάποιους θυσιάζοντας και κάποιους ως εκ θαύματος διασώζοντας. Λυρικό και μαγευτικό, το Όλοι θέλουν να χορεύουν είναι άλλος ένας σταθμός στο ταξίδι του Αλμπέρτο Γκαρλίνι στην πρόσφατη ιταλική ιστορία. Αυτή τη φορά, μας βυθίζει στη δεκαετία του '80, και το πορτρέτο που της φτιάχνει είναι σκοτεινό και γιορτινό, ραφινάτο και βίαιο, αλλά πάντα χωρίς καμία παραχώρηση.