Πίτσα Σωτηράκου

Κάποτε, αργά τη νύχτα κουρασμένοι, λίγοι-λίγοι - (οι Τρώες) αποσύρονται στα σπίτια τους ν' αναπαυθούν - η ώρα της Ελένης. Με τον άντρα της Δηίφοβο έρχονται στην αγορά, πλησιάζει το μεγενθυμένο κίτρινο από το φεγγαρόφωτο με τους κρυμένους στα σπλάχνα του ξύλινο άλογο. Πρώτης της κίνηση: να το φέρει βόλτα τρεις φορές πασπατεύοντάς το πλέκοντας έτσι γύρω απ' τους έγκληστους ένα αόρατο δίχτυ που θα τους παραλύσει την θέληση.

Η ζωή και οι εμπειρίες ενός νεαρού ζευγαριού και των παιδιών τους, που φεύγουν από την Τρίπολη για να εγκατασταθούν σ’ έναν «πρότυπο» οικισμό μεταλλείων. Στη νουβέλα αυτή η Πίτσα Σωτηράκου φωτίζει μια σύγχρονη νεοελληνική τραγωδία. Αντλεί το υλικό της από πραγματικά γεγονότα και καταστάσεις, έτσι όπως τα έζησε η ίδια σα γιατρός στη Λάρυμνα ή της αφηγήθηκαν γυναίκες της περιοχής. Το έργο κορυφώνεται με τη μεγάλη απεργία της ΛΑΡΚΟ το 1977 και τον αντίκτυπό της πάνω στο ζευγάρι. Αποκτά όμως ευρύτερο ενδιαφέρον και διαστάσεις, καθώς αντανακλά τις ταξικές αντιθέσεις και συγκρούσεις στην ελληνική κοινωνία.