Γιώργος Μπλάνας

Τουλάχιστον εγώ δεν θα στερήσω τη Μούσα απ' τους παροξυσμούς που δικαιούται. Κι όποιος ακούσει, άκουσε· κι όποιος στραφεί και φύγει, κακό του κεφαλιού του. Έτσι κι αλλιώς, ο ποιητής γνωρίζεται απ' τα δόντια που χώνουν τα κοπρόσκυλα των λέξεων στο θρασύ χέρι της εξουσίας. Έτσι κι αλλιώς, ο ποιητής τεκμαίρεται απ' τα όνειρα που γρούζουν τα κοπρόσκυλα των στίχων στο ηλιόλουστο πλατύ της Ιστορίας. Χώρια ή μαζί, κοπρόσκυλο· εδώ ή εκεί, ο ξένος! Τι έχω να χάσω απ' τη φωνή, του Λόγου ο μετανάστης;