Γεωργία Τσουκαλοχωρίτη

Το κενό βιώνεται πότε ως έλλειψη και πότε ως κάθαρση. Οι χαρακτήρες της συλλογής κινούνται ανάμεσα σ’ αυτούς τους εκ διαμέτρου αντίθετους άξονες, μέσα από σκηνές της καθημερινότητας. Κοινωνικές ανισότητες και βία από τη μία, φιλία και έρωτας από την άλλη. Κοίταξα κάτω και δεν υπήρχε τίποτα. Δεν μπορούσα να δω τίποτα. Έβλεπα μόνο ένα τεράστιο κενό. Μετά, η Νεφέλη με αγκάλιασε και με φίλησε στα μαλλιά. Κάπως έτσι, σιγά σιγά, ένιωσα και πάλι μια κάποια ασφάλεια. Ένιωσα να μικραίνει λίγο αυτό το κενό.