Δάφνη Βλουμίδη

Ο Κιλόμπο είναι ένας ελεφαντάκος που φτάνει στο νησί της Λέσβου από μία χώρα πολύ μακρινή. Βρόμικος και εγκαταλειμμένος, φαντάζει τόσο ξένος και διαφορετικός. Κι όμως είναι ίδιος με όλα τα παιδιά του κόσμου, και αυτά που ζουν στους προσφυγικούς καταυλισμούς και εκείνα που κοιμούνται ήσυχα στο σπίτι τους, μαζί με το λούτρινο ζωάκι τους. Μία φιλόξενη αγκαλιά γεφυρώνει κάθε απόσταση και είναι πολύ λίγα αυτά που τελικά χρειάζεται κάθε πλάσμα για να νιώσει ζεστασιά, αποδοχή και ασφάλεια. Καλοκαίρι 2015. Χιλιάδες άνθρωποι φτάνουν ταλαιπωρημένοι και φοβισμένοι μετά από ένα δύσκολο ταξίδι στο νησί της Λέσβου, αναζητώντας μια πιο ασφαλή ζωή γι’ αυτούς και τα παιδιά τους. Εικόνες συνταρακτικές, συναισθήματα απερίγραπτα για όσους βρίσκονταν εκεί. Οι κάτοικοι προσπαθούν να βοηθήσουν, στήνονται πρόχειροι καταυλισμοί και περιθάλπονται όσο περισσότεροι πρόσφυγες γίνεται. Ανάμεσα στους εθελοντές και η συγγραφέας, που κάποια μέρα γυρίζει από τον καταυλισμό κρατώντας στα χέρια της ένα μικρό λούτρινο ελεφαντάκι. Το είχε βρει στον καταυλισμό, βρόμικο και παραπεταμένο, και το μάζεψε με τη σκέψη να το πλύνει και να το στείλει στη μικρή της εγγονή που ζει στην Αγγλία. Μαζί με το ελεφαντάκι θέλησε να της στείλει τις σκέψεις της και τα συναισθήματα που της δημιούργησαν όλα αυτά τα μικρά παιδιά που έφτασαν στο νησί κάνοντας ένα τόσο δύσκολο ταξίδι. Έτσι γεννήθηκε αυτό το μικρό εικονογραφημένο παραμύθι.

Ο Κιλόμπο είναι ένας ελεφαντάκος που έφτασε στο νησί της Λέσβου από μία χώρα πολύ μακρινή. Βρόμικος και εγκαταλειμμένος, φάνταζε τελείως ξένος και διαφορετικός. Κι όμως είναι ίδιος με όλα τα παιδιά του κόσμου, και αυτά που ζουν στους προσφυγικούς καταυλισμούς και εκείνα που κοιμούνται ήσυχα στο σπίτι τους, μαζί με το λούτρινο ζωάκι τους. Μία φιλόξενη αγκαλιά ήταν το μόνο που χρειαζόταν για να γεφυρώσει κάθε απόσταση και να τον κάνει να νιώσει ζεστασιά, αποδοχή και ασφάλεια. Σε αυτό το δεύτερο βιβλίο η οικογένεια που τον φιλοξενεί προσπαθεί να βρει τρόπους για να βοηθήσει τον μικρό ελεφαντάκο να προσαρμοστεί στην καινούρια πραγματικότητα και στη νέα του ζωή. Οι τρόποι που προτείνει τόσο ο κύριος Ιατρογυμναστής όσο και ο παππούς δεν είναι αποτελεσματικοί, μέχρι που η γιαγιά βρίσκει τη λύση μέσα από την απλή συναναστροφή και το παιχνίδι με τα άλλα παιδιά.