Τρία Δοκίμια

Κάθε κείμενο του Ελεφάντη, κάθε άρθρο και κάθε σχόλιό του για την πολιτική, την κοινωνία, την ιστορία και τον πολιτισμό, συνιστούσε μια μικρή αλλά τολμηρή ανατροπή, μια ανασκευή του αυτονόητου και του κοινώς αποδεκτού προς όφελος μιας νέας, άτριφτης και γι᾽ αυτό απελευθερωτικής σκέψης, γιατί «τα αυτονόητα δεν είναι ακριβώς έτσι όπως η προφάνειά τους τα εμφανίζει». Ήταν κάθε φορά σαν να λέει (συχνά το έλεγε κιόλας) ότι υπάρχει και άλλος τρόπος να δούμε τα πράγματα, για τον απλούστατο λόγο ότι επειδή τα έχουν φτιάξει άνθρωποι, άνθρωποι πάλι μπορούν, εφόσον το θελήσουν, να τ᾽ αλλάξουν.
Γι᾽ αυτό και τα περισσότερα γραπτά του είναι ακό μη φρέσκα, σαν νά ᾽χουν μόλις κοπεί από την επικαιρότη τά τους˙ διασώζουν και μεταφέρουν ώς εμάς τη δροσιά του ασυντέλεστου, του πραγματικού εν τη γενέσει: μπο ρούσε νά ᾽ναι κι αλλιώς. Ο Άγγελος Ελεφάντης (1936-2008) γεννήθηκε στο Καρπενήσι. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και ανθρωπολογία, κοινωνιολογία και ιστορία στο Παρίσι.
Από το 1976 ώς το θάνατό του εξέδιδε το περιοδικό Ο Πολίτης, ενώ υπήρξε βασικό στέλεχος των εφη μερίδων Εποχή και Αυγή. Η συστηματική αρθρογραφία του (ση μαντικό μέρος της οποίας βρίσκεται στον τόμο Διά γυμνού οφθαλμού, 1998), οι μελέτες του (Η επαγγελία της αδύνατης Επανάστασης: ΚΚΕ και αστισμός στο Μεσοπόλεμο, 1976· Στον αστερισμό του λαϊκισμού, 1991· Μας πήραν την Αθήνα... Ξανα διαβάζοντας την ιστορία 1941-50, 2002), οι μεταφράσεις του, τα πιο προσωπικά του κείμενα (όπως τα Minima Memorialia: η ιστο ρία του παππού μου, 2001), αλλά και η διαρκής πολιτική δράση και η προσωπική του ακτινοβολία τον ανέδειξαν σε μια από τις πιο εμβληματικές μορφές της ελληνικής αριστεράς.