Οι Φημισμένοι Κουρσάροι

Τούτο το βιβλίο, που το γυρίζω στα ελληνικά από ξένη γλώσσα, γράφτηκε από 'ναν άνθρωπο, που δεν είχε την ιδέα πως είναι συγγραφέας. Κι άλλη φορά είχα γράψει πως τα τέτοια βιβλία είναι από τα πιο όμορφα, προ πάντων ημερολόγια κυνηγιού ή κανενός καραβιού, αρπαγμένα με οικονομία του καιρού, του χαρτιού, του μελανιού και της φαντασίας. Δεν είναι οι ακριβοί ρεμβασμοί κανενός τεμπέλη, που τον τρώγει η έγνοια με τι τρόπο να πει ό,τι θέλει να πει, ενώ καλά καλά δεν έχει να πει τίποτα. Από δω μέσα λείπουνε τα έξυπνα κείνα πυροτεχνήματα, που συνηθίζουνε όσοι γράφουνε βιβλία. Έτυχε να πέσει στα χέρια μου ένα ημερολόγιο κάποιου κυνηγού, που το 'χε γραμμένο με μπαρούτη λυωμένη με νερό, γιατί βέβαια δεν είχε μελάνι μαζί του στις ερημιές που τριγύριζε, κι όσο για πένα, μεταχειρίστηκε ένα φτερό από όρνιο, σαν τους αρχαίους.