Τρία παιδιά που γερνάνε πιο γρήγορα από τα υπόλοιπα, αλλά νομίζουν πως αυτό ισχύει για όλους, μια και τους έχουν πει ότι τα παιδιά που βλέπουν στην τηλεόραση είναι ηθοποιοί και τους ηθοποιούς τους μακιγιάρουν. Ο Κρος, ο Έρος και ο Όμα πηγαίνουν σε ένα σχολείο με παιδιά που έχουν την ίδια πάθηση με αυτούς, το σχολικό τους έχει φιμέ τζάμια, ο κόσμος μοιάζει να έχει κλείσει τα φώτα γύρω τους για να μην μπορούν να δουν την αλήθεια.
Ταυτόχρονα, σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, βρίσκονται οι Σταρ, πλάσματα σπουδαία που δεν πουλάνε σταριλίκι γιατί είναι γνήσιοι Σταρ, φτιαγμένοι από αστρόσκονη, αυτόφωτοι και ολόλαμπροι εκτοξεύουν ενέργεια και λάμψη ο ένας στον άλλο παίζοντας, γιατί αυτό κάνουν, παίζουν όλη την ώρα, Σταρ είναι, ό,τι γουστάρουν θα κάνουν.
Από τη μία μεριά είναι ο κόσμος μας, ο κόσμος των μακιγιαρισμένων παιδιών-ηθοποιών και των σβηστών λαμπτήρων χαμηλής τάσης, και από την άλλη ο εκτυφλωτικός κόσμος των Σταρ, που, αν και Σταρ, δεν μακιγιάρονται και δεν χρειάζονται ξένα φώτα για να λάμψουν.
Δύο κόσμοι φαινομενικά αταίριαστοι, ξένοι, απροσμέτρητα μακρινοί. Αλήθεια, τι θα γινόταν αν αυτοί οι δύο παράλληλοι κόσμοι τέμνονταν για μία και μόνο στιγμή;
