Εναλλακτική ψυχιατρική

Η Εναλλακτική Ψυχιατρική δηλώνει τη ριζική διαφοροποίηση μιας «Νέας Ψυχιατρικής» σε σχέση με την Ψυχιατρική που γνωρίζουμε από τη σύστασή της ως επιστήμης μέχρι σήμερα. Νέας γιατί θέτει ερωτήματα, όπως: σε ποιο βαθμό η Ψυχιατρική είναι εργαλείο απελευθέρωσης ή καταπίεσης. Αναλύοντας τον ψυχιατρικό θεσμό ανακαλύπτει ότι «η ιστορία της Ψυχιατρικής είναι η ιστορία των ψυχιάτρων και όχι των ασθενών» τους οποίους αντικειμενοποιεί και αποπροσωποποιεί, αντί να αναγνωρίζει την υποκειμενικότητα μιας πάσχουσας ύπαρξης που βρίσκεται σε κρίση. Όμως η κριτική του Φρ. Mπαζάλια δεν αφορά μόνο στον ψυχιατρικό θεσμό, αλλά και άλλους κοινωνικούς θεσμούς, όπως είναι το Σχολείο, η Οικογένεια, η Φυλακή, όπου και εκεί διακρίνει τις ιδρυματικές διαδικασίες ως προοίμιο υποταγής, αποπροσωποποίησης και τελικά αρρώστιας του κοινωνικού σώματος στη δεδομένη τάξη πραγμάτων, της παραγωγικής διαδικασίας, του κέρδους και της αλλοτρίωσης. Tο βιβλίο αυτό είναι ένα εργαλείο ιδεολογικό και συγχρόνως πρακτικό για κάθε επαγγελματία (Ψυχίατρο, Ψυχολόγο, Νοσηλευτή, Κοινωνικό Λειτουργό, Παιδαγωγό κτλ.) που εργάζεται με άλλους ανθρώπους. Γιατί μέσα από την οπτική του συγγραφέα αλλάζουν οι σχέσεις, οι ρόλοι και οι πρακτικές ως προϋποθέσεις αλλαγής του ίδιου του εαυτού μας, αλλά και του πεδίου μέσα στο οποίο εργαζόμαστε – στη συγκεκριμένη περίπτωση του Ψυχιατρείου, του οποίου η κατάργηση αποτελεί αναγκαία αλλά και ικανή συνθήκη για να ανακαλύψουμε αυτή τη «Νέα Ψυχιατρική».