Όμορφη σαν φυλακή που καίγεται

Ιούνης 1780. Οι φτωχοδιάβολοι του Λονδίνου φορούν τις μπλε κονκάρδες του αντιπαπισμού, μεθοκοπούν με τζιν και σπέρνουν φωτιές χαράς σε όλη την πόλη. Όσο οι φλόγες φουντώνουν, το θρησκευτικό πέπλο του ξεσηκωμού σκίζεται και το ταξικό μίσος προβάλλει με εκτυφλωτική λαμπρότητα: "Τούτοι εδώ οι άνθρωποι χλευάζουν τον Πάπα και τον Βασιλιά, τους Τόρις και τους Ουίγους, τις θρησκευτικές τελετές και τις ράντες, την τέχνη του κυβερνείν και του διοικείν. [...] Θέλουν την κατάργηση όλων των νόμων και των αρχών κι όλα να ανήκουν σε όλους. Θέλουν να δουν τα κάτεργα τυλιγμένα στις φλόγες, σε μια πόλη από την οποία λιποτάκτησαν τα μεγάλα πορτοφόλια και τα μεγάλα κεφάλια. Επιθυμούν διακαώς το τέλος της τάξης πραγμάτων. Φλέγονται να πραγματοποιήσουν το παλιό όνειρο Επαγγελίας των μεγάλων λονδρέζικων εξεγέρσεων: να δουν επιτέλους τα δημόσια συντριβάνια ν' αναβλύζουν γλυκό κρασί". Ο Julius van Daal αναπαριστά, με τη συγκίνηση ενός αυτόπτη μάρτυρα από το μέλλον, την πρώτη προλεταριακή εξέγερση της βιομηχανικής εποχής.