Μια εποχή - Μνήμες... και σκέψεις σκόρπιες με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο

Η εποχή που ζούμε είναι σκληρή, βίαιη, απάνθρωπη. Σκορπά απαισιοδοξία, αλλά και ελπίδα. Οι άνθρωποι αισθάνονται αδυναμία να ολοκληρωθούν μέσα σε αυτόν τον κόσμο. Ο κόσμος πάει μόνος του, είναι η παλιά ιστορία του άγριου ανταγωνισμού. Μια αλληλοεξόντωση. Ο καθένας μόνος του. Όμως, το ατομικό δεν κυοφορεί ελπίδες. Το αιτούμενο είναι το ατομικό και συλλογικό όραμα που οδηγεί στη συλλογική αφύπνιση. "Δεν ξέρω τι μπορεί κανείς να οραματιστεί για το μέλλον, αλλά ένα είναι σίγουρο, ότι αν πάψει να οραματίζεται ή να ονειρεύεται το μέλλον, τότε αυτός ο οργανισμός, άτομο ή κοινωνία, είναι νεκρός..." Η βαθιά πίστη του Θόδωρου Αγγελόπουλου σε έναν καλύτερο κόσμο, που διαπερνά ολόκληρο το έργο του, και η ρηξικέλευθη αισθητική του, τον κατατάσσουν στην πρωτοπορία της σύγχρονης παγκόσμιας τέχνης.