Ταξίδια/Διατροφή & Οίνος

Τα κυκλαδονήσια αποτελούν τη μείζονα τουριστική ατραξιόν της Ελλάδας και ως τέτοια αντιμετωπίζονται συνήθως περιγραμματικά (άσπρα σπίτια, χρωματιστά καΐκια και το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας). Ωστόσο καθένα από τα θραύσματα αυτά της παλαιάς αιγαιίδας έχει τη δική του φυσιογνωμία, την πολλές φορές άγνωστη ενδοχώρα του, την ιστορία του. Αυτές τις ιδιαιτερότητες σας προσκαλούν να γνωρίσετε οι χάρτες της "Ανάβασης", μέσα από οδικές περιηγήσεις και κυρίως μέσα από τον παλιό ιστό των μονοπατιών που σε πολλά νησιά διατηρείται ακόμα σε καλή κατάσταση. Η σειρά "Topo" αποτελεί το τελευταίο βήμα στη μακρόχρονη πορεία εξέλιξης των χαρτογραφικών εργασιών της "Ανάβασης". Η σειρά "Τopo" περιλαμβάνει χάρτες σε κλίμακες 1:100.000, 1:50.000, 1:25.000 και 1:10.000. Οι χάρτες είναι κατασκευασμένοι στο Ελληνικό Γεωδαιτικό Σύστημα Αναφοράς (ΕΓΣΑ 87), το εθνικό γεωδαιτικό σύστημα που εφαρμόστηκε για να καλύψει τις ανάγκες των μεγάλων προγραμμάτων κτηματογράφησης και χαρτογράφησης της χώρας. Θεωρώντας ότι ο χάρτης είναι ένα εργαλείο από το οποίο κάποιες φορές εξαρτάται η ασφάλεια του χρήστη, η "Ανάβαση" προσπαθεί να προσφέρει το καλύτερο και ακριβέστερo χαρτογραφικό υλικό. Έτσι όλες οι εργασίες (κατασκευή των υποβάθρων, συλλογή και αποτύπωση των στοιχείων πεδίου, τελική χαρτοσύνθεση) γίνονται με καθορισμένες και αυστηρές προδιαγραφές ποιότητας και πιστότητας, που εξασφαλίζουν τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια για τις συγκεκριμένες κλίμακες. Στη σειρά "Topo" της "Ανάβασης" εμφανίζονται δύο συστήματα συντεταγμένων: -Ο κάναβος τετραγωνισμού ανά 1 χλμ. στο Ελληνικό Γεωδαιτικό Σύστημα Αναφοράς. Είναι ένα πλήρες ορθογώνιο πλέγμα (πορτοκαλί γραμμές). Οι προβολικές συντεταγμένες του ΕΓΣΑ, είναι εκφρασμένες σε μέτρα. -Οι σταυροί των γεωγραφικών συντεταγμένων ανά 1 πρώτο λεπτό στο WGS84. Είναι τα σημεία τομής μεσημβρινών-παραλλήλων του παγκόσμιου γεωδαιτικού συστήματος αναφοράς που έχουν προβληθεί πάνω στο χάρτη. Αν χρησιμοποιείτε το χάρτη σε συνδυασμό με GPS μπορείτε να εντοπίζετε τη θέση σας βάσει των συντεταγμένων που σας δίνει το GPS χωρίς να του αλλάξετε καμία ρύθμιση.

Miα νέα ματιά στο νησί της Αποκάλυψης. Εικόνες που φωτίζουν τη σχέση των μνημείων με το τοπίο.Ένα μεστό κείμενο που σκιαγραφεί την ιστορία και τη σημασία του νησιού και σχολιασμός των εικόνων από την Βυζαντινολόγο Anne McCabe.

Ο νέος χάρτης της Πάτμου σας προτείνει μια νέα διαφορετική μύηση στο νησί της Αποκάλυψης. Ακολουθώντας τις σηματοδοτημένες πεζοπορικές διαδρομές θα βιώσετε τη γαλήνη και την αισθητική του ιδιαίτερου τοπίου του. Στο χάρτη αποτυπώνονται με λεπτομέρεια το ανάγλυφο, οι δρομοι, εκκλησιές, ξωκλήσια και καθίσματα, οι παραλίες, τα μονοπάτια και το δίκτυο των 8 σηματοδοτημένων πεζοπορικών διαδρομών που έχει δημιουργηθεί στο νησί. Στην πίσω όψη παρουσιάζονται οι διαδομές αυτές με χρόνο, αποστάση, περιγραφή και φωτογραφίες, καθώς κι ένα σκαρίφημα της Χώρας με ένα σύντομο ιστορικό της.

Ευρετήριο 3840 οικισμών με τα παλιά τους ονόματα.

Πεζοπορικός χάρτης της Πεντέλης σε κλίμακα 1:16 000

Ο πεζοπορικός χάρτης της Πεντέλης [1.3] από την Ανάβαση, σε κλίμακα 1:16 000 προτείνει τη γνωριμία με το αττι­κό βουνό μέσα από πεζοπορικές και πο­δηλατικές διαδρομές, που ξεκινούν από τις παρυφές του, το Διόνυσο, την Εκάλη, την Κηφισιά, την Πεντέλη και τα Μελίσσια. Εκτός από τα μονοπάτια αποτυπώνονται όλα τα παλιά λατομεία, οι σπηλιές και τα μνημεία, όπως η περίφημη οδός λιθαγωγίας, απ' όπου μεταφέρονταν τα μάρμαρα του Παρθενώνα.
Ο χάρτης είναι τυπωμένος σε αδιάβροχο χαρτί polyart. 

«Για να καταλάβεις την Πόλη, πρέπει να περπατήσεις. Όχι τραμ. Όχι ταξί. Οι ομορφιές της Πόλης δεν είναι φανερές στα μάτια του βιαστικού διαβάτη. Δεν βρίσκονται πάντοτε στην οριζόντια προέκταση της οπτικής ακτίνας. Δεν μιλάνε. Δεν φωνάζουν: ``Εδώ είμαι. Στάσου να με ιδείς``. Όχι. Οι ομορφιές της Πόλης είναι διακριτικές, κρυμμένες στα πιο απίθανα μέρη, πονηρότατα ντυμένες, πολλές φορές, με τα κουρέλια της ασκήμιας και της αθλιότητας. Πρέπει λοιπόν να περπατήσεις, να περπατήσεις. Το μάτι σου πρέπει να είναι ερευνητικό, ανήσυχο. Η νοημοσύνη σου ακονισμένη σαν ξυράφι. Η ψυχή σου σε συναγερμό. Η ευαισθησία σου να δονείται. Οι ιστορικές σου γνώσεις, πάντοτε εν επιφυλακή, να εξάπτουν τη φαντασία σου. Και να περπατάς. Να περπατάς ώσπου να μη νιώθεις τα πόδια σου απ` την κούραση. Ωσότου η ψυχή σου κορεσθεί από εικόνες, το μυαλό σου από στοχασμούς. Και τότε, όταν νιώσεις πως η αφομοιωτική σου ικανότητα άγγιξε το μέγιστο της απόδοσής της, τότε να καθίσεις στο υπαίθριο καφενεδάκι της πρώτης πλατειούλας που θα συναπαντήσεις. Να παραγγείλεις καφέ και ναργιλέ. Να αφήσεις την εσπερινή επίκληση του μουεζίνη να σε διαποτίσει με τη νωχελική γοητεία της. Να ευφρανθείς με το θρόισμα του αποσπερνού ανέμου στα φύλλα των πλατάνων. Να δεχθείς το γαληνεμένο λουτρό των δειλινών φωτοσκιάσεων. Να βυθισθείς στην ευδαιμονία της άνοιας. Και να μεταρσιωθείς. Και να εξαϋλωθείς».

Ενα διάσημο μοντέλο οικολογικής και πρωτοποριακής γεωργίας στην Ευρώπη, η Φάρμα του Μπεκ Ελουέν αποτελεί έργο ζωής της Perrine και του Charles Herve-Gruyer, συγγραφέων του βιβλίου. Η φάρμα δημιουργήθηκε το 2004 στη Νορμα νδία και, παρά τις αρχικές δυσκολίες, έχει καταφέρει να δημι- ουργήσει σε άγονα εδάφη μια γενναιόδωρη όαση ζωής που προσελκύει επι- σκέπτες απ’ όλο τον κόσμο. Η προσέγγιση της Περρίν και του Σαρλ βασίζεται σε τεχνικές φυσικής γεωργίας και κυρίως στην περμακουλτούρα, μια τεχνική καλλιέργειας με οδηγό τη φύση, που έχει ως σκοπό την αξιοποίηση βιώσιμων πόρων, σχεδιάζοντας ανθρώπινες εγκαταστάσεις που λειτουργούν ως παραγωγικά οικοσυστήματα, χωρίς σπατάλη και χωρίς τη χρήση ορυκτών καυσίμων. Δουλεύοντας αποκλειστικά με το χέρι, ο Σαρλ και η Περρίν παράγουν άφθο- νες και ποιοτικές σοδειές σε πολύ μικρή επιφάνεια, ενώ παράλληλα δημιουργούν χούμο, βελτιώνουν τη βιοποικιλότητα, ομορφαίνουν τα τοπία, αποθηκεύουν άν- θρακα στο έδαφος και στα δέντρα. Μια αγρονομική μελέτη που έγινε σε συνερ- γασία με εξέχοντες ερευνητές αποδεικνύει την κοινωνική, οικονομική και οικο- λογική ορθότητα της περμακουλτούρας, που περιγράφει έναν νέο τρόπο άσκησης του επαγγέλματος του αγρότη τον 21ο αιώνα και αποτελεί δυνητικά μια δεξαμενή εκατομμυρίων θέσεων εργασίας. Μέσα από αυτή την ειλικρινή και ξεχωριστή μαρτυρία των δύο συγγραφέων για τις προσπάθειές τους, ο αναγνώστης μπορεί να γνωρίσει δύο ανθρώπους με βαθιά αγάπη για τη γη και όραμα για το μέλλον. Το βιβλίο περιέχει πολύτιμες συμβουλές για επαγγελματίες γεωργούς και ερασιτέχνες κηπουρούς, αλλά ακόμα κι αν ο αναγνώστης δεν έχει ασχοληθεί ποτέ με την καλλιέργεια, είναι βέ- βαιο ότι θα απολαύσει την ιστορία της Περρίν, του Σαρλ και της φάρμας τους.

Ο Νίκος Βατόπουλος, δημοσιογράφος της "Καθημερινής" και αρχισυντάκτης των πολιτιστικών, έχει πολιτογραφηθεί ως Αθηναιογράφος.

Κείμενά του για γειτονιές της Αθήνας, για σπίτια της Αθήνας, για την αρχιτεκτονική της πόλης, δημοσιεύονται στην "Καθημερινή".

Το βιβλίο είναι μια επιλογή τέτοιων κειμένων με τις αντίστοιχες φωτογραφίες γιατί ο συγγραφέας έχει πλούσιο φωτογραφικό υλικό της πόλης.

Εύλογα διερωτάται κανείς πώς περπατώ στις όχθες του Πεδιαίου ποταμού, αφού αυτός δε διασχίζει τη Λευκωσία όπως παλιά. Εκεί που περνούσε κάποτε ο ποταμός βρίσκεται σήμερα η πράσινη γραμμή, η διαχωριστική γραμμή που κόβει με μαχαίρι την πόλη στα δυο εδώ και μισό αιώνα.
Όμως "του ποταμού εν του γελάς τζαι πιάνει το ταμάχιν του πίσω"... έλεγαν παλιά.
Εύχομαι κάποια μέρα να ξανακατέβει ο Πεδιαίος ορμητικός, όπως τότε, το 1330, όταν πλημμύρισε και τα νερά του έφτασαν μέχρι την πόρτα του Αγίου Γεωργίου των Ορνίθων. Τότε θα πάρει μαζί του βαρέλια, διαχωριστικές γραμμές, πολυβολεία, σάκους άμμου, θα καθαρίσει τη γη και θα πάρει πίσω το ταμάχι του.
Μέχρι όμως να φτάσει εκείνη η μέρα η πόλη μου είναι χωρισμένη στα δυο. Η "ποδά" μεριά είναι η δική μας, η ελεύθερη, η "ποτζεί" μεριά είναι η κατεχόμενη, η ανελεύθερη. Στη μνήμη του ποταμού, και αψηφώντας τη γραμμή, περπατώ εκεί και αναπολώ όλη την πόλη μου.

Ιράν σημαίνει γη των Αρίων. Ένας χώρος πανάρχαιος, ανήσυχος, όπου το χρύσωμα του παραμυθιού τυλίγει την Ιστορία και ανθρωπογενείς παράμετροι δημιουργούν ιδιαιτερότητες. Τούτη η Περσίς χώρα, όπως την αποκάλεσε ο Ηρόδοτος, ήταν πάντα ένα πέρασμα λαών που ήρθαν, συγκρούστηκαν, πήραν, έδωσαν και συνεχίζουν το ίδιο έως τις μέρες που ζούμε και αυτές που θα ακολουθήσουν. Από το Ζωροάστρη μέχρι το Ισλάμ ξεχώρισαν θεοί της φωτιάς και του σκότους, βασιλείς και κατακτητές, επιδρομείς και ποιητές, μυστικιστές και Ασσασίνοι, στίχοι βαθύτατου ερωτισμού δίπλα σε ύμνους θρησκευτικής έξαρσης· ένας συνεχής δυισμός αντικρουόμενων στοιχείων. Το παλιό και καινούργιο συμπορεύονται σε χώρους αρχαίας χλιδής, σε παζάρια φορτωμένα μνήμες και μυρωδιές, μυστικά και μυστήρια προσπερνούν αυστηρούς ιερωμένους, πολύχρωμους νομάδες, πλανόδιους στιχουργούς, λικνιστά τσαντόρ, ανθρώπους γελαστούς, φιλόξενους, ελληνολάτρες. [...] Μια άλλη διάσταση του κόσμου είναι η Περσία, μια πύλη της Ανατολής πάντα επίκαιρη, που δεν αποκαλύπτεται εύκολα αλλά περιμένει να την ανακαλύψουν.