Τέχνη

Ήταν χειμώνας, η καλύτερη εποχή για να φυτέψει κανείς μικρά δέντρα. Με αυτό το στόχο ξεκινήσαμε προς το χωράφι δίπλα στο δάσος. Είχε κατακάτσει η ομίχλη κι εγώ τραβούσα φωτογραφίες από τη μικρή μας παγανιστική γιορτή. Αργότερα κατάλαβα ότι αυτό που είχα απαθανατίσει δεν ήταν μια γιορτή. Έμοιαζε περισσότερο σαν το πεδίο ενός εγκλήματος, όπου θαύτηκε κάτι που σκοτώθηκε επιτόπου ή που ήταν ήδη νεκρό.

Πρωτότυπες ασπρόμαυρες φωτογραφίες από έναν καλλιτέχνη, μαραθωνοδρόμο και τον ίδιο, με έμφαση στην ατομική και συλλογική προσπάθεια του ολυμπιακού αυτού αθλήματος. Η μοναδική απεικόνιση όλης της διαδρομής από τον τύμβο του Μαραθώνα έως το τέρμα στο Καλλιμάρμαρο. Ένα λεύκωμα πραγματική αναφορά στο άθλημα. Το λεύκωμα "Athens Classic Marathon", του διεθνώς γνωστού φωτογράφου Ηλία Μπουργιώτη ξετυλίγει βήμα βήμα όλο το φιλμ των προσδοκιών, των ονείρων, των φιλοδοξιών, της ψυχολογίας των αθλητών που παίρνουν μέρος σ' αυτό το άθλημα. Σ' αυτές τις φωτογραφίες, με το δραματικά υψηλό κοντράστ της φωτοσκίασης, ο θεατής ταυτίζεται με τον αθλητή: το πάθος, ο κάματος, η προσπάθεια, η επιμονή, η αντοχή πάνω απ' όλα, η αντοχή της ψυχολογίας και του σώματος, αυτά πρωταγωνιστούν εδώ, όλα φωτισμένα / σκιασμένα από το σκληρό αττικό φως. Ακόμα κι όταν στο κάδρο της εικόνας επεμβαίνουν οι γνωστές εικόνες της "κλασικής" διαδρομής, αυτές που "κοσμούν" διαφημίσεις, τυχαίοι περαστικοί, γνωστά και άγνωστα κτίρια, αυτοκίνητα, αδέσποτα ζώα, ανδριάντες, κ.λπ., αυτό που σταθερά προσελκύει το βλέμμα του αναγνώστη / θεατή, καθιστώντας γοητευτικό το λεύκωμα του Μπουργιώτη, είναι το ανθρώπινο σώμα που πεισματικά αγωνίζεται μήπως και επαναλάβει τη μυθική λέξη που δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν ακούστηκε στο τέλος της ίδιας διαδρομής: Νενικήκαμεν!

Μπορεί να χαρτογραφηθεί μια περιοχή μέσα από τις μπουγάδες της; Τι πληροφορίες δίνουν τα απλωμένα ρούχα για τη ζωή στις λιγότερο προβεβλημένες γειτονιές του κέντρου της Αθήνας; Πόσοι κάτοικοι θα φιλοξενούσαν ένα έργο τέχνης στο μπαλκόνι τους εν μέσω καραντίνας; Έχουν νόημα οι καλλιτεχνικές δράσεις σε παραμελημένες περιοχές; Είναι η πλατεία Βικτωρίας όμορφη ή κακόφημη; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που εμφανίζονται στην έκδοση "Athens Laundry - Μπουγάδα", ένα βιβλίο για το ομώνυμο ψηφιακό εικαστικό πρότζεκτ που επιχείρησε να ερευνήσει τις μορφές συνύπαρξης στην πολυπολιτισμική και πολύπλοκη πραγματικότητα της ελληνικής πρωτεύουσας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Is it possible to map an area through the laundry hanging out to dry? What information do these washed up clothes provide about life in the less famous neighborhoods of Athens' city center? How many residents would accommodate an artwork on their balcony during quarantine? Do art projects in neglected areas matter? Is Victoria square pretty or dodgy? These are some of the questions that appear in the publication "Athens Laundry - Μπουγάδα", a book about the digital art project under the same name which attempted to research the forms of coexistence in the multicultural and complex reality of the Greek capital. (From the publisher) Το βιβλίο "Athens Laundry - Μπουγάδα" περιλαμβάνει επιλογές από το φωτογραφικό αρχείο που αναρτήθηκε στους λογαριασμούς σε facebook και instagram υπό το hastag#recording the city (μεταξύ άλλων), καθώς και τα έργα των καλλιτεχνών όπως παρουσιάστηκαν στο πρότζεκτ, απλωμένα στα μπαλκόνια της περιοχής. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης) The book "Athens Laundry - Μπουγάδα" includes a selection of photos from the archive that were posted on Facebook and Instagram under the hashtag #recording_ the_city (among others), as well as the artworks presented hanging on the neighborhood's balconies. [...] (From the publisher) Με κείμενα από τους: Πάνο Δραγώνα, Ιφιγένεια Δημητράκου, Δώρα Βασιλάκου Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Ειρήνη Μπαχλιτζανάκη, Μαρίνα Βελησιώτη, The Callas, Σοφία Kουλουκούρη, Eleanor Lines, Ίρις Πλαϊτάκη, Μαριλία Κολυμπίρη, Μαρία Βαρελά, Θεοδώρα Μαλάμου

H φωτογραφική εργασία του Στράτου Καλαφάτη «Άθως, Τα χρώματα της πίστης» ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2008 και ολοκληρώθηκε το 2013. Συνολικά χρειάστηκαν εικοσιπέντε επισκέψεις στην Αθωνική Πολιτεία και ένα σύνολο διακοσίων ημερών για να παρουσιάσει ο φωτογράφος τη δική του εκδοχή για το τοπίο και τους ανθρώπους σε αυτόν τον ιδιαίτερο χώρο.

"Παρά τον μονολεκτικό της τίτλο, η μικρή αυτή πραγματεία, που ολοκληρώθηκε από τον Wagner (1813-1883) τον Σεπτέμβριο του 1870 με αφορμή την εκατοστή επέτειο από τη γέννηση του Beethoven, δεν είναι μόνο για τον μεγάλο αυτό συνθέτη. Είναι εξίσου για τον Schopenhauer και τη μεταφυσική της βούλησης, της μουσικής, των ονείρων και της θέασης φαντασμάτων· είναι για το θέατρο, τον Shakespeare, τον Goethe και τον Schiller· είναι για την όπερα, τη μόδα, την κοινή γνώμη, τη μοντέρνα κουλτούρα με άλλα λόγια· είναι για τον εθνικό πολιτισμό των Γερμανών και των Γάλλων, στο σκηνικό της μεταξύ τους εμπόλεμης σύρραξης και στο πλαίσιο της επικείμενης πολιτικής ολοκλήρωσης του γερμανικού έθνους· είναι για την Τέχνη στην αντίθεσή της με το καλλιτεχνικό εμπόρευμα· είναι όμως, κατά βάθος και πρωτίστως, για τον ίδιο τον Wagner και τη φιλοσοφική υπεράσπιση του μουσικού δράματος. Πρόκειται για το πιο σημαντικό θεωρητικό γραπτό του Wagner μετά το ""Όπερα και δράμα"" και συμπυκνώνει τις φιλοσοφικές και αισθητικές απόψεις του μεγάλου μουσουργού στην ύστερη περίοδο του έργου και του βίου του. Η πρώτη αυτή ελληνική μετάφραση γίνεται με αφορμή την επέτειο των διακοσίων χρόνων από τη γέννησή του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) "

Αντικείμενο του βιβλίου αποτελεί η ζωή και το έργο του ζωγράφου Βελισσάριου Κορένσιου (Belisario Corenzio, 1558-1646). Ο καλλιτέχνης, γεννημένος στη Νοτιοδυτική Πελοπόννησο, έδρασε στην ιταλική χερσόνησο, στη Βενετία, τη Ρώμη, κατεξοχήν στην ισπανοκρατούμενη Νάπολη, όπου και άφησε μια εξαιρετικά εκτεταμένη παραγωγή, αποτελούμενη από νωπογραφικά σύνολα, ελαιογραφίες και σχέδια. Η υποστήριξη τόσο της ισπανικής Αυλής όσο και των κυριότερων θρησκευτικών ταγμάτων της πόλης, του επέτρεψε την ανάληψη και την εκτέλεση ενός μεγάλου αριθμού παραγγελιών για ευρείς ζωγραφικούς κύκλους, μεταξύ άλλων, στο Ανάκτορο της Νάπολης, στο Ενεχυροδανειστήριο, το δικαστικό μέγαρο της πόλης, σε μέγαρα ευγενών, όπως και στις εκκλησίες των ιησουιτών, των θεατίνων, των βενεδικτίνων, των ορατοριανών κ.ά. Με το έργο του αυτό, το οποίο μέχρι τώρα έχει μελετηθεί αποσπασματικά, o «Belisario» –όπως ήταν γνωστός στην εποχή του–, συνέβαλε σημαντικά στην εδραίωση της ζωγραφικής της Αντιμεταρρύθμισης και στη διαμόρφωση της ναπολιτάνικης σχολής ζωγραφικής. Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη: στο πρώτο εξετάζονται βιογραφικά και εργογραφικά στοιχεία του ζωγράφου, η κριτική υποδοχή του έργου του και το ζήτημα του εργαστηρίου του. Στο δεύτερο παρουσιάζεται ένας τεκμηριωμένος και επαρκώς εικονογραφημένος κατάλογος των έργων του ζωγράφου. Σε παράρτημα εκδίδονται έγγραφα που αφορούν στον βίο και την πολιτεία του Belisario και δημοσιεύεται ένα ανθολόγιο κειμένων με κρίσεις για το έργο του διατυπωμένες από τους σύγχρονούς του συγγραφείς και μέχρι τους μελετητές του 20ού αιώνα.