Μυθιστόρημα

Όποιος αναρωτηθεί γιατί διαβάζεται στην εποχή μας και στον τόπο μας ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε, θα δεχθεί ότι αυτό συμβαίνει για τον ίδιο λόγο που διαβάζεται κάθε μεγάλος συγγραφέας. Το έργο του περιέχει συστατικά που αφορούν όλους τους ανθρώπους, καλύπτει ολόκληρο το φάσμα των συναισθημάτων, καθώς και σκέψεις, ζητήματα και ιδέες που απασχολούν πάντοτε τις κοινωνίες. Η παρούσα μετάφραση του "Χρυσού Σκαραβαίου" (1843) έγινε από το οριστικό κείμενο του συγγραφέα, όπως προέκυψε από αντίτυπο με ιδιόχειρες διορθώσεις και προσθήκες που έκαμε λίγους μήνες πριν πεθάνει (1849): Ορισμένες προσθήκες ειδικά το συνδέουν με το Εύρηκα (1848), κείμενο αποκαλυπτικό για το σύνολο του έργου του. Ο "Σκαραβαίος", κατά τον συγγραφέα, ανήκει στην κατηγορία των αφηγημάτων λογικής αναλύσεως και παραπλανήσεως. Γενικώς θεωρείται ανιχνευτικό αφήγημα (detective story). O κεντρικός ήρωας, ο Λεγκράν, έχει πολλές ομοιότητες με τον ντετέκτιβ Ντυπέν των άλλων παρόμοιων αφηγημάτων του Πόε. Η έκδοση συνοδεύεται από σχόλια και εκτενές επίμετρο του μεταφραστή με πληροφορίες και κριτική ανάλυση.

"Ο χρυσός σκαραβαίος", το διήγημα το οποίο χάρισε στον Έντγκαρ Άλλαν Πόε τη μεγάλη του φήμη -στην Αμερική τουλάχιστον- πριν η ευρωπαϊκή διανόηση, με επικεφαλής τον Σαρλ Μπωντλαίρ, τον ενσωματώσει στις προδρομικές φυσιογνωμίες του συμβολισμού, παραμένει ένας μεγάλος άλυτος γρίφος, ένας γρίφος μέσα σε ένα γρίφο."Ο χρυσός σκαραβαίος" είναι μια κρυπτογραφημένη διαδικασία αυτοανάλυσης. Όσο περισσότερο ψάχνουμε μέσα στο διήγημα, τόσο περισσότερα στοιχεία ανακαλύπτουμε προς αυτή την κατεύθυνση.Ίσως φαίνεται λίγο περίεργο να έχει ανακαλύψει ο Πόε τη διαλεκτική της επιθυμίας εξήντα χρόνια πριν από τον Φρόυντ, αλλά είναι αλήθεια.

Πόσο μπορεί να αλλάξει τη ζωή ενός ανθρώπου ένα σκαθάρι;
Αν σε λένε Ουίλιαμ Λεγκράν ή Έντγκαρ Άλλαν Πόε, η απάντηση είναι μία: πολύ.
- Ουίλιαμ Λεγκράν ή αλλιώς μάσσα Γουίλ:
Ξεπεσμένος αριστοκράτης, φυσιοδίφης και μυαλό ξεκάθαρα μαθηματικό. Ένα παράξενο σκαθάρι μέλλεται να του αλλάξει τη ζωή, μπλέκοντάς τον σε ένα αλλόκοτο κυνήγι θησαυρού. Τελικά ο σκαραβαίος είναι χρυσός;
- Έντγκαρ Άλλαν Πόε:
Ποιητής, πεζογράφος που αναγκάζεται να βιοπορίζεται από τα γραπτά του, 100 δολάρια κι ένα βραβείο μετά, συνειδητοποιεί πώς ένα σκαθάρι μπορεί να κάνει διάσημο τον συγγραφέα του. Μπορεί να είναι, αλήθεια, χρυσό!
"Ο Χρυσός Σκαραβαίος" είναι ένα δίκαια ξακουστό διήγημα μυστηρίου. Παράξενα σκαθάρια, νεκροκεφαλές, κρυπτογραφημένες περγαμηνές, θρόνοι του διαβόλου και πειρατικοί θησαυροί, συνθέτουν έναν μεταφυσικό τρόμο, βαθιά υπαρξιακό.
Ήρωας και συγγραφέας ακολουθούν έναν δρόμο: της επιθυμίας. Ρίχνονται με πάθος στο κυνήγι του θησαυρού που λαχταρά ο καθένας: άλλος ανάκαμψη, άλλος αναγνώριση. Και "Ο Χρυσός Σκαραβαίος", αρχαίο σύμβολο της αναγέννησης, φαίνεται να εισακούει την επιθυμία τους. 

Το Ρέμα του Ολλανδού, ένας ορμητικός χείμαρρος με απότομες όχθες, διασχίζει τα δάση γύρω από το Γούντστοκ, στα βόρεια της πολιτείας της Νέας Υόρκης, γεμάτος υποσχέσεις για επίδοξους ψαράδες.
Τέτοιοι ψαράδες είναι και ο Έιμπ με τον Νταν, δυο φίλοι που βρήκαν παρηγοριά για την απώλεια των αγαπημένων τους στο κοινό τους πάθος για το ψάρεμα. Οι φήμες, όμως, που συνοδεύουν το Ρέμα του Ολλανδού δεν κάνουν λόγο μόνο για έναν απομονωμένο ψαρότοπο, αλλά και για ένα μυστικό που βρίσκεται εκεί και που ίσως βοηθούσε να απαλύνουν τη θλίψη τους ο Νταν και ο Έιμπ.
Παρόλο που και οι δυο τους αντιμετωπίζουν τις φήμες αυτές σαν δεισιδαιμονίες, σύντομα θα βρεθούν μπλεγμένοι σε μια ιστορία σκοτεινή σαν τα ορμητικά νερά εκείνου του χειμάρρου, με επίκεντρο έναν μυστηριώδη άνδρα με το προσωνύμιο Ψαράς, μια ιστορία που θα τους φέρει αντιμέτωπους με τις απώλειες που έχουν βιώσει και με το τίμημα που θα πρέπει να καταβάλουν για να τις αναπληρώσουν.
Ο Ψαράς, ένα από τα συγκλονιστικότερα μυθιστορήματα τρόμου των τελευταίων ετών, μιλάει για την απώλεια, τη μοναξιά και τη φιλία, με περίτεχνη γραφή, λεπτοδουλεμένη πλοκή και σκοτεινή φαντασία, συνδυάζοντας τη βιβλική ιστορία του Ιώβ, το Μόμπι Ντικ, του Χέρμαν Μέλβιλ, και τις ιστορίες του Χ.Φ. Λάβκραφτ. Το 2016, ο Ψαράς πήρε το βραβείο Bram Stoker Καλύτερου Μυθιστορήματος

"Ο ψαράς και η ψυχή του" είναι το πιο βαθύ, πολύπλοκο και πολυσήμαντο από τα παραμύθια που έγραψε ο Ουάιλντ, με θέμα τη σύγκρουση της ομορφιάς με την ενοχή και τον πόνο. Η επιλογή μιας προσωρινής, φθαρτής ευδαιμονίας σε βάρος της αθάνατης ψυχής είναι ύβρις και τιμωρείται με αφάνταστη αγωνία. Ο προβληματισμός που διαπερνά το παραμύθι ανακαλεί το "Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ" και την οριακή αντίφαση που σφράγισε και τον ίδιο το συγγραφέα -τη συνύπαρξη στη ζωή και στο έργο του μιας ρέμπελης αισθητικής φιλοσοφίας από τη μια, και από την άλλη ενός βαθύτατου προβληματισμού για την ηθική ευθύνη και την οδύνη της ύπαρξης. Κατερίνα Σχινά

Μακάρι να ήταν και οι άνθρωποι καλοί σαν τα δελφίνια. Η απέραντη θάλασσα καµιά φορά αγριεύει, λυσσοµανάει, αιφνιδιάζει κι επιτίθεται µε την αξεπέραστη δύναµη µιας τρίαινας· άλλες πάλι φορές γίνεται µια µειλίχια ερωµένη, σου χαϊδεύει το πρόσωπο µε γλυκές αύρες, απαλύνοντας τις θύµησες των εκδικητικών της ξεσπασµάτων, ζητάει συγνώµη σχεδόν. Είναι συνάµα πηγή ευλογίας και συµφοράς. Το θαλασσί, που όλοι βλέπουµε, είναι ο υµένας που κρύβει το απέραντο σώµα της θάλασσας· οι ανατριχίλες που ξεκινούν µε την πνοή του ανέµου είναι το ξύπνηµα του υγρού στοιχείου. Ξέρει καλά τον βυθό της θάλασσας ο Μουσταφά... Η θάλασσα είναι το κυρίαρχο στοιχείο του βιβλίου, η θάλασσα που δίνει και που παίρνει, σκληρή αλλά και γλυκιά σαν τη ζωή, απρόσµενη σαν τα γυρίσµατα της µοίρας. Σε ένα ψαροχώρι στις ανατολικές ακτές του Αιγαίου, που δεν είναι ανέγγιχτο από τα παγκόσµια προβλήµατα της εποχής µας, ένας λιγοµίλητος ψαράς και η γυναίκα του αγωνίζονται να συνεχίσουν τη ζωή τους µετά τον χαµό του επτάχρονου παιδιού τους στη θάλασσα που τόσο αγαπούσε. Βιώνουν τη ζωή και τον θάνατο, τη δυστυχία και την ευτυχία µέσα από απροσδόκητους δρόµους…

Σάσεξ, Αγγλία. Ένας μεσήλικας επιστρέφει για μία κηδεία στο μέρος όπου ζούσε όταν ήταν παιδί. Παρόλο που το παλιό του σπίτι δεν υπάρχει πια, κάτι τον οδηγεί στο αγρόκτημα στο τέλος του δρόμου, όπου, όταν ήταν επτά ετών, συνάντησε ένα πολύ παράξενο κορίτσι, τη Λέτι Χέμπστοκ, τη μητέρα και τη γιαγιά της. Έχει χρόνια να σκεφτεί τη Λέτι, αλλά, καθώς κάθεται στη λιμνούλα (μια λιμνούλα που εκείνη έλεγε πως ήταν ωκεανός) πίσω απ' την ετοιμόρροπη αγροικία, κατακλύζεται από ξεχασμένες αναμνήσεις. Και το παρελθόν παραείναι παράξενο, τρομακτικό και επικίνδυνο για να έχει συμβεί σε οποιονδήποτε, πόσο μάλλον σ' ένα αγοράκι.

Σαράντα χρόνια νωρίτερα, ένας άντρας αυτοκτόνησε μέσα σ' ένα κλεμμένο αυτοκίνητο σ' αυτό το αγρόκτημα στο τέλος του δρόμου. Σαν το φυτίλι σ' ένα πυροτέχνημα, ο θάνατος του πυροδότησε μια βόμβα, που η έκρηξη της έφερε απρόβλεπτα αποτελέσματα. Το κακό άρχισε να τριγυρνάει ελεύθερο, πράγμα τρομακτικό και εντελώς ακατανόητο για ένα μικρό αγόρι. Και η Λέτι -μαγική, καθησυχαστική, σοφή για την ηλικία της- υποσχέθηκε να τον προστατέψει, με οποιοδήποτε κόστος.

Ένα πρωτοποριακό έργο από έναν μετρ του είδους του, "Ο ωκεανός στο τέλος τον δρόμου" ξεδιπλώνεται με σπάνια ευαισθησία προς ό,τι μας κάνει ανθρώπινους, και φανερώνει τη δύναμη που έχουν οι ιστορίες να αποκαλύπτουν το κακό γύρω μας και εντός μας και να μας προστατεύουν απ' αυτό. Είναι ένας συνταρακτικός, τρομακτικός και ελεγειακός μύθος, λεπτοκαμωμένος όσο τα φτερά μιας πεταλούδας και απειλητικός όσο ένα μαχαίρι σ' ένα σκοτεινό στενό.

 

Η πορεία ενός νεαρού αξιωματικού από τους σκοτεινούς διαδρόμους του στρατιωτικού παρακράτους στους φωτεινούς διαδρόμους του Συμβουλίου της Επικρατείας για να βρει τη δικαίωσή του. Μια περίεργη σχέση φιλίας ενώνει τον νεαρό Λοχαγό με τον ηλικιωμένο δικαστή του. Μια περιπέτεια στηριγμένη σε πραγματικά περιστατικά, που από προσωπική περίπτωση καταλήγει συλλογική, τραυματίζοντας τα δημοκρατικά ιδεώδη της χώρας αλλά και την ίδια την έννοια της ομορφιάς. "Ο ωραίος Λοχαγός" κινείται στην τροχιά της "Βιοτεχνίας Υαλικών", της "Κυρίας Κούλας", του "Κουρείου" και αποτελεί, νομίζω,το απόγειο σημείο της. Ανακεφαλαιώνει τις κατακτήσεις του συγγραφέα κατά την τελευταία δεκαετία και τις συμπυκνώνει στην καθαρότερη και εντελέστερη μορφή τους. Σπύρος Τσακνιάς

Η πορεία ενός νεαρού αξιωματικού από τους σκοτεινούς διαδρόμους του στρατιωτικού παρακράτους στους φωτεινούς διαδρόμους του Συμβουλίου Επικρατείας για να βρει τη δικαίωσή του. Μια περίεργη σχέση φιλίας ενώνει τον νεαρό λοχαγό με τον ηλικιωμένο δικαστή του.

Μια περιπέτεια στηριγμένη σε πραγματικά περιστατικά, που από προσωπική περίπτωση καταλήγει συλλογική τραυματίζοντας τα δημοκρατικά ιδεώδη της χώρας αλλά και την ίδια την έννοια της ομορφιάς.

Ένα μυθιστόρημα για τη φθαρτότητα και τη διαφθορά που σήμερα συγκαταλέγεται στα κλασικά της νεότερης λογοτεχνίας μας.

Τον χειμώνα η όμορφη Κοιλάδα του Κλότζκο μετατρέπεται σε ένα μέρος αρκετά ερημικό και μάλλον αφιλόξενο. Μεταξύ των λιγοστών κατοίκων που παραμένουν εκεί είναι η Γιανίνα Ντουσέικο, λάτρης της αστρολογίας, η οποία στον ελεύθερο χρόνο της προσέχει τα σπίτια των απόντων γειτόνων και μεταφράζει ποιήματα του Μπλέικ. Κάπως έτσι γεμίζει τις μέρες της αυτή η ώριμη και μοναχική γυναίκα. Από τους άλλους, πάλι, η ίδια θεωρείται ιδιότροπη και εκκεντρική, αν όχι τρελή, επειδή ακριβώς προτιμά την παρέα των ζώων παρά των ανθρώπων. Ώσπου κάποια στιγμή η γαλήνη του τόπου διαταράσσεται, γίνεται ένας φόνος. Δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό. Τα πτώματα αυξάνονται και τα θύματα είναι κυνηγοί. Τι συμβαίνει; Η Γιανίνα κάτι υποψιάζεται και αναλαμβάνει να διερευνήσει την υπόθεση. Ακολουθεί όμως τα σωστά ίχνη; Η βραβευμένη με το Νόμπελ Λογοτεχνίας Όλγκα Τοκάρτσουκ αφηγείται μια αντισυμβατική ιστορία μυστηρίου και αγωνίας με γρήγορο ρυθμό και παιγνιώδη διάθεση. Δημιουργεί ένα υπαρξιακό θρίλερ, με κοινωνικό και πολιτικό ορίζοντα, που προσλαμβάνει ωστόσο φιλοσοφικές και μεταφυσικές διαστάσεις. Ένα ακατάτακτο και απολαυστικό μυθιστόρημα για την αξία της ενσυναίσθησης.