Λογοτεχνία

ΑΚΙΝΔΥΝΟΥ, ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΥ, ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΟΥ ΤΟ ΕΙΚΟΝΙΣΜΑ "ΕΡΩΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗ" ΕΛΕΓΕΙΟ ΤΟΥ GRUNINGEN ΣΟΛΩΜΟΥ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΚΑΙ ΔΕΟΣ LA PALLIDA MORTE ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΒΡΕΧΕΙ ΑΣΗΜΟΝ Η ΧΑΜΕΝΗ ΚΟΜΜΑΓΗΝΗ ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΘΑΝΑΤΙΣΜΕΝΟΥ (ΕΝΥΠΝΙΟΝ) ΙΟΥΛΙΟΥ ΛΟΓΟΣ ΡΗΜΑ ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟΝ ΤΟ ΥΣΤΕΡΟ ΤΩΝ ΣΑΒΒΑΤΩΝ

Άγρια μαύρη θάλασσα χτυπιέται πάνω μου Η ζωή των άλλων. Οτιδήποτε μέσα στη νύχτα ισχυρίζεσαι Ο Θεός το μεταβάλλει. Ελαφρά πάνε τα σπίτια Μερικά φτάνουν κι ως την τρικυμία μ' αναμμένα φώτα Η ψυχή πηγαίνει (λένε) των αποθαμένων [...] [Από την έκδοση]

Η ανά χείρας έκδοση χωρίζεται σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος παρουσιάζονται σε δίγλωσση έκδοση τα Ελεγεία του Ντουίνο, το μεγαλύτερο από τα έργα του Ρίλκε. Στο δεύτερο μέρος περιλαμβάνονται δέκα επιλεγμένα κείμενα του ποιητή που σχολιάζουν άμεσα η έμμεσα τα Ελεγεία του Ντουίνο και μεταφράζονται στην πλειονότητά τους για πρώτη φορά στα ελληνικά. Ακολουθούν εμπεριστατωμένα Σχόλια και σημειώσεις του μεταφραστή με παράθεση κειμένων, ποιημάτων και επιστολών του ποιητή από ολόκληρο το έργο του.
Το τρίτο μέρος είναι μία ερμηνευτική σπουδή στην οποία επιχειρείται για πρώτη φορά στη γλώσσα μας όχι μία φιλολογική ανάλυση αλλά μία εκ των ένδον στοχαστική προσέγγιση, μία εκ του σύνεγγυς ανάγνωση όλων των Ελεγείων του Ντουίνο. Αναλυτικό Χρονολόγιο με πλήθος άγνωστα στοιχεία από τη ζωή του ποιητή, Βιβλιογραφία, φωτογραφίες και χειρόγραφα του Ρίλκε πλαισιώνουν την ανά χείρας έκδοση, η οποία κυκλοφορεί με αφορμή την συμπλήρωση των εκατό χρόνων από την ολοκλήρωση των Ελεγείων του Ντουίνο.

Μυθιστόρημα-σταθμός στην παγκόσμια λογοτεχνία, τα Ελιξίρια του Διαβόλου καταδύονται στην άβυσσο της ανθρώπινης τραγικότητας, όπου η αλήθεια αναμειγνύεται με τη φαντασία και η πραγματικότητα με την ψευδαίσθηση. Εγκιβωτισμένες αφηγήσεις, λαβυρινθώδης πλοκή, δαιμονικοί ήρωες με εφιαλτικά οράματα... Μια ανεξάντλητη σπουδή στις αγωνιώδεις αναζητήσεις της ψυχής και τον διχασμό της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του Ρομαντισμού, Ε.Τ. Α. Χόφμαν, μας προσφέρει ένα απαράμιλλο δείγμα γοτθικού λογοτεχνικού ύφους αγγίζοντας με τρόπο ουσιαστικά μοντέρνο το πρόβλημα της ατομικής ταυτότητας, εντός της οποίας συγκρούονται το συνειδητό και το ασυνείδητο, η φύση και η άρνησή της.
"Ναι, αδελφούλη Μεδάρδε", συνέχισε ο Σένφελντ, υψώνοντας τη φωνή και χειρονομώντας ζωηρά, "ναι, αδελφάκι μου. Η τρέλα είναι η αληθινή βασίλισσα των πνευμάτων εδώ στη γη. Η λογική είναι μονάχα ένας νωθρός τοποτηρητής που δεν νοιάζεται για το τι συμβαίνει έξω από τα όρια του βασιλείου, μόνο και μόνο από ανία βάζει τους στρατιώτες να παρελαύνουν στην πλατεία, οι στρατιώτες αυτοί δεν μπορούν να ρίξουν ούτε μια τουφεκιά της προκοπής όταν εισβάλλει ο εχθρός. Αλλά η τρέλα, η αληθινή βασίλισσα του λαού, έρχεται με σάλπιγγες και τρομπέτες: παραπαπάμ-παμ-παμ! Πίσω της ιαχές θριάμβου - ζητώ! Οι δούλοι σηκώνονται και φεύγουν από εκεί που τους μάντρωσε η λογική και δεν θέλουν πια να στέκουν, να κάθονται και να ξαπλώνουν όπως διατάζει ο σχολαστικός οικοδιδάσκαλος. Εκείνος κοιτάζει τις λίστες του και λέει: "Για δες, η τρέλα μού πήρε τους καλύτερους μαθητές μου - τους παραπήρε, τους συνεπήρε, ναι, τους συνεπήρε και τρελάθηκαν". 

Ήταν ένα πτώμα, παραμορφωμένο και αγνώριστο. Το βρήκε ο νεωκόρος στο κοιμητήριο μέσα στον περίβολο της εκκλησίας - πολύ ταιριαστό μέρος για μια τέτοια ανακάλυψη. Ο εφημέριος του Φέντσερτς Σαιντ Πωλ ζητά από τον λόρδο Πήτερ Ουίμζυ να ανακαλύψει ποιος ήταν ο νεκρός και πώς βρέθηκε εκεί μέσα. Η παλιά παράδοση της κωδωνοκρουσίας και η λαμπρή απεικόνιση ενός χωριού των απόμερων βάλτων της Ανατολικής Αγγλίας είναι το αλησμόνητο σκηνικό για την ιστορία ενός παλιού ανεξιχνίαστου εγκλήματος και την επεισοδιακή διαλεύκανσή του είκοσι χρόνια αργότερα. Το μυθιστόρημα "Τα εννέα πένθιμα χτυπήματα" ανήκει στις εξοχότερες αστυνομικές ιστορίες της Σέγιερς, με πρωταγωνιστή τον διάσημο ντετέκτιβ της, τον λόρδο Πήτερ Ουίμζυ. Η Ντόροθι Σέγιερς είναι μία από τις μεγαλύτερες συγγραφείς αστυνομικού μυθιστορήματος της Αγγλίας στην εποχή της μεγάλης ακμής του. "Έδωσε στο αστυνομικό μυθιστόρημα πρωτοτυπία, ευφυΐα, δυναμισμό και λεπτό χιούμορ." (P.D. James) "Συνδύασε τη λογοτεχνική πρόζα με το δυνατό σασπένς, και απαιτείται σπάνιο ταλέντο για να το πετύχει κανείς. Μια αληθινά σπουδαία αφηγήτρια." (Minette Walters) "Στον τομέα των αστυνομικών ιστοριών τέσσερα είναι τα βιβλία που όλοι θα έπρεπε να διαβάσουν... Το βιβλίο "Τα εννέα πένθιμα χτυπήματα" είναι το καλύτερο." (Sinclair Lewis) "Θαυμάζω τα μυθιστορήματά της, [...] είναι γόνιμη και εφευρετική, διαθέτει επινοητικότητα και θαυμάσιο μάτι για τη λεπτομέρεια." (Ruth Rendell)

Ούτε απόψε πανσέληνος.
Ένα κομμάτι λείπει.
Το φιλί σου.

Αθήνα, Κάλαμος, Σπάρτη 1980

Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή «Το γυμνό σώμα», που περιλαμβάνεται στον τόμο «Τα ερωτικά», Κέδρος, 1981

…

Τα ποιήματα που έζησα στο σώμα σου σωπαίνοντας,
θα μου ζητήσουν, κάποτε, όταν φύγεις, τη φωνή τους.
Όμως εγώ δε θα ‘χω πια φωνή να τα μιλήσω.
Γιατί εσύ συνήθιζες πάντα να περπατάς γυμνόποδη στις κάμαρες,
κι ύστερα μαζευόσουν στο κρεβάτι
ένα κουβάρι πούπουλα, μετάξι κι άγρια φλόγα.
Σταύρωνες τα χέρια σου γύρω στα γόνατά σου,
αφήνοντας προκλητικά προτεταμένα τα σκονισμένα σου ρόδινα πέλματα.
Να με θυμάσαι – μου ‘λεγες – έτσι?
έτσι να με θυμάσαι με τα λερωμένα πόδια μου?
με τα μαλλιά μου ριγμένα στα μάτια μου – γιατί έτσι βαθύτερα σε βλέπω.
Λοιπόν, πώς να ‘χω πια τη φωνή.
Ποτέ της η Ποίηση δεν περπάτησε έτσι
κάτω από τις πάλλευκες ανθισμένες μηλιές κανενός Παραδείσου.

Αθήνα, 16.ΙΙ.81

Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή «Σάρκινος λόγος» που περιλαμβάνεται στον τόμο «Τα ερωτικά», Κέδρος, 1981

Πολύ δεν θέλει ο κόσμος.
Ενα κάτι.
Ελάχιστο.
Σαν τη στραβοτιμονιά πριν από το δυστύχημα.
Όμως ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Ευλαβούμαι, Ανάγκη
ότι εσύ έπλασες το συνεχές του κόσμου
το δωσ' μου, το δεν έχω του.
Αλλά τον έρωτα όχι, όχι εσύ, Ανάγκη
τον έρωτα τον έπλασε ο θάνατος
από άγρια περιέργεια
να εννοήσει
τι είναι ζωή.

Έρωτας, ο εύφλεκτος. Δύο "ε" μαζί. Σχέση ετερόρρυθμη, ευθύνη περιορισμένη. Κι η γνώμη σου, επίσης. Εγωιστής. Ορμητικός. Ανεξέλεγκτος. Λεηλάτης. Νόμιζες πως θα τη βγάλεις καθαρή; Σε διάλεξε! Τώρα, καλά ξεμπερδέματα! Εγώ θα πω πως δεν γινόταν αλλιώς... Εσύ;

Διάφορα κορίτσια περπατούσαν αγέρωχα, προσβλητικά. Ήταν αξιοθαύµαστο το πώς τόνιζαν µε το ντύσιµό τους τα φυσικά χαρίσµατά τους. Και οι πιο ελκυστικές όµως ήξεραν ότι ο πόθος του άντρα κρατάει λίγο. Ας στόλιζαν, ας µεριµνούσαν εξ αυτού του λόγου για το σώµα τους, στην αγάπη τις οδηγούσαν τα βήµατά τους. Και προσπαθούσαν κυρίως µε τα χαρίσµατα των προσώπων τους να κάνουν τον πόθο πιο υποκειµενικό, πιο προσωπικό και µόνιµο. Ένιωθαν κι αυτές όπως η Αζερίν ότι µόνον η αγάπη θα αδιαφορούσε για την ηδονή, ίσως µόνον η αγάπη θα δηµιουργούσε περίπου µόνιµες προϋποθέσεις ηδονής. Μόνον η αγάπη θα περιέβαλε την ηδονή µε φως.