Poésie

17 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ Η μοιρασιά ήταν εύκολη. Αυτός, κράτησε τη συλλογή "Μπλεκ", τα πορτραίτα του Φαγιούμ, το νούμερο του τηλεφώνου. Εκείνος, το πικ απ και τα βινύλια του Μάιλς. Τα έπιπλα τα πούλησαν. Ό,τι απέμεινε -κουζινικά, χαλιά, σεντόνια, από το σούπερ-μάρκετ πλάι κουπόνια- τα δώσανε στην οικογένεια στον πρώτο. Αυτό ήταν, λοιπόν. Ή, μάλλον, τόσο. Απέναντι, στον κάδο, μία γάτα ανακατεύει κομματιασμένες φωτογραφίες από το πρώτο τους ταξίδι.

Η γλώσσα είναι κάτι που πάντοτε με συνέπαιρνε. Η γλώσσα είναι ένα πράγμα που με διέφθειρε. Η γλώσσα είναι κάτι που μου χάρισε μορφή. Η γλώσσα είναι κάτι που κατέστρεψε την μορφή μου. Γι' αυτόν τον λόγο είμαι ποιητής, πιθανότατα διότι είμαι πολύ ευαίσθητος με την γλώσσα - σωστή ή λάθος, της κλείνω το μάτι. Αδιαφορώ και περιφρονώ την γραμματική, η οποία πνέει τα λοίσθια, μα είμαι μέγας αναγνώστης των λεξικών και αν η ορθογραφία μου δεν είναι και τόσο σίγουρη, είναι γιατί δίνω ιδιαίτερη προσοχή στην προφορά, στην ιδιοσυγκρασία της ζωντανής γλώσσας. Εν αρχή δεν υπήρξε η λέξη, μα η φράση, ο χρωματισμός της φωνής. Άκουσε το τραγούδι των πουλιών!

Μπλεζ Σαντράρ

Απ' ότι επλάστη ωραίο θέλουμε καρπό, να 'ναι το ρόδο του αθάντο στη φύση, κι όταν ο ώριμος πεθαίνει, τρυφερό να έχει απόγονο τη μνήμη του ν' αφήσει. [...]

Σε μετάφραση Κ. Γ. Καρυωτάκη Στον τόμο αυτό συγκεντρώσαμε το σύνολο των ποιητικών μεταφράσεων του Κ. Γ. Καρυωτάκη. Για τη συγκέντρωση αυτή, χρησιμοποιήσαμε τα πρωτότυπα των δύο ποιητικών του συλλογών, "Νηπενθή", Αθήνα 1921 και "Ελεγεία και Σάτιρες" Αθήνα 1972, που περιλαμβάνουν τα είκοσι πέντε από τα τριάντα ένα "ευρισκόμενα" ποιήματά του. (Όπως είναι γνωστό στην πρώτη του ποιητική συλλογή: "Ο πόνος του ανθρώπου και των πραγμάτων", Αθήνα 1919, δεν περιέλαβε καμία μετάφραση). Χρησιμοποιήσαμε επίσης τις δύο σημαντικότερες συγκεντρωτικές εκδόσεις έργων του, που κυκλοφόρησαν μετά το θάνατό του. Όπως γνωρίζουμε η πρώτη κυκλοφόρησε δέκα χρόνια μετά το τραγικό τέλος του, το 1938, με τίτλο "Άπαντα: Έμμετρα και πεζά", με επιμέλεια του στενού φίλου του ποιητή Χαρίλαου Σακελλαριάδη και τη συμβολή του Τέλλου Άγρα και Κλεώνα Παράσχου, στους οποίους οφείλουμε τις καλύτερες, ίσως, μέχρι σήμερα προσεγγίσεις του έργου του. [...] (Από την παρουσίαση της έκδοσης) "Για πολλές από τις μεταφράσεις του Καρυωτάκη θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι τα ίδια τα πρωτότυπα ή και μια άλλη τους μορφή παραπλήσια πού προηγείται κάποτε της τελειωτικής. Ο θαυμασμός μου γι' αυτές είναι τόσος, που δεν διστάζω καθόλου να υποστηρίξω πως ο τίτλος του ποιητή θα του ανήκε χωρίς άλλο κι αν ακόμη δεν έγραφε δικά του ποιήματα, μα περιοριζότανε σ' αυτές μόνο." Τίμος Μαλάνος "Αν, οπωσδήποτε μελετήσωμε, έστω και επιπόλαια το έργο του, βλέπομε ότι την ποιητική του τέχνη του εδίδαξαν κυρίως οι ξένοι. Οι Γάλλοι πρώτοι, οι ποιηταί της Αναγεννήσεως, οι προκλασικοί, από τον Frangois Villon ως τον Mathurin Regnier, έπειτα οι μεταρωμαντικοί, οι συμβολισταί, από τον Jules Laforgue έως τον Laurent Tailhade, του οποίου η εξυπνότατη, φαίνεται σατιρική ποίησις μένει εντελώς άγνωστη στην Ελλάδα. Από τις πάμπολλες μεταφράσεις πού περιέχουν τα βιβλία του, κι οι όποιες άλλως τε είναι από τις άριστες ελληνικές μεταφράσεις, μεταφράσεις δημιουργικές, φαίνεται πόσον ό Καρυωτάκης εντρυφούσε στους ξένους ποιητάς και πόσο τούς αφομοίωνε." Τέλλος Άγρας "...αξίζει να πω δύο-τρία λόγια και για τις μεταφράσεις του Καρυωτάκη. Είναι όλες σχεδόν άψο-γες και μερικές αριστουργηματικές. Αισθάνεται κανείς ότι τις έκανε πραγματικός ποιητής και καλλιτέχνης, εντελώς κύριος των εκφραστικών του μέσων. Και αυτό είναι [ο] Καρυωτάκης. Με τη νέα του συλλογή, την καλύτερη απ' την εποχή πού εξεδόθησαν οι Νοσταλγίες του Ουράνη, μπαίνει, όχι μόνον στην εντελώς πρώτη σειρά των ποιητών της γενεάς μας, αλλά και στην πρώτη σειρά όλων εν γένει των σύγχρονων ελλήνων ποιητών." Κλέων Παράσχος

"Γιατί ακόμα μία συλλογή με μαντινάδες; Δεν είναι μια από τα ίδια; Όχι, γιατί πρόκειται για έναν ανεξάντλητο θησαυρό που συμπυκνώνει την ουσία της ψυχής του κρητικού λαού και καθρεφτίζει πιστά τα ήθη και τα έθιμά του. [...] Και στα πρόσφατα όμως χρόνια ο λαός συνεχίζει να συνθέτει μαντινάδες, καθώς η πηγαία έμπνευση είναι ανεξάντλητη. Το παλαιό υλικό εμπλουτίζεται διαρκώς. [...] Οι νεότεροι θα πρέπει να βάλουν βαθιά μέσα στην ψυχή τους ότι πρέπει να διαφυλάξουμε και να προστατέψουμε τα έθιμα και τις παραδόσεις του τόπου μας, όπως έκαναν και οι πρόγονοί μας, αλλά και να τα μεταδώσουμε στους άλλους λαούς. Και επειδή αν δεν καταγραφεί ο προφορικός λόγος λησμονιέται και χάνεται, παρόμοιες ανθολογίες συντελούν στη διατήρηση και τη διαιώνισή του. "Με τις σκέψεις αυτές δίνω στη δημοσιότητα και τη συλλογή αυτή, τέταρτη κατά σειρά, για να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι". Ε.Π.-Λ.

προσταγή Να αφήσεις τα όνειρά μου ήσυχα. Μου έρχεσαι σαν βασιλιάς Απόλλωνας, με φαρδιές πλάτες και φωνή από κέδρο Κουρνιάζεις δίπλα μου κάτω από το διπλό πάπλωμα Όχι, λες, δεν με πειράζει η αναπνοή σου που μυρίζει δίψα και σκόρδο, θέλω να την αναπνέω, να εισπνέω τα μπαχαρικά του κορμιού σου και να εκπνέω φιλιά Ήταν το πιο σκληρό πράγμα που μου είχαν πει ποτέ

«ΘΕΟΔΩΡΑ»:Δεν θέλει κοσμήματα το πρόσωπό σουτο φως της ημέρας αρκείΒγάλε τα μαργαριτάρια από τον λαιμότα χρυσά σου σκουλαρίκιαΒγάλτα όλαφύλα τα για τον τάφο σου(Από την έκδοση)

Η Παλατινή ή Ελληνική Ανθολογία είναι μία απ' τις πολυτιμότερες πηγές για τη γνωριμία μας, όχι μόνο με την αρχαία ελληνική ποίηση, αλλά και με την Ποίηση γενικότερα. Το πι κεφαλαίο. Δεν μας γνωρίζει μονάχα με μιαν εποχή 17 αιώνων (τόσους καλύπτει αφού αρχίζει από τον 7ο αιώνα π.Χ. και φτάνει στο 950 μ.Χ.) αλλά και μας διδάσκει. Τα 3.700 ποιήματά της (σχεδόν όλα επιγράμματα, συνολικά γύρω στους 23.000 στίχους) δεν είναι μόνον ποίηση. Είναι και ποιητική. Και νομίζω πως το ποιητικό είδος που 'ναι πιο κοντά προς την Ποίηση απ' οποιοδήποτε άλλο, είναι το επίγραμμα.

Στην ανθολογία αυτή παρουσιάζονται εβδομήντα ερωτικά ποιήματα του μεγαλύτερου αγγλόφωνου ποιητή της εποχής μας και, ίσως, του μεγαλύτερου σε κάθε γλώσσα, σύμφωνα με την άποψη του T.S. Eliot.

Λαμβάνω μια πληροφορία με πολύ παράξενο τρόπο. Κάποιος μου λέει πως η ευτυχία με περιμένει σε ένα ξενοδοχείο, στο δωμάτιο 233. Πηγαίνω εκεί και βλέπω έναν άντρα που μου λέει πως είναι απολύτως ερωτευμένος μαζί μου και πως θέλει να μείνουμε μαζί. Είναι άγνωστος, αλλά η αποκάλυψη με ευχαριστεί και νιώθω πως, πράγματι, μαζί του θα ζήσω ευτυχισμένη. Αγκαλιαζόμαστε και η ατμόσφαιρα είναι πολύ τρυφερή. Μετά από πολύ καιρό νιώθω πως είμαι ερωτευμένη με κάποιον.