Βάσω Σπηλιοπούλου

Η προφορική μαρτυρία ενός υπερήλικα αφηγητή -για τη νιότη του, τα χρόνια της Κατοχής, του Εμφυλίου και της μετεμφυλιακής Αθήνας- διεκδικείται συναισθηματικά από την κόρη του Άννα κι ερευνητικά από μια παλιά της φίλη και ιστορικό, τη Σοφία.

Ανταγωνισμοί, μικροπάθη, μοναξιά και καθηλώσεις των δυο γυναικών με φόντο της αφήγηση ενός ανθρώπου, που με κυρίαρχο αίτημα της επιβίωσή του, πέρασε από τη θύελλα των πολέμων και κατάφερε μεσ' από ασύμβατες διαδρομές- αλλάζοντας ιδεολογικές μάσκες- να φτάσει στο παρόν, χωρίς να χάσει την επαφή του με την πραγματικότητα. Η μνήμη του ατιθάσευτη, αντιφατική, χειμαρρώδης, συναντά μεσ' από τα προσωπικά του βιώματα τη συλλογική μνήμη του τόπου.

Οι ζωές των ηρώων διασταυρώνονται αποκαλύπτοντας τους διχασμούς, που μας ταλανίζουν μέχρι σήμερα, γεννώντας στις επόμενες γενιές - συχνά με τρόπο υπόγειο- νευρώσεις, αδιέξοδα, φαντασιώσεις κι ενοχές, πολλές φορές μεγαλύτερες από κείνες που ένιωσαν αυτοί που βίωσαν γυμνά τα γεγονότα.