Φλερ Γέγκι

ΤΟ ΕΙΜΑΙ Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΗΣ XX της Φλερ Γιέγκυ συγκεντρώνει εικοσιμία ιστορίες, διηγήματα, προσωπογραφίες και βιογραφικές συνθέσεις. Στις σελίδες του συναντάμε τον Όλιβερ Σακς, που ζεσταίνεται πάντα και κρατά τα παράθυρα διάπλατα ανοιχτά・ τον Ιωσήφ Μπρόντσκυ στο σπίτι του στη Νέα Υόρκη, που βλέπει κάθε τόπο ως Negde, ως «Πουθενά», στα ρωσικά・ έναν νεκρό αδελφό που εξηγεί στην αδελφή του ότι σφάλλει σχετικά με τους λόγους της αυτοκτονίας του・ μια γάτα που αφαιρείται τη στιγμή ακριβώς που ετοιμάζεται να πιάσει τη λεία της・την Άντζελα ντα Φολίνιο να κατεβαίνει από τον καμβά που την απεικονίζει. Εικοσιένα θραύσματα στα οποία η σιωπή, το κρύο και ο θάνατος, αλλά και τα ζώα, επιστρέφουν τακτικά για να σχηματίσουν έναν κόσμο που ξεφεύγει από τις συμπτώσεις του χρόνου και του τόπου. Συλλογή ιδιόμορφων, εκλεπτυσμένων και φιλόδοξων κειμένων, το Είμαι ο αδελφός της XX μας βυθίζει στη μοναδική φαντασία της συγγραφέως και επιβεβαιώνει ότι η Φλερ Γιέγκυ είναι μια σημαντική φωνή της σύγχρονης ιταλικής λογοτεχνίας. Η κοφτή, τηλεγραφική γραφή της δημιουργεί ένα εντυπωσιακό παράδοξο : παρότι απουσιάζει εντελώς κάποιο αφετηριακό σημείο, η μυθοπλασία της προκαλεί βαθιά συγκίνηση. Όπως σχολίασε η April Bernard στο Newsday, «αποτελεί αίνιγμα το πώς γίνεται να είναι ένα έργο τόσο ψυχρό και τόσο παθιασμένο ταυτόχρονα· κι όμως, η παγωμένη / καυτή ποιότητά του είναι μόνο ένα από τα χαρακτηριστικά του». Εδώ, στις ιστορίες της πρόσφατης συλλογής της, πρωταγωνιστούν διάσημοι συγγραφείς (Ίταλο Καλβίνο, Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν, Ιωσήφ Μπρόντσκυ , Όλιβερ Σακς), βαρόνες, οραματιστές του 13ου αιώνα, αλλά και βασανισμένα αδέλφια που μεγάλωσαν σε ελβετικά οικοτροφεία για τις ελίτ. Η Γιέγκυ με κάποιον τρόπο καταφέρνει να κυριαρχήσει ολοκληρωτικά στο μυαλό μας. Οι γοτθικοί κόσμοι της σφύζουν από βουβή βία – και γι’ αυτό είναι ανεξίτηλοι.

"Προλετέρκα" είναι το όνομα ενός πλοίου. Δεμένο στη Βενετία, περιμένει να μεταφέρει στην Ελλάδα μια ομάδα αξιοσέβαστων Ελβετών τουριστών. Ανάμεσά τους, ένας κύριος που κουτσαίνει ελαφρά και η κόρη του, που δεν έχει κλείσει ακόμη τα δεκάξι. Πατέρας και κόρη είναι τελείως αποξενωμένοι, ωστόσο ανάμεσά τους υπάρχει ένας δεσμός που ανάγεται σε μια μακρινή εποχή, θαρρείς προγενέστερη της ύπαρξής τους. Οι δεκαπέντε μέρες της κρουαζιέρας είναι ο χρόνος που έχει στη διάθεσή της η κόρη για να γνωρίσει αυτόν τον απόμακρο πατέρα, αλλά και για ν' ανακαλύψει κάτι εξίσου άγνωστο, που μέχρι τότε απλώς το ονειρευόταν: την ίδια τη ζωή.
Αυτή η αφήγηση ενός μυητικού ταξιδιού, που αναδύεται στη μνήμη σαν μια περιπλάνηση στη χώρα των νεκρών, είναι γραμμένη σε μια αυστηρή και νευρώδη πρόζα, που επιβεβαιώνει τη μοναδική θέση της Φλερ Γέγκι στο τοπίο της σύγχρονης ιταλικής λογοτεχνίας