Greek

Αν αγαπάτε τα Χριστούγεννα
και σας αρέσουν οι γελαστοί αγιοβασίληδες,
τα όμορφα δώρα, τα οικογενειακά τραπέζια,
τα χρωματιστά φωτάκια και
τα χαρούμενα πρόσωπα, είστε σε λάθος μέρος.

Εδώ είναι η σκοτεινή πλευρά των Χριστουγέννων
και θα συναντήσετε μόνο τα απαίσια πράγματα
που συμβαίνουν μέσα στις γιορτές.
Οικογενειακά τραπέζια με αναπάντεχο τέλος,
εκπλήξεις που δεν πάνε όπως περιμένεις,
φρικιαστικά στολίδια,
απειλητικά χριστουγεννιάτικα δέντρα,
γράμματα που δεν φέρνουν αυτό που ζήτησες,
δώρα που κανείς δεν θέλει να ανοίξει.

Το εκτενές αφηγηματικό ποίημα Χαρτιά υιοθεσίας χωρίζεται ή συντίθεται από τρεις φωνές: της υιοθετημένης κόρης, της θετής μητέρας και της βιολογικής μητέρας. Οι φωνές των τριών γυναικών πλέκονται, καθρεφτίζοντας τις τεμνόμενες διαδρομές τους. Η κόρη, γεννημένη από Σκωτσέζα μητέρα και Νιγηριανό πατέρα, μιγάδα, υιοθετήθηκε κατά τη βρεφική της ηλικία από ζευγάρι λευκών Σκωτσέζων μεσοαστών. Aρχικά το έργο γράφτηκε και μεταδόθηκε στο ραδιόφωνο του BBC Radio 3 και στη συνέχεια αποτέλεσε μέρος της πρώτης, ομότιτλης, ποιητικής συλλογής της Κέι (1991), για την οποία απέσπασε τρία σημαντικά βραβεία στη χώρα της. Ολόκληρη η σύνθεση διατρέχεται από μουσικότητα και ρυθμό, που αντλεί από το μπλουζ και την τζαζ. Με αφορμή τα Χαρτιά υιοθεσίας η αναζήτηση και η εδραίωση της ταυτότητας της Τζάκι Κέι ως μιγάδας, ως υιοθετημένης κόρης, ως ομοφυλόφιλης γυναίκας και ως ποιήτριας μέσα στη συντηρητική, ρατσιστική κοινωνία της Σκωτίας των δεκαετιών του 1970-1980 αποκτά ένα ειδικό βάρος συλλογικό, που ξεφεύγει από τα όρια της αυτοβιογραφικής αφήγησης.

Η Μία και ο Μπεν είναι οι καλύτεροι φίλοι. Μαζί φτιάχνουν χάρτινα αεροπλανάκια και εύχονται μια μέρα να φτιάξουν ένα αεροπλανάκι τόσο τέλειο, που να μπορεί να πετάξει ως την αντίπερα όχθη της λίμνης. Όμως η οικογένεια του Μπεν μετακομίζει μακριά... Θα καταφέρουν τα δύο παιδιά να παραμείνουν φίλοι και να πραγματοποιήσουν την επιθυμία τους; Μια τρυφερή, λυρική ιστορία για δύο αχώριστους φίλους που ονειρεύονται να πετάξουν.

Ένα μαγικό ταξίδι σε τόπους και εποχές που ακολουθεί τη διάδοση του χαρτιού από την αρχαιότητα ως σήμερα. Η γνωστή και πολυαγαπημένη Σοφία Ζαραμπούκα ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας του χαρτιού με κέφι και μαστοριά. Προσκαλεί τα παιδιά να σαλπάρουν με το χάρτινο καραβάκι της στο χώρο και στο χρόνο, παρέα με διάσημα πρόσωπα της Ιστορίας. Οι μικροί αναγνώστες μυούνται έτσι στην ιστορία του πολιτισμού, συνδυάζουν την Ιστορία με τη Γεωγραφία, μαθαίνουν πώς αυτή η μαγική εφεύρεση, σε πείσμα της τεχνολογίας, ακόμη εξελίσσεται και μας γοητεύει. Το βιβλίο συμπεριλαμβάνει μια θεατρική διασκευή σε έμμετρο λόγο που θα κεντρίσει τη δημιουργικότητα μικρών και μεγάλων, ένα θεατρικό παιχνίδι για το σπίτι ή το σχολείο.

"Κάποτε, όταν ήταν μικρός, ο πατέρας του, αστειευόμενος, του είπε ότι το φεγγάρι στον ουρανό ήταν χάρτινο. Τότε αυτός, που πίστευε ό,τι του έλεγε ο πατέρας, το πίστεψε. Τώρα πια, ώριμος άντρας, έξυπνος, με μυαλό και διαίσθηση, πίστεψε ξανά, όπως όταν ήταν μικρό παιδί, σε δύο γυναίκες, που του είπαν ότι το φεγγάρι είναι φτιαγμένο από χαρτί. Ανάμεσα σε δύο δυνατές και επικίνδυνες γυναίκες πρέπει να παλέψει ο αστυνόμος Μονταλμπάνο: η μια εξωστρεφής, με απίστευτο αισθησιασμό, η άλλη μυστικοπαθής, με νοσηρά πάθη, ικανή ν΄ αναλάβει τα πάντα και να κρύψει τα πάντα. Παράλληλα, βήματα τυφλά τον οδηγούν στο μυστήριο ενός "πεθαμένου" σπιτιού, όπου, γύρω από ένα πτώμα σε άσεμνη στάση, γίνονται λάσπη και λιμνάζουν βρόμικα και σάπια νερά σκηνογραφικών και ευερέθιστων παθών μαζί με τα κατακάθια μιας πολιτικής αισχρότητας, που αφήνει να αναδυθούν εξέχοντες νεκροί και ευτυχή βίτσια. Σε αυτό το μυθιστόρημα, στο οποίο το σκοτεινό έλος (πανομοιότυπο με κοινωνικό θάνατο) γίνεται αλληλέγγυο με την κυβερνητική πολιτική την εθισμένη στη συνήθη ανωμαλία, η πλοκή είναι αργή". Σαλβατόρε Σιλβάνο Νίγκρο

Ο πρώτος έρωτας δε σβήνει ποτέ. Κρύβεται στα μύχια του κορμιού μας σαν έμβρυο που λαχταρά να ζήσει. Ακόμη κι αν έχουν περάσει ολόκληρες δεκαετίες, η νοσταλγία πλανιέται στο μυαλό μας μαζί με αναπάντητα ερωτήματα, ίσως και με την ελπίδα. Η Νεφέλη συναντά τυχαία τον Κωνσταντίνο, τον πρώτο άντρα που αγάπησε πραγματικά, και ξαφνικά κατακλύζεται από ένα απρόσμενο πάθος. Ωστόσο είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά –το ίδιο κι εκείνος– και δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί αυτή τη θύελλα συναισθημάτων. Η ζωή βέβαια, που μοιάζει να ξέρει τι κάνει και δεν αφήνει τίποτα να γίνεται τυχαία –η Νεφέλη το γνωρίζει καλά αυτό–, ίσως της στέλνει κάποιο μήνυμα για να της αποκαλύψει κάτι. Οι δύο ήρωες παγιδεύονται σε ένα λαβύρινθο με προσωπικά, κοινωνικά, ακόμη και πολιτικά αδιέξοδα. Θα χρειαστεί να αναμετρηθούν με μεγάλα διλήμματα και να πάρουν δύσκολες αποφάσεις, αν θέλουν να φτάσουν κάποτε στην έξοδο, όπου βρίσκεται και το βαθύτερο νόημα των πραγμάτων.

Στο παρόν βιβλίο ο Γιώργος Αναγνώστου διερευνά την κοινωνική κατηγορία της «λευκής εθνοτικότητας» στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ως κατηγοριοποίηση που εμφανίστηκε και απέκτησε απήχηση στα χρόνια των αγώνων για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων, η λευκή εθνοτικότητα αναφέρεται σε πληθυσμούς μεταναστευτικής καταγωγής, που προέρχονται από την Ευρώπη. Ο συγγραφέας μελετά την κατασκευή της εθνοτικής ιστορίας και αποκαλύπτει πως και γιατί οι λευκοί εθνοτικοί κατασκευάζουν επιλεκτικά, αναθεωρούν, λησμονούν ή αντιμετωπίζουν κριτικά το εθνοτικό παρελθόν τους. Χρησιμοποιεί ως παράδειγμα τους Ελληνοαμερικανούς για να δείξει πως το μεταναστευτικό παρελθόν μπορεί να χρησιμοποιηθεί αφενός ως όπλο απέναντι στον ρατσισμό, αφετέρου ως εργαλείο αλληλεγγύης ανάμεσα στους λευκούς εθνοτικούς και τις φυλετικές μειονότητες. Με μια διαθεματική προσέγγιση ο Αναγνώστου παρουσιάζει την ποιητική και την πολιτική ανάκληση του παρελθόντος με στόχο τη δημιουργία κοινότητας, την επιβεβαίωση της ταυτότητας και την επανασύνδεση με τις αρχαίες ρίζες, αποκαλύπτοντας ταυτοχρόνως την προσπάθεια απάλειψης και λήθης ενός παρελθόντος διακρίσεων και καταπίεσης πριν κατακτηθεί από τους πληθυσμούς αυτούς η ιδιότητα της «λευκότητας». Το βιβλίο ανατέμνει την επίμονη σπουδαιότητα που έχουν τα εθνοτικά παρελθόντα για το κοινωνικό-φαντασιακό της εποχής μας. Ειδικότερα, διερευνά με ποιον τρόπο φορτίζονται σήμερα με σημασία οι πρακτικές και οι αξίες που συνδέονται με το παρελθόν και φέρουν ονομασίες «παράδοση», «λαϊκή παράδοση», «πολιτιστική κληρονομιά», «έθιμο» ή «μεταναστευτική κουλτούρα».

Τούτη εδώ είναι η ιστορία του µικρού Λεοπόλδου που δεν αγαπάει τα βιβλία. Δεν τα αντέχει µε τίποτα! Όταν τα ανοίγει, τα γράµµατα χορεύουν µπροστά στα µάτια του, ζαλίζεται και τον πιάνει απελπισία. Κανείς δεν τον καταλαβαίνει, και οι γονείς του -αν και είναι πολύ καλοί- τον πιέζουν να διαβάζει, να διαβάζει, να διαβάζει! Και του χαρίζουν βιβλία γιατί φοβούνται πως ο Λεοπόλδος θα µείνει ξύλο απελέκητο. Έτσι, έρχεται µια µέρα που δεν αντέχει πια και το σκάει απ’ το σχολείο κι απ’ το σπίτι. Όµως, µέσα σ’ αυτή την παράξενη µέρα, τη γεµάτη φόβο και τολµηρές αποφάσεις, ο Λεοπόλδος ανακαλύπτει την αιτία που δεν του αρέσουν τα βιβλία. Η φιλία και η κατανόηση ενός αγνώστου τού ανοίγουν κυριολεκτικά τα µάτια. Κι ο Λεοπόλδος βρίσκει την ησυχία του και µαζί την αγάπη για το διάβασµα, που είναι µια απ’ τις µεγαλύτερες αγάπες στον κόσµο.

Πριν από είκοσι χρόνια, ο πατέρας του Άγγελου Γεωργιάδη εγκατέλειψε τον ίδιο και τη μητέρα του για χάρη της θείας Τίνας. Tώρα ο θάνατος του Mπαμπά θα φέρει σε επαφή τα εναπομείναντα μέλη της οικογένειας. Kαι στην κατοχή του γιου θα περιέλθει ένα τετράδιο, όπου ο πατέρας του αφηγείται την αρχική φάση του έρωτά του με τη μικρή αδελφή της μαμάς. Διαβάζοντας το χειρόγραφο, ο τριαντάχρονος Άγγελος θα οδηγηθεί σε έναν γραπτό αναστοχασμό της δικής του ζωής, που θυμίζει αυτοσχέδια ψυχοθεραπεία.

Ένα μυθιστόρημα που αναφέρεται έμμεσα στην απουσία του αρσενικού προτύπου από τον σύγχρονο κόσμο. Σε πρώτο πλάνο, ένας νεανικός και ένας ώριμος έρωτας, με τις αποκλίσεις και τους παραλληλισμούς τους. Kαι στο βάθος, αλλού σπαρακτική κι αλλού τρυφερή και αστεία, η αφήγηση μιας αργοπορημένης ενηλικίωσης.

Το 1911 εγκαθίσταται ο συγγραφέας στο Djibuti με σκοπό να ασχοληθεί με το θαλάσσιο εμπόριο καφέ, με το ψάρεμα και την αλιεία μαργαριταριών. Έγραψε 12 βιβλία με τις περιπέτειές του. Το παρών, αφορά το ταξίδι του στην Ελλάδα τού 1915. Πελοπόννησος: Αγοράζει ελεύθερα ένα τόνο χασίς και το στέλνει νομίμως με το καράβι μέσω Μασσαλίας στο Djibuti, το φορτώνει στο καΐκι του και παρανόμως το μεταφέρει στην Αίγυπτο όπου τότε απαγορευόταν.