εμπεριέχεται η αίσθηση της κατάρρευσης. Στη λογοτεχνία, την τέχνη και τη μουσική, ήδη το 1913, έχει γίνει συνείδηση πως η ανθρωπότητα έχει χάσει την αθωότητά της.
Ο Φρανς Κάφκα γράφει στην Φελίτσε Μπάουερ υπέροχα μακροσκελή γράμματα, τα οποία τελικά θα ματαιώσουν το γάμο τους. Ο Προυστ αναζητά τον χαμένο χρόνο. Ο Στραβίνσκι και ο Σένμπεργκ προκαλούν ανήκουστα σκάνδαλα, ο Ντυσάν στερεώνει μια ρόδα πάνω σ' ένα σκαμνί κουζίνας, στο Μόναχο ο Ζίγκμουντ Φρόιντ και ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε βγαίνουν μαζί για ποτό, ένας αυστριακός ζωγράφος ονόματι Αδόλφος Χίτλερ πουλάει τα τοπία του σαν καρτ ποστάλ, ένας δεκατριάχρονος ονόματι Μπέρτολτ Μπρεχτ γίνεται αρχισυντάκτης μιας σχολικής εφημερίδας στο Άουγκσμπουργκ και ο Έρνστ Λούντβιχ Κίρχνερ ζωγραφίζει ξανά και ξανά την Πότσνταμερ Πλατς. Η νεαρή Κοκό Σανέλ ανοίγει την πρώτη της μπουτίκ.
1913: Αρχή και τέλος, θρίαμβος και μελαγχολία συγχωνεύονται, όλα γίνονται τέχνη. Μετά τίποτε δεν θα είναι πια ίδιο.
Ο Φλόριαν Ίλις κατάφερε να δημιουργήσει με το βιβλίο του το συναρπαστικό πορτρέτο μιας μοναδικής χρονιάς, όπου ο 19ος αιώνας πέφτει με πάταγο επάνω στον 20ό αιώνα των πολέμων και των ακροτήτων, και αναδεικνύει το έτος 1913 σε μια στιγμή ύψιστης άνθησης και συγχρόνως προάγγελου της καταστροφής, με ένα μεγαλόπρεπο πανόραμα που ξετυλίγεται ολοζώντανο μπροστά μας.
