Γιάννης Αντάμης

Ο Πόλεμος των Εσωτερικών Ινδιών έχει τελειώσει και η Τετραρχία ετοιμάζεται να δώσει λύση στο μεγαλύτερο μυστήριο πραγματοποιώντας την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Θάνατο. Την ίδια ώρα, σε ένα από τα νησιά του Μεταρχιπελάγους, στη χώρα των Γαζαρηνών, στη Διαρκή Σύνοδο του Άγρυπνου Διευθυντηρίου, κάτω από τα σανίδια μιας αίθουσας χορού και μέσα σε μια επιστολή, γραμμένη ένα βράδυ μες στο κελί μιας φυλακής, άλλα νέα και απρόσκλητα μυστήρια γεννιούνται.

"Ξύπνα, ρε! Κοίτα εκεί! Η θάλασσα..." Αυτός τότε άνοιξε τα μάτια του, κοίταξε μπροστά του ανέκφραστος και ύστερα μας είπε: "Αυτό είναι όλο; Στο όνειρό μου ήτανε καλύτερη". Τι θα μπορούσε να συνδέσει τους βυζαντινούς αυτοκράτορες με έναν Νορβηγό βαρυποινίτη; Τον Πάμπλο Εσκομπάρ με τα χωριά της Φθιώτιδας; Έναν παππού από την Άνω Σύρα με το μετρό της Μαδρίτης; Την Βιρτζίνια Γουλφ με ένα κουνούπι από το δέλτα του Αξιού; Τον Ιωάννη Μεταξά με τον Κερτ Κομπέιν και έναν ερωτοχτυπημένο Κορεάτη φοιτητή με ένα μαγνητόφωνο που καταγράφει μηνύματα από τον κόσμο του αόρατου; Σύντομες και αναπάντεχες ιστορίες σαν βόλτες μέσα στην πόλη, σαν στάσεις στην εθνική οδό, σαν αποσπάσματα μιας εκδρομής με ένα βιβλίο πεντακοσίων κυβικών.