Andrés Barba

Τριάντα δύο παιδιά εμφανίζονται ξαφνικά μια μέρα στη μικρή πόλη των τροπικών, το Σαν Κριστόμπαλ. Κανείς δεν ξέρει από πού ήρθαν ούτε μπορεί να καταλάβει τη γλώσσα τους. Είναι πεινασμένα και ξεσπούν σε ένα κύμα βίαιων πράξεων διασαλεύοντας την ηρεμία και ανατρέποντας την οικονομική σταθερότητα της κοινότητας. Όταν δύο ενήλικες μαχαιρώνονται σ’ ένα σουπερμάρκετ από τα παιδιά, όλοι οι μεγάλοι αρχίζουν να αποφεύγουν ακόμα και το βλέμμα τους επειδή φοβούνται πως θα είναι το επόμενο θύμα...

Είκοσι χρόνια αργότερα ένας αξιωματούχος της πόλης του Σαν Κριστόμπαλ που είχε εμπλοκή στην υπόθεση γράφει ένα χρονικό αποτυπώνοντας γεγονότα, στοιχεία και φήμες για το πώς η κοινότητά τους αναγκάστηκε να επαναπροσδιορίσει την έννοια της τάξης, της βίας και του ίδιου του πολιτισμού στη διάρκεια του ενάμιση χρόνου που αυτά τα παιδιά παρέμειναν στην πόλη πριν από το τραγικό τους τέλος.

Αγωνιώδες και σπαραχτικό, με αιχμηρότητα ανάλογη αυτής της "Καρδιάς του Σκότους" του Κόνραντ, η "Φωτεινή πολιτεία" είναι ένα ζοφερό μεταφυσικό παραμύθι με τη μορφή μιας σοκαριστικής σύγχρονης ιστορίας που θα μπορούσε και να είναι αληθινή.

Σε ένα ορφανοτροφείο θηλέων, καταφτάνει η εφτάχρονη Μαρίνα μετά τον θάνατο των γονιών της σε αυτοκινητιστικό. Η διαφορετικότητα του καινούργιου κοριτσιού αλλάζει τις ισορροπίες στο ίδρυμα. Καθώς η Μαρίνα παλεύει να βρει τη θέση της, επινοεί ένα παιχνίδι στους κανόνες του οποίου υποβόσκει μια έμμονη βία. Η επιθυμία, σαν αίνιγμα ή σωτηρία, ιδωμένη εναλλάξ μέσα από την οπτική της Μαρίνας κι αυτήν των άλλων κοριτσιών, με υπνωτιστικό, λυρικό ρυθμό, μας υποβάλλει μια αίσθηση διφορούμενου και τρομερού· γιατί ο φόβος είναι ακόμα πιο φοβερός στον βαθμό που είναι αόριστος. "Μια στις τόσες ένα μυθιστόρημα δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα, δημιουργεί μια νέα πραγματικότητα, σαν μια ρωγμή στο υποβλητικό σκοτάδι μέσα μας. Όπως έκανε ο Κάφκα. Ή ο Μπρούνο Σουλτς. Τώρα το κάνει ο Ισπανός συγγραφέας Αντρές Μπάρμπα με το τρομακτικό Χέρια μικρά". Edmund White, συγγραφέας Ένα συγκλονιστικό αντίδοτο για την πεποίθηση της κοινωνίας μας στην παιδική αθωότητα και αγνότητα. Financial Times Η συγγραφική του τέχνη είναι δυσανάλογη της ηλικίας του. Mario Vargas Llosa, Νόμπελ Λογοτεχνίας 2010 O Μπάρμπα διεισδύει στο μυαλό των παιδιών με τέτοια αλλόκοτη ακρίβεια, που καταλήγει σχεδόν δυσοίωνη... Πέρα από την υποβλητικότητά τoυ όμως το βιβλίο είναι ένας στοχασμός πάνω στην ίδια τη γλώσσα και στη δύναμή της να καθηλώσει ή να απελευθερώσει τη σκέψη και τη συμπεριφορά. Guardian Ένα σκοτεινό, υποβλητικό έργο με πρωταγωνίστριες μικρά κορίτσια και θέμα τη θλίψη και τη βασανιστικά επώδυνη ανάγκη να ανήκεις. Kirkus Reviews O Αντρές Μπάρμπα ανατέμνει ιδιοφυώς την ανθρώπινη συνθήκη. Irish Times