Ασλί Ερντογάν

Η πραγματική πόλη του Ρίο με τη βία και τον ερωτισμό της γίνεται η μεταφορική εσωτερική διαδρομή της πρωταγωνίστριας προς τη μοίρα της, συμπλέκοντας την δίψα και το πάθος με την έκσταση και τον θάνατο. Δύο ομόκεντρες ιστορίες, της ηρωίδας και της αφηγήτριας, που θα ταυτιστούν ως θριαμβευτικός αποχαιρετισμός του Ρ ίο και ως ύμνος στην αιωνιότητα της γραφής.

Οι βαρύτατες κατηγορίες τις οποίες αντιμετωπίζει σήμερα η Ασλί Ερντογάν, μία από τους πολλούς ομήρους του καθεστώτος του συνεπώνυμου προέδρου, θεμελιώνονται σε τέσσερα από τα κείμενα αυτής της συλλογής. Δημοσιευμένα μεταξύ Απριλίου 2014 και Αυγούστου 2016, τα κείμενα αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα της συνεργασίας της Ασλί Ερντογάν με τη δίγλωσση εφημερίδα Ozgur Gundem. Πλάι στην πολύπαθη αυτή φιλοκουρδική εφημερίδα είχαν σταθεί αλληλέγγυοι ο εκπρόσωπος της οργάνωσης "Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα" Ερόλ Εντέρογλου, η Πρόεδρος της ΜΚΟ Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Σεμπνέμ Κορούρ Φιντζαντζί, και ο συγγραφέας Αχμέτ Νεσίν, αναλαμβάνοντας μαζί με άλλους δημοσιογράφους και συγγραφείς, συμβολικά "βάρδια εκδότη" για μία ημέρα. Η σύλληψή τους στις 30 Ιουνίου και την 1η Ιουλίου 2016 με την κατηγορία της "προπαγάνδας προς όφελος τρομοκρατικής οργάνωσης", μπορεί να εκληφθεί ως προάγγελος όσων έμελλαν να διαδραματιστούν το καλοκαίρι του 2017 στην Τουρκία. Η άγρυπνη πολιτική και κοινωνική συνείδηση της Ασλί Ερντογκάν την ώθησε να επιλέξει ήδη από τον Απρίλιο του 2011 αυτή την εφημερίδα ως το βήμα του δημόσιου λόγου της.

Γραμμένα το 1996, τέσσερα χρόνια πριν το πρώτο της μυθιστόρημα, τα πρωτόλια αυτά κείμενα που συνθέτουν τις ιστορίες του "Θαυμαστού Μανδαρίνου", εισάγουν τον Έλληνα αναγνώστη, είκοσι χρόνια μετά την ίδια την συγγραφέα, στην "τρέλα της γραφής" της Ασλί Ερντογάν. Αν, προσκείμενη στο ιερό, η τρέλα εκφράζει έναν απεγνωσμένο αγώνα στα όρια μιας ακλόνητης πίστης, ο έρωτας αποτελεί το κατ’ εξοχήν πεδίο έκφρασής της. Την αιώνια μάχη στην οποία καλείται κάθε νέος να αναμετρηθεί. Αυτό το ναρκοθετημένο από τις λέξεις πεδίο μάχης διανύουν τα πρόσωπα που αφηγούνται τις ιστορίες αγάπης που έγραφε, προσπαθώντας να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες που αντιμετώπιζε ως ξένη φοιτήτρια στη Γενεύη, η 24χρονη τότε Ασλί Ερντογάν. Φαρμακός και φάρμακο, από τα πρώτα κιόλας κείμενά της, η γραφή της αποκαλύπτει την εναγώνια προσπάθειά της να αποδώσει και να κατανοήσει την αλήθεια του κόσμου ολόγυρά της, αλλά και την ακλόνητη συνάμα ελπίδα της πως οι λέξεις μπορούν, χάρη στην ποίηση, ν’ αλλάξουν τον κόσμο.